حسین رحیمی : همیشه برایم مهم بوده که به بازیگران معلول پرتوان به چشم هنرمند نگاه شود .


در سیزدهمین جشن بازیگر که شامگاه ۱۱ اردیبهشت ماه برگزار شد ، از مهران قندهاری بازیگر معلول پرتوان برای بازی در نمایش “صندلی ها” نوشته اوژن یونسکو و به کارگردانی حسین رحیمی تقدیر شد . خبرنگار تئاتر فستیوال پس از پایان مراسم گفت و گویی با حسین رحیمی ، سرپرست گروه پاپیون داشت . رحیمی که پیش از این نیز بازیگرانش که جزء معلولین پرتوان هستند ، تجربه ی کسب جایزه از جشنواره های خارجی را داشتند ، از زحمات بسیار این بازیگر و خوشحالی خود پس از دیده شدن آن ها توسط داوران و پیشکسوتان عرصه ی تئاتر گفت .

تئاتر فستیوال

حسین رحیمی در ابتدا با تشکر از کسانی که در این مدت همراه او بودند ، گفت : از دوستان تئاتر فستیوال تشکر می کنم که در همه حال کنار ما هستند ، چه لحظات تمرین که لحظات سخت ماست ، چه لحظات اجرا و چه بعد از اجرا و خروجی و بازخوردی که باید داشته باشد . یک تشکر بسیار صمیمانه از خانه تئاتر دارم ، بالاخص سرکار خانم ابوالمعالی ، سرکار خانم مریم رحیمی ، جناب آقای فرهاد تجویدی و استاد بهزاد فراهانی که کار ما را دیدند . این خیلی مهم بود که در این جشن بزرگ که هر ساله برگزار می شود ، کار ما دیده شود ، در واقع  کار بچه ها دیده شود . همین که از این بچه ها دعوت شد و در این جشن شرکت کردند ، خودش شخصیت بخشیدن به بچه هایی بود که الان به صورت صد در صد باور دارند که آنها هم جزء جامعه تئاتری هستند . همیشه برایم مهم بوده که به بچه ها به چشم بازیگر و هنرمند نگاه شود . امشب تحقق صد در صدی این اتفاق رخ داد . من از این لحاظ خوشحالم و خدا را شاکرم که این اتفاق رخ داد .

این کارگردان تئاتر در مورد فعالیت های آینده گروه تئاتر پاپیون توضیح داد : گروه ما سعی دارد در سال جاری اجرای دو تئاتر را در برنامه خود داشته باشد . “پزشک نازنین” نیل سایمون و “در انتظار گودو” ساموئل بکت که قرار است در آن حدود ده بازیگر با معلولیت های مختلف نقش آفرینی کنند . از الان من استرس دارم ، چون این بازیگران تجربه ی مهران را ندارند و اولین تجربه به روی صحنه رفتن شان است . ولی امیدوارم آنها هم ظرفیت هایشان را نشان دهند و توقعات را برآورده کنند و این راه ادامه پیدا کند .

سرپرست گروه پاپیون در پایان گفت : در چند روز اخیر به این موضوع فکر می کردم که ما اهالی تئاتر چه می خواهیم ؟ ما به دنبال چه هستیم ؟ ما به غیر از آن که تماشاگر داشته باشیم و به غیر از آنکه اساتید کار ما را ببینند ، واقعا چیزی نمی خواهیم . لذتی که از دیده شدن کارمان مثلا توسط اساتید محترم و مسئولین محترم خانه تئاتر ،  خانه نمایش ، مرکز هنرهای نمایشی و …  به دست می آوریم اصلا قابل قیاس با بعد مالی و مادی قضیه نیست . بنابراین من خوشحالم که این اتفاق برای گروهم افتاد ، خوشحال تر می شوم اگر این جریان و این نگاه مثبت همچنان ادامه داشته باشد .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *