اشاره : یادداشت زیر به قلم خسرو احمدی ، پیش از این در ویژه نامه ی تئاتر فستیوال به مناسبت هفتمین روز درگذشت مجید بهرامی ( به یاد مجید… که از عجایب المخلوقات بود ) ، منتشر شده بود . به بهانه چهلمین روز درگذشت مجید عزیز ، این یادداشت را بازنشر دادیم .
اولین باری که این جوون با استعداد رو دیدم ، با یک سری از جوونای با استعداد دیگه در حال آماده کردن سالن خانه خورشید توی تئاتر شهر ، در زمان مدیریت حسین پاکدل بود .
جالب اینجا بود ، این همه شور و اشتیاق توی اون دوره زیاد بود و همین شور و اشتیاق بعدها تبدیل به معرفت شد و بازیگران خوبی تربیت کرد که نمونه اش مجید بهرامی بود . بعد ها توی کارهای دیگه تئاتر هم ، بازی هایی از این بازیگر جوان و با استعداد دیدم و کیف کردم .
تا اینکه یک کار سینمایی بهم پیشنهاد شد ، توی همین چند سال پیش ، که چند اپیزود بود . توی یکی از اپیزودها ، قرار شد من و سیامک صفری و مجید بهرامی در کنار هم ، این اپیزود رو بازی کنیم .
حدود ده ، پانزده روز تمرین کردیم . در طی این تمرین ، بسیار بسیار خوش گذشت . اما حیف که این اپیزود اصلا فیلمبرداری نشد و از اون کار سینمایی حذف شد . اما دور شدن مجید از ما ، با این همه خوب بودن که نشانه اش لبخند توی عکساش هست ، فکر می کنید جایش بدتر از ماست ؟! من فکر نمی کنم . پس مجید جان به امید دیدار .
