امیر ستوده کارگردان جوان تئاتر این روزها نمایش “محاله فکر کنید اینطوری هم ممکنه بشه” نوشته چیستا یثربی را در تماشاخانه استاد مشایخی به روی صحنه برده و کارگردانی می کند . وی طی گفتگو با خبرنگار تئاتر فستیوال در رابطه با انتخاب متن و چکونگی به روی صحنه رفتن این نمایش توضیحاتی داده است که در ادامه می توانید آن را بخوانید :

امیر ستوده کارگردان نمایش “محاله فکر کنید اینطوری هم ممکنه بشه” در رابطه با به روی صحنه رفتن این نمایش توضیح داد : ” من در سال ۸۴ ، از شاگردان مرحوم استاد سمندریان بودم و این متن یکی از کارهای کلاسی من بود که برای ایشان کار کرده بودم ، استاد از این کار بسیار خوششان آمد و قرار بود که در آن سال به ما اجرای عموم دهند ، ولی این اتفاق نیفتاد و اجرای این متن همیشه دغدغه ی من بود و سال ها با خود یدک کشیدم ، تا در نهایت بستری فراهم شد و ما توانستیم این متن را کار کنیم .”

این کارگردان تئاتر با بیان این که از ابتدا تصمیم نداشت به عنوان بازیگر در این کار حضور داشته باشد ، گفت : “در ابتدا تصمیم نداشتم که در این نمایش بازی کنم ولی گزینه های مدنظرم برای پرسوناژ نمایش جور نشد و نتوانستم با کسانی که می خواستم کار کنم و افراد دیگری بودند ولی به نقش نمی خوردند و من خیلی به نقش نزدیکتر بودم به همین دلیل تصمیم گرفتم خودم در این نمایش بازی کنم .”

ستوده در رابطه با تغییرات ایجاد شده در متن توضیح داد : “محتوای متن و دیالوگ ها تغییر نکرده است و ما به متن اصلی وفادار مانده ایم ولی تغییراتی جزئی در کار ایجاد شده از جمله اینکه متن اصلی دو بازیگر دارد ، ولی ما سه بازیگر دیگر ؛ دو کاراکتر ماسک دار و یک بازیگر زن به کار اضافه کردیم و یک سری از صحنه ها به عنوان مثال صحنه ی تمرین به متن اضافه شده است .”

کارگردان نمایش “محاله فکر کنید اینطوری هم ممکنه بشه” در رابطه با ویژگی های این متن و انتخاب این سوژه گفت : ” سوژه این نمایش هم به زن و شوهر های جوانی اشاره دارد که تازه با هم ازدواج می کنند و هم به تئاتری بودن آن ها می پردازد . من فکر می کردم این سوژه باید برای تئاتر ها خیلی جذاب باشد ، چون این نمایش به مشکلاتی اشاره دارد که خیلی از جوان های تئاتری با آن دست و پنجه نرم می کنند . من خیلی از این مسائل را در بین دوستانم دیده ام ، ازدواج هایی که به خاطر تئاتر به جدایی ختم شده و بر عکس آن رابطه هایی که در تئاتر منجر به ازدواج شده است . این متن خصوصیتی داشت که برای بچه های تئاتر و دانشجویان قابل درک بود . “

این کارگردان تئاتر با اشاره به طراحی میرانسن و دکور نمایش توضیح داد: ” من به ریاضی در هنر خیلی اعتقاد دارم ، رشته ی دبیرستان من ریاضی بوده و معتقد هستم که هنر ارتباط کاملا مستقیمی با ریاضی دارد . کلیت میزانسن های ما از قبل در تمریناتی که داشتیم ، طراحی شده بود . ما یک سری اشکال هندسی را به عنوان بیس ( Base ) و پایه طراحی کردیم که بر اساس آنها کار پیش رفت . با استفاده از این احجام سعی کردیم تنوع میزانسنی در کار داشته باشیم به عنوان مثال در یک صحنه از این نمایش ترکیب حرکتی ما مربع می شود ، در صحنه ی دیگر مثلث و یا دایره ای می شود زیرا ما می خواستیم میزانسن در کار شناور باشد و دیده نشود بلکه در سطح کار میزانسن سیال باشد . این تلاشی بوده که ما با تیم بازیگریمان داشتیم ، و فکر می کنم تا حدی هم موفق بودیم .”

امیر ستوده با اشاره به استفاده از “تابوت” در نمایش و در خصوص همکاری خود با علی تهرانچی ، طراح صحنه نمایش “محاله فکر کنید اینطوری هم ممکنه بشه” گفت : ” در این نمایش ، ایده ی تابوت را من عنوان کردم و سپس طی صحبتی که با علی طهرانچی ، طراح صحنه داشتم این ایده ، پرورش پیدا کرد و ایشان آن را طراحی کردند و ساختند . در این نمایش ایشان طراحی صحنه ی مستقلی کردند و من راضی هستم زیرا طراحی خوب او واقعا به این نمایش کمک کرد ، علی الخصوص آن میزی که در کار به صندلی تبدیل می شد ، خیلی کارآمد بود . “

وی در پاسخ به این سوال که برای رونق بیشتر تئاتر کشورمان چه کار می توان کرد و چه سوژه هایی را باید انتخاب کنیم ، توضیح داد : “من فکر می کنم مسئله تئاتر یک مسئله ی ریشه ای و فرهنگی است ، برای مثال در  کشور انگلیس از مهد کودک با بچه هایشان شکسپیر کار می کنند و کودکان را با مقوله تئاتر آشنا می کنند ، این بچه ها در مدارس نیز درسی به نام تئاتر دارند و به طور کامل با آن آشنا می شوند ، این مسئله بحث فرهنگی است و نیاز به تبلیغات دارد و لازم است که یک سری از مسائل فرهنگی ما با تئاتر انتقال داده شود و دیگر این که اگر تئاتر خصوصی شود و از زیر یوغ مجوز دربیاید و جوانان بتوانند سوژه هایی را که دوست دارند و باب طبع مردم است کار کنند ، فکر می کنم مخاطب ارتباط بهتری با تئاتر برقرار کند .

ستوده با بیان این که از اجرا رضایت دارد و به آن بازخوردی که انتظارش را داشته ، رسیده است گفت : ” خدا را شکر که هر مخاطبی که به تماشای این نمایش نشسته از اجرا راضی بوده است . اما به لحاظ تماشاچی ما کمی با مشکل روبرو بودیم ، در حقیقت می توان گفت این مشکل تئاتر است ، تنها مشکل ما نیست بلکه مشکل همه ی بچه های تئاتر است علی الخصوص وقتی ما در این سالن ها اجرا می رویم ، تماشاچی خیلی سخت به این سالن ها می آید ولی با تمام این مشکلات من آن بازخوردی که دنبالش بودم را در این نمایش بدست آوردم و از کار رضایت دارم و به هدفم رسیده ام ، هرچند مخاطبان معدودی به دیدن این نمایش آمدند ولی هر که نمایش را دیده ، از کار راضی بوده و این برای من ارزشمند است .”

وی در پایان افزود : ” در تئاتر ما جوان های بسیاری هستند که با کمترین سرمایه کار می کنند ، من به عنوان یکی از این جوان ها از خبرنگاران ، تماشاچیان و مسئولین می خواهم که بیشتر حمایتمان کنند تا این تئاتر بتواند سرپا بایستد ، زیرا این نسل جدیدی که وارد تئاتر می شود به حمایت بیشتر نیاز دارد .”