نمایش « اکوان دیو » به نویسندگی و کارگردانی عباس عبداالله زاده ، قصه ی بیژن و منیژه را از شاهنامه روایت می کند . احمد داوودی در کنار سروش طاهری ، مانلی حسین پور ، فرشاد مجرب ، مصطفی زندی و … در این نمایش بازی می کند . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال ، گفت و گویی با بازیگر این نمایش انجام داده است که می توانید در ادامه بخوانید :
در نمایش « اکوان دیو » پرسوناژ « بیژن » را ایفا کرده اید . بیژن در این نمایش بسیار امروزی و برای مخاطب امروز ، آشنا است . درباره ویژگی های این نقش توضیح دهید .
بیژن از نوادگان گودرز و رستم بوده و یکى از قهرمانان شاهنامه است و شخصیتی با ویژگى هایى مثل جنگجویى ، قهرمانى ، پهلوانى ، نبوغ ، ماجراجو و سرکش دارد . جذابیت بیژن براى من در این نکته جلوه پیدا می کند که با تمام این ویژگى ها عاشق می شود ، مردى پهلوان که عاشق مى شود ، و این مى تواند یکى از چالش هاى مورد توجه نقش باشد .
در نمایش « اکوان دیو » ، بیژن گاهى طنازى هم مى کند که شاید با ساختارهاى ذهنى ما در مورد بیژن متضاد باشد که یکى دیگر از چالش هاى نقش است . بیژنِ « اکوان دیو » علاوه بر طنازى و تمام صفات گفته شده ، باید با بدن خود آشنا باشد که بتواند حق مطلب را در صحنه هاى جنگ و صحنه هاى عاشقانه ادا کند ، هماهنگى بدن و بیان که یکى از کارهاى سهل و ممتنع است از دیگر ویژگى هاى این نقش می باشد . تمامى ویژگى هایى که اشاره شد در فضاى مدرن و فانتزى این نمایش باید جاى خود را پیدا کند که امیدوارم در این مسیر موفق بوده باشم .
پیش از بازی در این نمایش ، با آقای عبدالله زاده همکاری هایی داشته اید . در رابطه با تجربه کار کردن با این کارگردان و شیوه کاری او بگویید .
عباس عبدالله زاده ، نویسنده و کارگردان توانایى است که من افتخار آشنایى با ایشان را از سال ٩۴ دارم . همکارى با آقاى عبدالله زاده همواره براى من دلچسب بود . به دلیل اینکه از لحاظ سبک و سیاق کارهاى متفاوتى انجام مى دهند . نقش هاى متفاوت و سخت از طرف عبدالله زاده به من پیشنهاد شده که بسیار براى من با ارزش بوده است . جدا از اینکه از نظر من ، نویسنده و کارگردان خلاق و چیره دستى هستند ، مهارت انتخاب نقش ایشان قابل توجه است . این موضوع که کارگردان بازیگر را مناسب نقش انتخاب کند در این دوره کمتر دیده مى شود . همیشه از همکارى با او لذت بردم .
به نظرتان علی رغم قصه های زیادی که در ادبیات ما وجود دارد ، چرا کمتر در تئاتر از آن ها استفاده می شود ؟ مشکل کجا است ؟
ما خوشبختانه از ادبیات غنى و تکمیلى بهره مند هستیم که در طول عمر تئاترمان بسیار از این موهبت استفاده کرده ایم . معتقدم که اقتضاى زمانه است که ما کمتر از ادبیات مان استفاده میکنیم و بیشتر به سمت سطحى شدن مى رویم . به دلیل فشارهاى زمانه مى خواهیم که کمتر فکر کنیم ، به همین دلیل از ادبیات دور مى شویم چرا که ادبیات غنىِ ما باعث مى شود که تفکر کنیم و حتى به مسائل روزمره و زندگى با دید عمیق ترى توجه کنیم که در این دوره ى زمانى عموماً مورد بى توجهى قرار میگیرد . معتقدم که ما به عنوان هنرمند وظیفه داریم راه نویى براى ارائه ادبیات مان پیدا کنیم و درب این گنجینه را به نرمى و از راه درست به روى مردم و تئاترمان باز کنیم
آیا از اجرا و بازخوردهای آن تا به حال راضی بودید ؟
« اکوان دیو » عموماً بازخوردهاى خوب و مثبتى گرفته است که بخشى از بازخوردهاى خوب را مدیون فضاى فانتزى و مدرن نمایش می باشد ، حتما انتقادهایى هم وجود داشته که به نظر من هیچ کارى بدون انتقاد و منتقد ، زنده و پویا نیست .
صحبت پایانی اگر دارید بفرمایید .
در صحبت پایانى لازم می دانم که از تمام گروه « اکوان دیو » تشکر کنم که همکارى با این گروه بسیار لذت بخش بود و تشکر ویژه از عباس عبدالله زاده که چندمین کار متوالى را براى من لذت بخش تر کردند .
