نمایش “کچل کفترباز” به نویسندگی نسرین خنجری و کارگردانی آزاده انصاری در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در حال اجراست . به بهانه اجرای “کچل کفترباز” ، خبرنگار تئاتر فستیوال با آزاده انصاری ؛ کارگردان این نمایش گفت و گویی داشته است که در ادامه می توانید آن را بخوانید :

از دلایل انتخاب متن “کچل کفترباز” و ویژگی های این متن بگویید .
زمانی که برای کار در کانون دعوت شدم قرار بر این شد که بر روی یکی از متون چاپ شده کانون تمرکز کنم و از آنجایی که همیشه جادوی افسانه ها من را مسحور خود می کند ، به سراغ افسانه “کچل کفترباز” نوشته لیسا جمیله برجسته رفتم که اقتباسی است از “کچل کفترباز” صمد بهرنگی .

 چه ویژگی هایی باید در متن باشد که شما را به عنوان کارگردان مجاب کند که این کار مناسب کودک و نوجوان است ؟
متونی که جذاب، شیرین، خیال انگیز، رویا گونه و جادویی باشند و در عین حال ارزش ادبی و هنری داشته باشند و بتواند کنجکاوی های کودک را برانگیزد و پاسخگوی نیازهای طبیعی او باشد .
با توجه به تجربه شما در حوزه تئاتر عروسکی ، چرا در طی این سال ها کمتر به سراغ کار عروسکی مخصوص مخاطب کودک رفته اید و بیشتر اجراهایتان مخاطب بزرگسال است ؟
دلیل خیلی خاصی نداشت ، من اصولا زمانی شروع به کار می کنم که ارتباط عمیقی با قصه پیدا کنم و خلاقیتم برای کار کردن بارور و برانگیخته شود و این بار هم تقریبا این پروسه حدود دو سال طول کشید تا از هر لحاظ آمادگی به روی صحنه بردن این اثر در من شکل بگیرد .

پروسه انتخاب بازیگران چطور شکل گرفت و به نظر شما به عنوان کارگردان ، بازیگران تئاتر کودک در اجرا باید به چه چیزهایی توجه داشته باشند ؟
با فرزین محدث و مینووش رحیمیان سابقه همکاری چند ساله داریم و تقریبا توی این چند سال به یک زبان مشترک و درک متقابل رسیدیم ، اولین بار است که با مهرنوش شریعتی همکاری می کنم ولی خیلی سریع با هم به تفاهم رسیدیم ، اصولا فکر می کنم به میزانی که کاری را دوست داشته باشید و با علاقمندی و اشتیاق آن را انجام دهید ، طبیعتا نتیجه خوبی هم خواهید گرفت . خوشبختانه من از این موهبت برخوردار هستم که گروهی همراه ، همدل و خلاق دارم که تئاتر برایشان یک امر مهم است و برای آن تمام تلاش خود را می کنند .

علاقه مندی های کودک امروز چیست و چطور می توان تئاتر را به سبد خانواده ها اضافه کرد ؟

باید برای تئاتر کودک فرهنگ سازی کنیم ، جامعه شناسان براین باورند که جامعۀ بدون تئاتر ، جامعه بانشاطی نیست، تئاتر دیدن کودک را اجتماعی تر ، باهوش تر و با فرهنگ تر بار می‌آورد .

تئاتر دیدن به اندازه پوشاک ، خوراک ، بهداشت و سلامت اهمیت دارد . تئاتر برای کودک علاوه بر جنبه سرگرمی ، جنبه آموزشی و فرهنگی دارد . کودکی که تئاتر در لیست برنامه ها و عادات او باشد نسبت به دیگر همسالان خود مهارت بیشتری در انتخاب هایش دارد . تخیلش بارور می شود و رشد فکری بهتری خواهد داشت . همچنین به معلومات و اطلاعاتش نیز افزوده خواهد شد. برای این مهم نهاد های حمایتی مثل صدا وسیما ، آموزش و پرورش ، شهرداری و… باید ورود کنند . ما هم به عنوان فعالان این عرصه باید به خواسته های کودکان و مفاهیم مورد نظر آن ها توجه بیشتری کنیم و موضوعاتی را انتخاب کنیم که هم جذاب ، لذت بخش و سرگرم کننده باشند و هم ارزش ادبی و هنری داشته باشند .

چه مدت با گروه برای این نمایش تمرین داشتید ؟ 

سه ماه و نیم تمرین کردیم البته که پروسه کار بر روی متن از دوماه قبل تر شروع شده بود .

آیا پس از اجرا در کانون پرورش فکری تصمیم به اجرا در سالن دیگری دارید ؟

بله حتما . امیدوار هستم شرایطی پیش بیاید که بتوانیم در خارج از تهران نیز اجرا داشته باشیم .

kachale kaftarBaz