نمایش “ورا نام تهمینه سهراب کرد” به نویسندگی حسین تفنگدار و کارگردانی جلال الدین دری در هجدهمین جشنواره نمایش های آیینی و سنتی با بازی محسن زرآبادی پور در خانه نمایش به روی صحنه رفت . به این بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با وی داشته است که در ادامه می توانید آن را بخوانید :
محسن زرآبادی پور با بیان اینکه نمایش “ورا نام تهمینه سهراب کرد” روایت دیگری از داستان رستم و سهراب است ، در رابطه با حضور در جشنواره و اجرای این نمایش توضیح داد : من هفت دوره است که در این جشنواره فعالیت می کنم . ولی بنا به دلایلی که در دوره های قبل در جشنواره رخ داد . نمی خواستم امسال در جشنواره کار کنم . چند اجرا نیز به من پیشنهاد شد ولی نپذیرفتم تا اینکه این متن را آقای تفنگدار به من دادند ، ایشان این متن را بسیار زیبا نوشته اند . وقتی متن را خواندم ، لذت بردم و اجرا در جشنواره بهانه ای بود که بتوانیم این کار را برای اجرای عموم ببریم . داستان رستم و سهراب را همه می دانیم ولی این متن شکل و روایت دیگری از این داستان را به تماشاچی نشان می دهد و او را جذب و شیفته خود می کند. این کار بسیار سخت بود . حفظ کردن دیالوگ ها و بدتر از آن بازی کردن نقش های متن ، علی الخصوص اوج و فرودهای آن ، کار دشواری بود .
بازیگر نمایش “ورا نام تهمینه سهراب کرد” در خصوص تمرینات این نمایش گفت : دیالوگ های متن ، شخصیت های نمایش را برای من روشن می کرد و به من بسیار کمک می کرد . آقای تفنگدار نیز خیلی به من کمک کردند . حال نمی دانم که واقعا از پس نقش ها برآمده ام یا نه . من از همسرم بسیار ممنون هستم چون بسیار به من در تمرینات این اجرا کمک می کرد . من به دلیل مشغله کاری ، زمان زیادی برای تمرین نداشتم ، شب ها وقتی از سرکار به خانه برمی گشتم ، تازه به سراغ متن می رفتم . به همراه همسرم متن را نقد و تحلیل می کردیم . وقتی به پاساژهای حسی که در پرده ها وجود داشت ، بر می خوردم ، دیالوگ های آن من را به متن نزدیک می کرد و به من نشان می داد که این شخصیت باید در این قسمت چگونه باشد . در نهایت با تمرینات پیاپی طی پنجاه روز تا جایی که توانستم روی نقش ها کار کردم .
زرآبادی پور با اشاره به این که جشنواره نمایش های آیینی و سنتی به قول و وعده هایی که داده ، عمل نکرده است ، گفت : ما در فراخوان یک سری قول و وعده هایی را می بینیم که به کیفیت اجرایی مربوط است و طرح هایى در آن مطرح مى شود ولى در جشنواره هیچ یک عملى نمى شود. این موضوع فقط مختص این دوره از جشنواره نیست . در دوره های پیشین نیز به همین شکل بوده و امسال من بیشتر پرس و جو کردم و دیدم که متاسفانه جشنواره آن طور که باید نبوده است .
باید آنچه که در فراخوان گفته می شود ، انجام شود و ما آن را ببینیم . به ما گفته بودند جشنواره رقابتی است ، زیرا وقتى یک کارگردان ، نویسنده ، بازیگر و یا حتی یک تئاتری به جشنواره می آید به دنبال یک امید و توجه است تا خودی نشان دهد . تنخواهی که می دهند به جایی نمی رسد . حتی پول کرایه ماشین بچه ها هم در نمی آید. حداقلش این است که آن جایزه ای که فرد می گیرد و تقدیری که می شود به او امیدی دهد تا در جشنواره های دیگر نیز شرکت کند . با وجود اینکه من به جشنواره نمایش آیینی و سنتی خیلی علاقه دارم و سالیان سال است در این گونه نمایشی چه کمدی و چه جدی فعالیت می کنم ، باید بگویم شاید این آخرین جشنواره نمایش های آیینی و سنتی باشد که من در آن حضور دارم . چون دلزده مان مى کنند و دیگر آدم رقبت نمی کند ، بیاید و کار کند .
در پایان بازیگر نمایش ““ورا نام تهمینه سهراب کرد” در رابطه با اجرای عموم این نمایش گفت : صحبت هایی برای اجرای عموم این نمایش صورت گرفته است همچنین پیشنهادی برای اجرا در خارج از کشور به ما شده است ولی اینکه اول اجرای عموم می رویم یا اجرا در خارج از کشور هنوز مشخص نیست .
