در مراسم تشییع مصطفی عبداللهی هنرمند عرصه تئاتر ، فرصتی به وجود آمد تا خبرنگار تئاتر فستیوال با چند تن از بازیگران تئاتر کشور از جمله آقایان مهدی میامی ، رسول نجفیان و کوروش سلیمانی در مورد این هنرمند گرانقدر گفتگویی کوتاه داشته باشد و خاطراتی از ایشان را مرور کنند . متن این گفتگوهــا به شرح زیر است.
مهدی میامی در مورد مصطفی عبداللهی گفت :
مصطفی انسان شریفی بود . هیچ گاه فراموش نمی کنم که در اداره ی تئاتر بودم که او برای ویزیت دکتر رفته و برگشته بود . از او پرسیدم چه شد ؟ گفت من دیگر نباید خون دماغ شوم و یا از جایی از بدنم خون بیاید . این شروع قضیه برای مصطفی بود .
نمی دانم چرا این انسان های درخشان اینقدر زود از پیش ما می روند ؟! اصلا نمی فهمم که این چه دنیایی است که ما در آن زندگی می کنیم و با چه کسانی سر و کله می زنیم ؟! همین الان خبر مرگ مهران دوستی را دادند و انگار ما عادت کرده ایم که هفته ای یک یا دوبار بیاییم و یکی از عزیزانمان را بدرقه کنیم . اگر بیماری را خدا می دهد و زجر آن را ما تحمل می کنیم ، حداقل مسئولین می توانند کمی جلوی این زجر را بگیرند . نمی دانم چرا این قدر آشفته و بهم ریخته هستیم !
رسول نجفیان از دیگر بازیگرانی بود که خبرنگار تئاتر فستیوال به سراغ ایشان رفته و وی از تجربه ی کار با مصطفی عبداللهی گفت :
من با ایشان دوست بودم و در تئاتر ” ببر دیوانه و مرد فرزانه ” در خدمت ایشان کار کردم . یک سال کار ، تمرین و اجرا داشته و با هم سفری هم به کردستان داشتیم . مصطفی مثل همه ی بجه های خوب تئاتر ، مرد بسیار با معرفت و لوطی ای بود و جز کار و زحمت هیچ خاطره ای از او ندارم چون همیشه در تلاش بود که کار کند و برای همین شاید بیماری او ۱۴ سال به طول انجامید .
آرزو دارم عزیزانی که زنده هستند برقرار باشند و انشاالله مشعل تئاتر را روشن و با اقتدار و کرامت به دست آیندگان بسپارند .
وی در مورد تاثیری که مصطفی عبداللهی بر روی تئاتر ایران گذاشته است گفت : تاثیری که مصطفی عبداللهی بر تئاتر ایران گذاشت جدا از دکتر قطب الدین صادقی نمی تواند باشد . چون همانطور که دکتر صادقی اشاره کردند نزدیک سی سال با هم کار کرده بودند . می دانید که سی سال کار اثرگذار است . عبداللهی همیشه دوست داشت که ” در اعماق ” گورکی را کار کند که خب آن را کار کرد و در حال اجرا است ولی منتها خودش نیست . این ها بی تاثیر نیست و هر جرقه و شعله ی شمعی جمع می شود و همان شعله را فروزان می کند . من به جامعه ی تئاتر از صمیم قلب تسلیت عرض می کنم ، انشالله قدر یکدیگر را بدانند و انشالله بودجه های کشوری طوری تقسیم شود که بچه ها این قدر در فشار و عسر و هرج نباشد .
کوروش سلیمانی نیز درباره ی روحیه و شخصیت مصطفی عبداللهی گفت :
از سال ۷۶ که فعالیتم را به طور جدی با گروه هنر آغاز کردم در چندکار خدمت آقای عبداللهی بودم . نکته ی بسیار مهمی که برای من و هر انسانی مهم است این است که بعد از رفتنش همه از او به نیکی یاد کنند . او واقعا یکی از نیک ترین و بهترین آدم هایی بود که در تئاتر می شناختم که بسیار با محبت بود و حتی یک خاطره ی بد و یک لحظه ی منفی و آزار دهنده در ذهنم ندارم و جز خوبی و صبوری و عشق به هنر و عشق به مردم چیزی در یاد ندارم .
آقای عبداللهی در عین حال که هنرمند بسیار بزرگی بوند برای ما اسطوره ی صبر و مقاومت هم شدند . ایشان همه ی این سال ها خم به ابرو نیاوردند و با همه ی سختی هایی که این بیماری داشت صبوری پیشه کردند . در اوج بیماری هم که ایشان را می دیدیم بسیار بشاش و خوش خنده بودند و با لبخند با ما مواجه می شدند که گاهی فراموش می کردم که ایشان بیمار هستند و باورنمی کردم که با چه بیماری وحشتناکی مبارزه می کنند .
چیز هایی که برای من به عنوان شاگرد و همکارشان باقی می ماند حسن خلق و محبت و علاقه ی زیاد به هنر است کما اینکه تا آخرین لحظات عمرشان هم پای کار ایستادند و نمایش ” در اعماق ” را برای جشنواره ی فجر سال پیش آماده کردند که الان هم به روی صحنه رفته است . من از همه خواهش می کنم به دیدن این کار بروند .
وی در مورد از دست دادن این هنرمند افزود : به نظر من می رسد که از دست دادن امثال آقای عبداللهی خیلی زود است . ۶۰ سال در واقع سن پختگی هنرمند است که باید مدت ها در خدمت جامعه باشد . ولی در این یکسال اخیر با مرگ چند تن از هنرمندانمان مثل آقای عبداللهی مواجه شده ایم . من مطمئنم که اگر شرایط زیستی و امنیت شغلی بهتری داشته باشیم و شرایط کاری همه ی هنرمندان عرصه ی تئاتر بهتر باشد این اتفاقات بسیــار کمتر و به شکل طبیعی تری رخ می دهد . ما با بیماری هایی روبرو می شویم که منشا آن استرس است و کار ما هم جز استرس چیزی ندارد . شرایط کاری در تئاتر و سینما و تلویزیون که ما در آن فعالیت می کنیم متاسفانه امنیت حداقلی را برای هنرمندان ندارد که زندگی با حداقل آرامشی را داشته باشند .
بهتر است آدم از هیچ مسئولی خواهش نکند پس از مردم خواهش میکنم با حضور در سالن های تئاتر از هنرمندان حمایت کنند . با اینکه گفتم از مدیران خواهش نمی کنم ولی از مدیران خواهش می کنم که بیشتر هوای هنرمندان را داشته باشند . در قطعه ی هنرمندان که الان ایستاده ایم جواهرهایی زیر خاک خفته اند که خیلی از آنها هنوز می توانستند در خدمت فرهنگ ایران باشند و برای تعالی فرهنگ مردم تلاش کنند و حتی زندگی کنند و از نعمت و موهبتی که خدا به آنها داده است استفاده کنند . ولی فشار هایی که وجود دارد باعث پدید آمدن بیماری هایی می شود که متاسفانه هنرمندان را به این صورت از دست می دهیم .
سلیمانی در انتها افزود : مصطفی عبداللهی انسانی با عزت ، شریف و با احترام بود که خم به ابرو نیاورد و چه در عرصه ی هنر و چه در عرصه ی زندگی یک مبارز تمام عیار بود . در قلب و روح من یاد و خاطره اش تا ابد حضور خواهد داشت و من همیشه با احترام از او یاد خواهم کرد چون بسیار از او آموختم و بسیار محبت دیدم . من به همه ی مردم هنردوست و خانواده ی تئاتری به خصوص به همسر بزرگوار و صبورش و فرزندانش صمیمانه تسلیت می گویم و امیدوارم که این غم هجران را بتوانند با صبر تحمل کنند که بالاخره بازگشت همه ی ما به سوی خداست و برای آقای عبداللهی هم طلب آرامش و رحمت می کنم .
