نمایش “بیژن و منیژه” به کارگردانی صدف مهدیان در هجدهمین جشنواره نمایش آیینی و سنتی در پلاتو اجرا مجموعه تئاتر شهر به روی صحنه رفت . شیوه اجرایی این نمایش نقالی بود و زهرا محمودی به عنوان نقال زن در این نمایش ایفای نقش می کرد . به این بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال در مراسم اختتامیه جشنواره گفت و گویی با این هنرمند جوان داشته است که در ادامه می توانید آن را بخوانید :
زهرا محمودی در رابطه با شیوه اجرایی نمایش “بیژن و منیژه” گفت : اجرای این نقالی براساس جنگ رستم و پولادوند از شاهنامه فردوسی بود که به روش نقالی سنتی اجرا شد . این اجرا شیوه ای سنتی از نقالی داشت و وارد تئاتر و نمایش نشده بود .
وی با بیان اینکه در دانشگاه با هنر نقالی آشنا شده است ، گفت : من نقالی را نزد استاد مرشد مصطفی حسن بیگی آغاز کردم و از همان زمان در کنار ایشان کارم را شروع کردم تا به امروز هم شاگرد ایشان هستم و همچنان از ایشان یاد می گیرم.
این نقال جوان سبک اجرایی خود را نقالی مکتب تهران و نمایشی عنوان کرد و توضیح داد : من با استفاده از فیلم های آرشیوی که موجود بود ، سعی کردم با سبک های مختلف آشنا شوم ، چند جلسه ای نزد مرشد سعیدی که از نسل قدیم نقالان در بروجرد هستند ، رفتم . سبک داستان گویی ایشان متفاوت است . در نهایت من برای اجرا ، سبک مکتب تهران را انتخاب کردم چون نمایشی تر است . مرشد ترابی و کسانی که به شیوه نمایشی در تهران کار می کردند، با همین سبک اجرا می کردند .
محمودی با اشاره به اینکه مردم نقالی را بیشتر حرفه ای مردانه دیده اند ، توضیح داد : رشته من تئاتر است و اولین اجراهای من در محیط دانشگاه بود . امروزه گرایش به نمایش های سنتی خیلی کم شده است ، حتی استادان و دانشجویان نیز بسیار از این که یک دانشجوی تئاتر به سمت نمایش های ایرانی رفته است ، تعجب می کردند . زیرا نقالی بیشتر به عنوان حرفه ای مردانه دیده شده است . البته خانم هایی در این حوزه هستند که سابقه طولانی در نقالی دارد . ولی به دلیل اینکه فضای مناسب برای اجرا نداشتند ، کمتر شناخته شده اند . هنوز خیلی از مردم نقالی یک خانم را ندیده اند و برای خیلی ها عجیب است.
وی صدا و سیما را عنصر مهمی در معرفی این هنر دانست و گفت : به نظر من صدا و سیما بسیار تاثیر گذار است ، اگر برنامه هایی همچون قصه گویی ، داستان گویی و نقالی تولید کند و از خانم ها برای اجرای آن دعوت کند بسیار می تواند موثر باشد . تلویزیون عنصر بسیار مهمی در معرفی این هنر است . ولی متاسفانه تا به امروز برنامه هایی را که در رابطه با شاهنامه و نقالی باشد را بسیار محدود دیده ایم ، اگر هم بوده بیشتر از آقایان برای اجرا دعوت شده تا خانم ها .
نقال زن نمایش “بیژن و منیژه” با ذکر اینکه اولین دوره است که در جشنواره نمایش آیینی و سنتی حضور دارد ، در رابطه کیفیت برگزاری این جشنواره گفت : لابی تالارسنگلج و لابی تالار محراب محیطی بود که برای نقالی ها در این جشنواره انتخاب شده بود که به نظر انتخاب درستی نبود و من متاسفانه اصلا از این انتخاب راضی نبودم . اگر اجراها میدانی بود و محوطه باز تئاترشهر را برای اجرا انتخاب می کردند به این خاطر که در آنجا برنامه های بیشتری اجرا می شود و مخاطبان بیشتری به آن مکان می آیند ، قطعا اجراهای نقالی بازخورد بهتری داشت .
وی در پایان افزود : در این تالارها نمایش اجرا می شد و مخاطب بسیار کم بود . شاید یکی از دلایل آن را بتوانیم عدم اطلاع رسانی عنوان کنیم ، چرا که اطلاع رسانی در این جشنواره خیلی محدود بود و آنهایی که می خواستند به تماشای نقالی بنشینند ، از برنامه آن اجرا اطلاعی نداشتند .
