کارگردان نمایش ” آنشرلی با موهای خیلی قرمز” در مورد ایده ی اقتباس از کارتون آنشرلی توضیح داد : در ابتدا ما با یک سری ایده های اجرایی و مضمون طرف بودیم و همزمان متن و طراحی ها را با هم جلو می بردیم ، وقتی این ها را با مواد و مصالحی که نیاز داشتیم کنار هم چیدیدم ، متوجه شدیم قصه ی آنشرلی چقدر می تواند کارکرد مناسبی برایمان داشته باشد اما قصه ای که خودمان آن را بسازیم .

وی ادامه داد : سپس با توجه به مضمون هایی که مدنظرمان بود و کارکرد نوستالژیک داستان آنشرلی برای بچه های دهه ۶۰ و احتمالا ۷۰ ، این داستان برای پیاده کردن ایده هایمان مناسب تر و بهتر به نظر آمد ، از این جهت قصه ی آنشرلی را انتخاب کردیم . اما قصه فقط در چند خط اول شبیه قصه آنشرلی است و در ادامه اتفاقات دیگری در نمایش رخ می دهد .

این کارگردان جوان از دغدغه هایی که در نمایش ” آنشرلی با موهای خیلی قرمز” به آن پرداخته است ، گفت : بحثی که در این نمایش و در آن انیمیشن و رمان هم خیلی مطرح است ، بحث سرپرستی است و چیزی که من روی آن خیلی تاکید داشتم سرپرستی از هر شکل و هر نوعش بود نه فقط ناپدری و نامادری . مبحث دیگری که خیلی برایم مهم بود مسئله ی قضاوت کردن و در جایگاه قضاوت قرار دادن خودمان و تصمیم گیری است . این ها یک سری مضمون و دغدغه بود که مهم ترین آن بحث سرپرستی در هر شکل و نوعش است ، البته نمی خواهم در مورد اینکه ناپدری و نامادری چیز بد یا خوبی است ، نقدی داشته باشم .

اکبرپور در مورد تمرینات نمایش و تغییراتی که نسبت به جشنواره تئاتر دانشگاهی داشته است ، گفت : با توجه به جشنواره تئاتر دانشگاهی از شروع تا پایان تمرینات مان حدود دو ماه و نیم طول کشید ولی با ساعات طولانی تمرین ، تمرین های شب عید و سیزده به در و … کلیت نمایش نیز نسبت به جشنواره تئاتر دانشگاهی تغییری نداشته است و تنها در برخی جزئیات تغییراتی ایجاد کرده ایم .

این کارگردان جوان در مورد کیفیت جشنواره تئاتر دانشجویی و تفاوت تئاتر دانشجویی در تهران و شهرستان اظهار کرد : من در دوره های مختلف جشنواره تئاتر دانشجویی با دبیرهای مختلف شرکت کرده ام و به نظرم جشنواره ی بسیار خوب ، دوست داشتنی ، جذاب و خلاقی است ولی چون من از شهرستان در جشنواره شرکت کردم و در شهرکرد مشغول به فعالیت هستم ، نقدی که همیشه داشته ام و دارم ، تفاوت بین نمایش هایی است که در دانشگاه های تهران و شهرستان ها اجرا می شود . در شهرستان فضا بسیار سخت و تقریبا نشدنی است که بخواهی در سیستم تئاتر دانشگاهی فعالیت داشته باشی .

وی همچنین در مورد وضعیت تئاتر حرفه ای در شهرکرد از نظر سالن و استقبال تماشاگران گفت : می توانم بگویم در چند سال گذشته وضعیت تماشاچی بهتر شده است . سالن و پلاتو داریم ولی مطمئنا نسبت به تهران تعداد بسیار بسیار کمتری ، امکانات خیلی کمتری هم داریم که حتی با یک سالن از تهران قابل مقایسه نیست . گروه هایی هم هستند که خوب کار می کنند و شناخته شده هستند . در مورد وضعیت مخاطب هم که کلا وضعیت مخاطب تئاتر اسفناک است ، در شهرستان ها این وضعیت بدتر است اما در چند سال گذشته وضعیت مخاطب اندکی بهتر شده است.

کارگردان نمایش “آنشرلی با موهای خیلی قرمز” در مورد شرایط سخت اجرای گروه های شهرستانی در تهران بیان کرد : شرایط تئاتر دانشگاهی به خودی خود سخت است و وقتی گروهی از شهرستان در تهران اجرا دارد ، این شرایط سخت چند برابر و هزینه ها بسیار سنگین می شود . سالن مولوی و ریاست آن خیلی به ما کمک کردند اما در نهایت شرایط سخت است و از نظر مالی وضعیت وحشتناکی داریم چون ما یک سری خرج هایی انجام می دهیم که خیلی از گروه ها در تهران آن ها را انجام نمی دهند ، به اضافه آنکه ما تئاتر دانشجویی هستیم و نوبت اجرای ما وسط تابستان افتاده ، زمانی که خیلی از دانشجوها نیستند . در این شرایط اینکه تئاتر فستیوال تریبونی شده که از این طریق بتوانم مخاطبان را برای دیدن نمایش آنشرلی جذب کنم ، اتفاق بسیار خوشایندی برای من است .

امیر اکبرپور در مورد حمایت مرکز هنرهای نمایشی نیز توضیح داد : من اولین بار است که در تهران اجرا دارم . در جشنواره تئاتر فجر اجرا داشتم ولی اجرای عموم در تهران نداشته ام . شنیده ام که بر حسب سالن و اجرا کمک هایی صورت می گیرد ولی گویا پرداختی در پایان اجراها نیست و با فاصله انجام می شود . ما الان شرایط مان بسیار سخت است . برای هر کاری که می خواهیم انجام دهیم ، باید بودجه و پولی اختصاص دهیم و تنها چیزی که تئاتر دانشگاهی در شهرستان دارد ، این است که تا مدت ها صرفا خروجی دارد و هزینه ای که می کنید بازگشت ندارد و اگر در مورد شرایط اجرای عموم در تهران هم تجربه نداشته باشید ، بسیار متضرر می شوید .