سال گذشته که تصمیم به برگزاری نظرسنجی برای انتخاب تئاتر برتر سال گرفتیم ، هرگز حتی فکر هم نمی کردیم که یک نطرسنجی ساده اینترنتی بتواند این میزان شور و هیجان و البته متاسفانه بغض و کینه در بین اهالی کوچک ، صمیمی و همیشه ناراضی تئاتر ایجاد کند . سابقه ی فعالیت رسانه ای و مطبوعاتی مان می گفت یک نظرسنجی اینترنتی ، تنها یک نظرسنجی اینترنتی است ، همین و بس ! که فقط توسط مخاطبین آن رسانه رای داده خواهد شد نه تمام مردم کره ی خاکی !
اما اتفاقات رخ داده نه تنها ما را که اهالی تئاتر را نیز شگفت زده کرد . ناگهان ، در طی چند روز تمام صمیمیت ها و رفاقت ها تبدیل به عداوت و دشمنی گردید که در این بین ما (تئاتر فستیوال) از هیچ تهمت و افترا و ناسزایی در امان نماندیم . و این نظرسنجی اینترنتی متفاوت ، ثبت شد در تاریخ فعالیت مطبوعاتی مان ! شاید محتاطانه ترین و محافظه کارترین تصمیم این بود که بعد از تجربه ی اتفاقات سال گذشته ، عطای هرگونه نظرسنجی را به لقایش ببخشیم و خودمان را برهانیم از همه ی این قیل و قال ها .
اما به دو دلیل این کار را نکرده و نمی کنیم :
۱ – ما فراموش نکرده و نمی کنیم دوستانی را که در همین تئاتر فعالیت می کنند و چه نجیبانه فعالیت می کنند و کارشان (به هزار و یک دلیل که در اینجا مجالی برای گفتن نیست) در سالنی کوچک و یا در حاشیه ی شهر اجرا می شود و در طول سال ، آنچنانکه باید دیده نمی شود و به راحتی به فراموشی سپرده می شود و تنها تبدیل به رزومه ای می شود برای گروه ! ما با افتخار نمایش این عزیزان را در طول سال می بینیم و بعد در لیست اولیه نمایش های برتر قرار می دهیم . و خوشحالیم که فارغ از اینکه در نهایت تئاتر برتر چه شود ، در لیست اولیه هم تئاتری با ظرفیت سالن ۹۰۰ نفره حضور دارد و هم تئاتری با ظرفیت سالن ۳۰ نفره که ملاک انتخاب اولیه تئاتر ، خوب بودن است نه میزان فروش !
ما فراموش نکرده و نمی کنیم که افرادی را که حتی خودشان به کارشان رای ندادند و فقط و فقط نظر مردم را ملاک انتخاب شدن و یا نشدن اثرشان قرار دادند . و ما با تمام وجود برای همین گروه هرچند اندک با عشق به کارمان ادامه می دهیم .
۲ – به قول مرحوم نادر ابراهیمی عزیز : ” هر کس که کاری می کند ، هر قدر هم کوچک ، در معرض خشم کسانی ست که کاری نمی کنند .
هر کس که چیزی را می سازد – حتی لانه ی فرو ریخته ی یک جفت قمری را – منفور همه ی کسانی ست که اهل ساختن نیستند .
و هر کس که چیزی را تغییر می دهد ، فقط به قدر جا به جا کردن یک گلدان ، که گیاه درون آن ممکن است در سایه بپوسد و بمیرد ، باید در انتظار سنگباران همه ی کسانی باشد که عاشق توقف اند و ایستایی و سکون .
و بیش از این ها انسان ، حتی اگر حضور داشته باشد ، و بر این حضور مصر باشد ، ناگزیر ، تیر تنگ نظری های کسانی که عدم حضور خود را احساس می کنند و تربیت ، ایشان را اسیر رذالت ساخته به او می خورد . “
ما نمی خواهیم ساکن باشیم ، می خواهیم کاری کنیم ، و چیزی بسازیم ، چیزی را تغییر دهیم و حضور داشته باشیم .
انشاالله …
پی نوشت : نظرسنجی تئاتر فستیوال به مدت ۱۰ روز برگزار می شود . روزهای اول نظرسنجی ، دو نمایش “آسید کاظم” به کارگردانی سارا داروفروش و “بازی استریندبرگ” به کارگردانی سهیل ساعی با این که در سالنی کوچک و به تبع آن با مخاطبینی محدود به روی صحنه رفته بودند بیشترین آرا را کسب کرده بودند ، اما هر چه می گذرد گویا طرفداران دو نمایش “فهرستِ” رضا ثروتی و “کالیگولا”ی غنی زاده که مخاطبین فراوانی داشتند نیز به جرگه ی رای دهندگان اضافه شه اند و این نمایش ها را به بالای جدول نظرسنجی نزدیک کرده اند . باید منتظر ماند تا ببینیم در نهایت نتیجه چه می شود ؟!
