نمایش “صندلی ها” نوشته اوژن یونسکو و کارگردانی حسین رحیمی که به تازگی اجرای عموم خود را با بازیگران معلول پرتوان پشت سر گذاشت ، پیش از این در بخش به علاوه تئاتر فجر در سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر حضور داشت . در یکی از اجراهای این نمایش بهزاد فراهانی هنرمند پیشکسوت تئاتر ایران میهمان “صندلی ها” بود . این کارگردان و بازیگر تئاتر یادداشتی را در رابطه با نمایش “صندلی ها” نوشته و در اختیار تئاتر فستیوال قرار داده است که می توانید در ادامه بخوانید :

این در شخصیت هنری من و چون من نیست که به میدانی پای بگذاریم که جزء میادین صنفی ما نیست . ولی آنچه به من اجازه ی ورود به این میدان را می دهد حق یک تماشاگر است .

نمایش زیبای “صندلی ها ” در بخش درام نویسی که جایگاه رفیع خود را دارد ، ولی در بخش کارگردانی و بازی جا دارم تاکید کنم باشکوه است و بی پیرایه ، شکوهمند است زیرا متن نتوانسته از بازی و کارگردانی فراتر باشد . بازیگر زن اثر با بیان کامل و نرمای فیزیکی و درک عالی مفهوم چنان مهارتی را به تو القا می کند که تو گویی در حرفه ای ترین بخش بازی و بازیگری رخ نشان می دهد و مرد جوان که می دانم گرفتار بیماری خویش است خلاق لحظه های درخشانی می شود که هوشمندی به حدش را بشارت می دهد ، و اما کارگردان و رنج به گفتگویش . شاید ندانید که بعضی از بیماران هنرمند ، در هر روز در نهایت می توانند یک جمله به حافظه بسپارند و آن را بر صحنه به دیگر جملات پیوند بزنند . شکیبی می خواهد فراتر از توان مردان این روزگار . ضرب آهنگ اثر کامل ، پیوستگی صحنه ها خوب و بی کم و کاست .

خلاقیت در میزانسن و در نهایت بهره گیری از بازیگر سوم که ما را به بهت و اعجاب وا میدارد . این کار را باید دید و باز هم دید . لحظاتی اضافی با اندکی “مونوتونیزم” در بیان ، اما همه چیز به جا و به تمام . اینکار دیدنی است و ستودنی.

بچه ها همگی خسته نباشید .