دکتر اردشیر صالح پور ، نویسنده ، مدرس و پژوهشگر تئاتر است . او که دبیری دوره ی قبلی جشنواره بین المللی تئاتر فجر نیز بوده درباره ی کیفیت برگزاری جشنواره ی امسال و آثار راه یافته به آن نظراتی داده که می توانید در ادامه بخوانید :

دکتر اردشیر صالح پور ، دبیر سی و سومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر درباره ی کیفیت برگزاری و آثار راه یافته به جشنواره ی امسال به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : هر جشنواره ای ویژگی های خودش را دارد و نمی تواند حالت تطبیقی داشته باشد . به هر حال همه این اتفاقات ماحصل تلاش ، کوشش و عشق ورزی بچه های تئاتر ایران است ؛ چه مسئولین ، چه هنرمندان ، چه حامیان یا مدیران . به هر حال هر دوره ویژگی خاص خود را دارد و طبیعتا ما هر چه پیش می رویم یک گام به جلوتر حرکت می کنیم و باید تئاتر امسال نسبت به سال گذشته بهبود پیدا کند و بهتر شود . این عشق و شوریدگی بچه های تئاتر است که با گوهر وجودشان و حیات خودشان مدام  تلاش می کنند برای این که تئاتر را به افق ها و آرمانهایشان نزدیک کنند . به هر حال این هم تجربه ای است که اضافه شد . همین که تئاتر ایران نفس می کشد ، کار و تلاش می کند باید ارج گذاشت . طبیعتا کاستی ها وکمبودها همیشه وجود دارد .

صالح پور با بیان این که قرار بود گروه آلمانی نمایش “هملت“ سال گذشته در جشنواره حضور داشته باشند درباره مشکل پیش رویشان اذعان داشت : گمان می کنم مشکل بودجه یکی از معضلات اصلی است که طی این دو سال با آن بسیار درگیر بوده ایم . یکی از دو – سه کاری که سال گذشته نتوانستیم به دلیل مشکل بودجه بیاوریم از جمله این کار آلمان بود که من آن را انتخاب کرده بودم و آماده آمدن بودند . حتی پای قرارداد هم رفتیم که نشد ، همین طور کار نروژ . خوشبختانه جشنواره امسال ، دو سه کاری که ما سال گذشته نتوانستیم بیاوریم را به جشنواره آورد . به هرحال باز هم فکر می کنم هنوز این ها در حد شایستگی تئاتر ایران نیست و تئاتر ایران باز هم قابلیت های افزون تری دارد . امیدوار هستیم در سال های آتی تئاتر ایران در قد و قواره حقیقی و حقوقی خود ظاهر شود .

مدرس تئاتر بار دیگر با تاکید بر این که نمایش “هملت“ ، سال گذشته به دلیل کمبود بودجه نتوانست به سی و سومین جشنواره تئاتر فجر راه یابد ، در این رابطه توضیح داد : ما این کار را برای حضور در جشنواره انتخاب کرده بودیم و حتی من اجرای خیابانی آن را دیده بودم ، گروه شاوولونه برلین یکی از بهترین گروه هایی بود که ما بسیار تلاش کردیم و من بسیار مصر بودم که به جشنواره بیایند ولی درست زمانی که تنها ۲۰ روز تا شروع جشنواره مانده بود ، نتوانستیم از آن کار استفاده کنیم . گویا سرنوشت این بود که این کار امسال در این جشنواره شرکت کند .

در ادامه دکتر صالح پور در ارزیابی آثار حاضر در این دوره از جشنواره تئاتر فجر گفت : کمابیش کارهایی را دیده ام . به نظرم در بخش کارهای بین الملل ما هنوز نیازمند کارهای بهتر و بزرگتری هستیم و شاید مشکل بودجه یکی از عواملی است که اجازه نداده است کارهای خوبی انتخاب شوند . البته نمایش “هملت” اجرای خوبی بود . نمایش هایی که از کشور گرجستان و اسپانیا اجرا کردند ، متوسط بودند و یک مدیا جدید را ارائه می کردند . به هر حال ماحصل تجربه و  کوشش و حمیت خانواده تئاتر بودکه این اتفاق را رقم زد اما ما هم باید گام های بلندتری برداریم چرا که تئاتر ایران قابلیت های بهتری دارد .

این نمایشنامه نویس برجسته درباره ی کلیت برگزاری سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر بیان کرد : طبیعتا کاستی ها و کمبودهایی که ما در دوره ی قبل برگزاری جشنواره داشتیم ، امسال نداشتند . من فقط ۵ ماه برای دبیری جشنواره ، زمان داشتم یعنی تنها ۵ ماه قبل از شروع جشنواره دبیر شدم . چهار ماه از آن مدت کم هم به درگیری های بین معاون وزیر و مدیر کل هنرهای نمایشی سابق گذشت . من تنها ۲۵ روز توانستم کار کنم . در مصاحبه ای هم این موضوع را گفته ام که انگار در حکم ماشینی بوده ام که با یک سیلندر کار می کردم . چرا که در ۲۵روز هیچ کاری نمیشد کرد ! ضمن این که یک سوم بودجه جشنواره ی گذشته را به دلیل معضلات اقتصادی کاهش دادند . بنابراین من در آن زمان با چنین شرایطی کار کردم و حس می کنیم خیلی اذیت شدیم . به هر کاری بود که باید می شد و وظیفه ای بود که به گردنم بود و باید انجام میشد . امسال هم مجال بیشتر و هم بودجه بهتری داشتند . به هر حال هر دوره ای مشکلات خاص خودش را دارد .

دکتر اردشیر صالح پور در رابطه با وضعیت تئاتر در بین نسل جوان توضیح داد : تئاتر ایران با یک خیل جدید جوانگرایی مواجه است و متاسفانه ما هیچ برنامه ای برای آن ها نداریم . به همین دلیل در اطراف تئاتر شهر و تالار وحدت آپارتمان ها ، فضاها و سالن های کوچک شکل گرفته است . این تلاش بچه هاست و ما هیچ برنامه ای برای آن ها نداریم . باید از جوان ها حمایت کنیم . آن ها از زندگیشان مایه می گذارند تا ما کاری کنیم .

وی در این رابطه ادامه داد : واقعا فکر می کنم ساختن یک سالن کوچک در اندازه تالار چهارسو یا سالن قشقایی که حدود ۶۰ الی۷۰ متر است خیلی کار دشواری نیست . الان بسیاری از آن ها در آپارتمان های ۴۰ متری کار می کنند و در واقع از زندگی و بودجه شان مایه می گذارند چون درس خوانده اند ، متخصص هستند و انرژی ، سواد و آمادگی دارند ولی هیچکس از آن ها حمایت نمی کند . این ها طبیعتا باید حمایت شوند و برایشان برنامه ریزی صورت بگیرد و اگر این اتفاق نیفتد این ها رها می شوند.

دکتر صالح پور درباره وضعیت نگران کننده ای که با ادامه ی این روند اتفاق خواهد افتاد به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : این یک خطر و نگرانی برای تئاتر آینده ایران است چون این همه فارغ التحصیل در دانشکده ایران داریم و من بسیاری از کارهایشان را دنبال می کنم . ولی می بینیم که باید از زندگیشان مایه بگذارند . به نظرم پتانسیل جدیدی در تئاتر ایران ایجاد شده که آن را باید جدی گرفت . مبادا این ها به تئاتر زیر زمینی تبدیل شوند چون در آن صورت شاید دیگر رها شوند و هیچ برنامه ای برایشان نداشته باشیم .

وی در پایان افزود : مهمترین معضل تئاتر ایران این است که باید برای خیل جوان ها فکری شوند . آن ها از دانشکده ها فارغ التحصیل می شوند و خودشان هم به صرافت تهیه امکانات و سالن می افتند . چون هیچ جایی به آنها نمی دهند . نداریم که بدهند . به نظر من این موضوع مهمی است که تئاتر ایران باید جدی بگیرد چون اگر این را جدی نگیرد آینده تئاتر ایران به مخاطره خواهد افتاد .