روزبه مهر که چندی پیش با نمایش “تارتوف” به کارگردانی رویا نونهالی نخستین تجربه ی بازیگری حرفه ای خود در عرصه ی تئاتر را پشت سر گذاشت ، این روزها در نمایش “دیوان غربی – شرقی” به نویسندگی و کارگردانی محسن حسینی در سالن چهارسوی مجموعه تئاتر شهر به روی صحنه می رود . به بهانه ی اجرای این نمایش و حضورش در سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر ، خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با روزبه مهر که بخش موسیقی این اثر را نیز به همراه مروارید مهر بر عهده داشته ، انجام داده است که می توانید در ادامه بخوانید .
روزبه مهر در رابطه با نقش خود در نمایش “دیوان غربی – شرقی” به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : این نمایش در واقع داستانی دارد که در حین اجرا پیش می رود و به صورت کلاسیک نیست . نقشی که من دارم تبدیل به تکه های اجرایی می شود که در کنار بقیه مضامین ، در طول اثر پیش می رود و مطرح می شود . به مرور این اطلاعات در کنار هم قرار می گیرند و در پایان می تواند این نقش ، این حضور و قصه را به مخاطب برساند . مفهوم کلی شرق و غرب و ارتباط آن ها در طول کار مطرح می شود که می توان گفت من بیشتر تکه های اجرایی را بر عهده دارم . در ابتدای نمایش یک مونولوگ دارم ، سپس یک دیالوگ شاعرانه با الهه گان الهام دارم . در قسمتی بحر طویل و شرحه خوانی دارم ، بخشی دکلمه ی نثر فارسی دارم . بعد هم بخش پرفورمنس که نمایشی تر است و در پایان هم دیالوگ هایی دارم و قطعه پایانی که موسیقی بختیاری است . این قطعه های اجرایی در کنار هم می تواند آن نقش را کامل کند که در واقع در طول اثر به شخصیت آپولون اشاره می شود که به نوعی من نقشش را بازی می کنم .
او در ادامه در مورد تجربه ی همکاری با محسن حسینی توضیح داد : من از سال هشتاد با آقای حسینی همکاری دارم . در پروژه ی “اورفه” به عنوان دستیار و برنامه ریز در کنار آقای حسینی بودم . در این سالها همواره معاشرت و دوستی نزدیکی داشته ایم و کاملا زبان هم را از نظر اجرایی متوجه هستیم ، سلایق و علایق هم را دقیقا می دانیم و شخصیت هم را کاملا می شناسیم . در زمینه ی کارهای مختلفی از جمله پرفورمنس هم با هم کار کرده ایم . در سال نود نیز در پروژه ی “من ؛ آنتونن آرتو” به عنوان مشاور با ایشان همکاری کردم .
این بازیگر تئاتر در مورد تمرینات نمایش “دیوان غربی – شرقی” گفت : من چون کار اصلی ام تئاتر نیست و مشغله ام زیاد است هر زمان که توانستم در تمرینات حضور پیدا کردم به همین دلیل درست یادم نمی آید تمرینات دقیقا از چه زمانی شروع شد . فکر می کنم در مجموع برای این نمایش هفتاد و پنج روز تمرین شده است . وقتی وارد یک کار تئاتر می شوی به هر حال ذهنت کاملا درگیر آن موضوع می شود . در خیابان ، ماشین و همه جا در فکر هستم و تمریناتی هم به صورت فرادی داشتم اما نه خیلی زیاد .
مهر در مورد اجرای جشنواره ی این اثر نمایشی گفت : در مجموع راضی هستم ولی این رضایت بیشتر به گروه و احوال خودمان بر می گردد ، در هر حال اجرای جشنواره همیشه مشکل است . در اختیار گذاشته شدن سالن شب قبل از اجرا ، انجام کارهای دکور و نور در فرصت بسیار کم و گروهی که در آن صحنه اصلا تمرین نکرده است و باید ابعاد اتاق تمرین را در آن سالن پیاده کند ، مشکلاتی دارد . به طور مثال بخش زیادی از کار من در بالکن سالن اتفاق می افتد که در اتاق تمرین نهایتا روی صندلی می ایستادم و با بچه ها تمرین می کردیم . در هر حال جشنواره سختی خودش را دارد و اجرا نمی تواند کامل اتفاق بیفتد چون واقعا بخشی از اجرای بازیگر ، اتاق فرمان ، نور و صدا و … بداهه است ، برای اینکه فرصت نمی شود حتی یک بار با امکانات سالن اجرا کنند .
وی در پایان راجع به نمایش هایی که در جشنواره سی و چهارم فجر اجرا شدند ، گفت : نتوانستم اجراهای جشنواره را ببینم . یکی از دلایلش تمرینات خودمان بود و دلیل دیگرش این بود که کارم به طور متمرکز و کامل تئاتر نیست و درگیری های شخصی هم دارم . فقط “ازدواج آقای می سی سی پی” را که در ایام اجرای عموم فرصت نکرده بودم ببینم ، دیدم .
جالبه که دومین تجربه بازی اش اینقدر جا افتاه و خوبه.
نوازنده چیره دستی هم هست ایشون