نمایش “صندلی ها” به کارگردانی حسین رحیمی که با بازیگران معلول پرتوان در بخش به علاوه ی تئاتر سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر به روی صحنه رفت ، این روزها اجرای عموم خود را پشت سر می گذارد . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با ستاره اسکندری ، بازیگر تئاتر ، سینما و تلویزیون انجام داده است که در ادامه می توانید آن را بخوانید .

ستاره اسکندری با بیان اینکه آقای رحیمی کار یزرگی انجام داده اند و توانسته اند با بچه هایی که معلولیت جسمی و ذهنی دارند ، کار کنند ، گفت : ترجیح می دهم با نمایش “صندلی ها” مثل یک تئاتر حرفه ای برخورد کنم چرا که به واقع “صندلی ها” یک تئاتر ابزورد حرفه ای است . با توجه به تعریفی که از تئاتر ابزورد داریم ، در مقایسه با کارهایی که از گروه های تئاتری دیگری دیده ام ، “صندلی ها” می تواند کاملا با آنها رقابت کند و همان اندازه مفهوم تئاتر ابزورد را منتقل کند . در نتیجه جای تبریک دوگانه به آقای رحیمی دارد که علاوه بر اینکه کارگردانی خوبی دارند ، توانسته اند به این سطح از کیفیت برسند .

وی با ذکر اینکه نمایش “صندلی ها” قابلیت حضور در بخش اصلی جشنواره ی تئاتر فجر را دارد ، گفت : این کار فرای اینکه با بچه های معلول اجرا می شود ، از لحاظ اصول تئاتری کار ارزشمندی است . بعد از ۵ دقیقه اول  فراموش می کنی بازیگران کار ، بچه های معلول هستند و ادامه ی نمایش را به عنوان یک تئاتر جدی پی می گیری . جای تعجب دارد که چرا حمایتی حتی از جانب مرکز هنرهای نمایشی صورت نمی گیرد . به نظر من این کار از بیش از ۵۰ درصد کارهایی که با حمایت مرکز هنرهای نمایشی به روی صحنه می رود ، کار موفق تری است  .

این بازیگر توانای عرصه ی تئاتر در مورد حمایت هایی که بایستی از این اثر نمایشی صورت بگیرد ، توضیح داد : در زمانه ای که بسیاری از نخبه های ما مهاجرت می کنند و شاهد این هستیم که جوانان ما به دنبال جستجوی آرزوهایشان در آن طرف مرزها هستند ، کسی همچون حسین رحیمی پیدا شده که در کشورمان با کسانی که علی الظاهر جزو معلولین ذهنی یا حرکتی هستند ، کار می کند و توانسته حضور در جامعه را برای آنها آنقدر خوشایند کند که معنای دیگری به زندگیشان ببخشند . این نکته ای است که باید سازمان های مختلف از بهزیستی تا امور جوانان و … به آن نگاه ویژه ای داشته باشند . اینکه کسی ۱۰ ، ۱۵ سال از عمرش را صرف افرادی کند تا به آن ها و خانواده هایشان ثابت کند که می شود در معلولیت هم استعداد کشف کرد ، کارآفرینی کرد و به زندگی معنا بخشید ، اتفاق بزرگی است . این اتفاقی است که جا دارد انواع سازمان ها که شعارهای مختلف می دهند به آن توجه کنند و مورد حمایت قرار دهند . اگر من مسئولیتی را در کشور برعهده داشتم ، حمایتگر مستقیم این گروه می شدم و پرچم صلح را دست این بچه ها می دادم ، برای اینکه نشان دهم در سرزمین ما چه کارهایی می توان انجام داد . فردی با نبود امکانات و با همت شخصی ، زندگی اش را صرف بچه هایی می کند که در خانواده ها همیشه مورد ترحم بوده اند . ولی او می آید و به آن ها کاراکتر و شخصیت می دهد و آن ها را به یک زندگی عادی در جامعه فرا می خواند  .

ستاره اسکندری در پایان در جمله ای خطاب به بازیگران نمایش “صندلی ها” گفت : دلم می خواست به این بچه ها بگویم که این عاشقانه بودنشان بر روی صحنه ، در دل تماشاچی عشق به وجود می آورد . در تک تک لحظه هایی که این بچه ها عاشقانه روی صحنه نفس می کشند ، به تماشاچی ذره ذره عشق تزریق می کنند  .