۱-روزگار عجیبی است! چیزی که پیدا نمی شود این روز ها حال خوب است !

حال خوب کم کم در خاطر ما رو به فراموشی می رود و هزاران هزار شعار پوچ و تو خالی هم ، تنها حکم حتی مُسکّنی موقت برایمان نخواهد داشت .

اصلا لذت بخش نیست که فیلم کارگردان مورد علاقه ات را ببینی اما از همان ابتدا ، جایِ خالیِ حالِ خوب را حس کنی ! و پشیمان بشوی از دیدن فیلمی که فکر می کردی خوب باشد اما…

اصلا لذت بخش نیست که به کنسرت خواننده مورد علاقه ات بروی ، اما هیچ چیز آن لذت بخش نباشد و خواننده مورد علاقه ات حالِ خوبش را گم کرده باشد .

اصلا لذت بخش نیست که تلویزیون را روشن کنی و بشنوی که ” مردم ایران ، حالتون چـــه طوره؟ عالــــی!!! ” و یا ” مردم ایران شما خیلی صبورید ! خیــــلی!!! ”  ؛  اما از این صبر سوء استفاده شود و نتوانند حداقل یک ساعت برنامه ی خوبِ تلویزیونی برای این مردم تدارک ببینند .

اصلا لذت بخش نیست که به بهانه تزریق (!) شادی در جامعه ، سریال بیات شده ای که باید ایام نوروز پخش می شد را الان در برنامه پخش بگنجانند و توقع داشته باشند حال خوب به مردم برگردد .

اصلا لذت بخش نیست دیدن بیلبورد های تبلیغاتی شهر ، که با فونت درشت روی آنها نوشته اند : ” جشنواره شادستان تهران ! ” و تو پوزخند می زنی به این حجم از بلاهت که توقع دارد لابد با شادستان (!) شاد شوی !

در میان این همه اخبار بد و این همه سختی و این همه شرایط ناگوار ، شاید خیلی اهمیتی نداشته باشد که فلان نمایش در فلان سالن اجرا می شود و فلان بازیگر به فلان نمایش پیوست و یا از حضور در فلان نمایش انصراف داد.

مردم عزیز ، مارا ببخشید که بضاعت مان تئاتر است و فرهنگ ، و نه اقتصاد ! کاش هر روز در اخبارمان ، خبر از اوضاع خوب اقتصادی و معیشتی بود . کاش شرمنده شما نبودیم که باید خبر از گرانی بلیت تئاتر بدهیم و روی مان نشود که به شما بگوییم تئاتر را وارد سبد خانوار خود کنید.

کاش روزی برسد که آنقدر حال دل هایمان خوب باشد که بتوانیم با روی گشاده از فرهنگ و هنر حرف بزنیم.

اما ، تا آن روز بر ما ببخشایید اگر لاجرم اخبارمان از تئاتر است . البته ما تلاش می کنیم که با طرح ” پیشنهاد تئاتر ” در این وانفسا ، اگر سری به سالن های نمایش می زنید ، لاقل به دیدن یک نمایش خوب بشینید .

۲– جشنواره نمایش عروسکی تهران-مبارک پیشنهاد می شود .

وقتی باخبر شدم که کارناوال عروسکی جشنواره در این دوره به پارک آب و آتش نقل مکان کرده است ، خوشحال شدم . اگر نوستالژی و خاطره بازی را بگذاریم کنار ، مگر نه اینکه هدف جشنواره در چند دورۀ اخیر این بوده که مردم درگیر جشنواره نمایش عروسکی بشوند ؟ و این کارناوال شروع خوبی است .

پس تلفن را برداشتم و با هر کسی که می شناختم و می دانستم کودکی دارد تماس گرفتم و خبر شادپیمایی را به او دادم و ترغیبش کردم برای حضور در آن . این از معدود دفعاتی بود که به اطرافیانم پیشنهادی می دادم برای اینکه یک تفریح فرهنگی خوب داشته باشند و یک بعد از ظهر خوب را سپری کنند ، بی آنکه هزینه ای بپردازند .

علاوه بر کارناوال ، می توان امیدوار بود که عروسک ها هر روز در ایام جشنواره و در مرکز شهر تهران ( تئاتر شهر ) ، لبخند کوچکی بر لبانمان بنشانند . لبخندی که شاید حالمان را خوب نکند ، اما برای لحظاتی هرچند کوتاه مُسکِنی باشد برای دردهایمان .

جشنواره تئاتر عروسکی را از دست ندهید . اگر شرایط اقتصادی به شما اجازه می دهد ، بلیتی تهیه کنید و یک بعد از ظهر به همراه خانواده به تماشای نمایشی بنشینید و اگر نه ، اجراهای محیطی و گردش در فضای تئاترشهر ، همراه با عروسک ها را از دست ندهید .

۳– امسال جشنواره در ۷ روز برگزار می شود ؛ یک جشنواره ” اقتصادی “

یک جشنواره با تعداد اجراها و سالن های محدود ، یک جشنواره با مشکلات فراوان در شرایط اقتصادی نا مساعد ، یک جشنواره با بد قولی های متعدد از سوی گروه های خارجی که به خاطر تحریم ها و با هزار و یک بهانه از شرکت در این جشنواره امتناع کرده اند .

مرضیه برومند عزیز ، امسال جشنواره سختی را مدیریت کرده ؛ اما محکم و استوار ایستاده و با قدرت جشنواره را برگزار کرده است ؛ جشنواره ای که امیدواریم در شأن مردم صبورمان باشد .

***

در این شرایط دشوار ، اهالی تئاتر اعم از مدیران تئاتری ، هنرمندان و اهالی رسانه باید بتوانند به دور از مشکلات همیشگی ، پشت به پشت هم ، جشنواره ای خوب رقم بزند ، تا به قول مرضیه برومند همان طور که ” آسمان عروسک ها آبی است ” ، امیدوار باشیم که ” آسمان سیاه دلان هم آبی شود ” .

 سردبیر وبسایت خبری،تحلیلی تئاترفستیوال