ژاله صامتی بازیگر تئاتر و سینما این روزها اولین تئاتر خود را کارگردانی می کند. نمایش ” برف سرخ” به کارگردانی ژاله صامتی و نویسندگی ابوالفضل حاجی علی خانی تا دهم مهر ماه در تماشاخانه استاد مشایخی به روی صحنه می رود. به این بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال از او در مورد دلایل انتخاب سالن استاد مشایخی و حمایت های دولتی پرسید.

ژاله صامتی در پاسخ به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت: نمایش کاملا به صورت خصوصی اجرا می شود و از طرف دولت هیچگونه حمایتی نشده ایم. من ابتدا به تئاتر شهر مراجعه کردم ، اما پروسه ی اینکه بخواهند سالنی را برای اجرا در اختیار من قرار دهند، بسیار طول می کشید و باید یک سال در انتطار سالن می ماندم. در نتیجه مجبور شدم سالن استاد مشایخی را انتخاب کنم. که متاسفانه این سالن هیچگونه امکاناتی ندارد، نه امکانات نور دارد و نه صدا ؛ و این قضیه خیلی بد است. من نباید انرژی ام را روی نور و موسیقی اثر متمرکز کنم، باید انرژی ام  روی خلاقیت کاری که می خواهم ارائه کنم، صرف شود.

کارگردان نمایش “برف سرخ” در پاسخ به اینکه سالن استاد مشایخی چه مشکلاتی دارد، گفت: سالن به گونه ای است که من هیچ فرصتی ندارم که بخواهم قبل از شروع کار بیایم و در سالن چرخی بزنم. بعد از تمام شدن نمایش هم هیچ فرصتی ندارم که حداقل با مهمان هایی که دعوت می کنم چند دیالوگ برقرار کنم. چرا که گروه بعدی پشت در است که بیاید و دکور خودش را بچیند تا بتواند اجرایش را شروع کند. من آدمی هستم که همیشه با وسواس و گزیده کار می کنم، همیشه در انتخاب بازی هایی  که می خواهم انجام دهم دقت کردم و تئاتر برای من مفهوم شغلی که جا افتاده، نیست، من عاشقانه تئاتر کار می کنم. آموزشی که من دیدم این بوده که بازیگر بایستی ۱/۵ ساعت  قبل از شروع نمایش بیاید و در صحنه قرار بگیرد. از فضای بیرون جدا شود و در این فضا قرار بگیرد و با آن ارتباط برقرار کند و این خیلی بد است که من نمی توانم چنین فرصتی را داشته باشم. من حتی فرصت این را ندارم که نور را تنظیم کنم. اجرای شب اول، اولین اجرایی بود که ما با نور و موسیقی انجام می دادیم. به دلیل تمامی این مشکلات من مجبور شدم در اجراهای شب های بعد ، افکت هایی که در کار بود را حذف کنم.

این بازیگر باتجربه تئاتر در ادامه افزود: من همیشه به عنوان بازیگر برای اجرای کار دعوت می شدم، نمی دانم، من در جریان نبودم یا اوضاع و شرایط تغییر کرده است. من با یک سری مسائلی مواجه شدم که اصلا باورم نمی شود. من بایستی با هر چیزی کلنجار می رفتم. نمی دانند در کار ما خلاقیت حاکم است و ما باید انرژیمان را صرف خلاقیت کنیم. کار ما با یک کارمند بانک یا کارمند اداره تفاوت دارد، کار آنها یک کار روتین است که همیشه انجام می دهند. کار ما باید به گونه ای باشد که بعد از ۲۰-۳۰ سال کار هنری که داریم، دری به رویمان باز شود نه اینکه درها به رویمان بسته شود. من ۳ سال کار نمی کردم، همه زنگ می زدند چرا کار نمی کنی، الان هم که دارم کار می کنم این گونه است. تازه به من خیلی لطف دارند. در جریان مجوز گرفتن و انجام مراحل اداری، با اینکه کارگردانی اولم بود با اینحال برای من احترام و ارج و قرب قائل بودند ؛ ولی من دلم برای آنهایی می سوزد که کار اولشان است، کسی آنها را نمی شناسد، با آنها چگونه رفتار می شود.

بازیگر و کارگردان نمایش “برف سرخ”  با اشاره به نبود مدیریت درست در حوزه ی تئاتر، بیان کرد: اصل قضیه سالن مشایخی نیست. مقصر یک چیز کلی تر است، یک مدیریت کلی تر است که وجود ندارد. افرادی که کار بلدند، در خانه شان نشسته اند، کاری انجام نمی دهند ولی آنهایی که کار بلد نیستند ولی چون پول دارند، کارها دست آنها است. این روزها واقعا غصه می خورم که چرا اوضاع اینگونه است. من همیشه معتقدم که خدا یک نگاه ویژه ای به بچه های هنر دارد ولی گاهی با خودم فکر می کنم، کاش این نگاه نبود و با توجه به وضعیتی که وجود دارد، دنبال هنر نمی رفتم. خوشحالی بچه های تئاتر این است که کار کنند و درست کار کنند. کار متوسط من را راضی نمی کند، من را خوشحال نمی کند.من به یک افق دورتر و بهتری نگاه می کنم. یک بخش از این کار به عنوان بازیگر و کارگردان دست من است، بخش دیگر دست یک سری آدم دیگر است، دست افرادی که این سالن را در اختیار ما قرار می دهند.

صامتی که اولین تجربه ی کارگردانی تئاتر خود را پشت سر می گذارد، در پاسخ به ارزیابی اولین شب اجرای عموم نمایشش به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت: شما اولین اجرای ما را که نور و صدا داشت را دیدید، در واقع شما اجرای شب ژنرال ما را دیدید. تماشاچی ای که شب اول می آید کار را می بیند شاید تا آخر اجرا دیگر نیاید کار را ببیند. باید این تماشاچی همانقدر راضی باشد که تماشاچی ای که پنج شب دیگر می آید راضی است. واقعا دلم نمی خواهد یک کار ناقص و متوسط ارائه دهم. همیشه تماشاچی باید خوشحال از در سالن بیرون برود. این خوشحالی که می گویم منظورم نیست که صرفا سلیقه آن مخاطب با سلیقه من یکی باشد، منظورم من این است، باید به مخاطب احترام گذاشته شود. شاید مخاطب سلیقه من را قبول نداشته باشد ولی حداقل این را ببیند که من کاری را با کیفیت قابل قبول به او ارائه دادم.

بازیگر نمایش “برف سرخ” در مورد حضور سالن های خصوصی در حوزه تئاتر گفت: نمی گویم سالن های خصوصی تاسیس نشود. تاسیس کردن این سالن ها خوب است اما سوال این است که چگونه می خواهد اداره شود؟ این سالن ها به گونه ای هستند که من الان که می آیم در آنها کار کنم باید بیایم یک سری اصول اولیه را برایشان توضیح دهم، توضیحات واضحات دهم. اگر من بخواهم انرژی ام را صرف توضیح برای آنها کنم دیگر نمی توانم انرژی ام را بر روی خلاقیت کار خودم، بازیگری ام، میزانسن و … متمرکز کنم. اگر بخش دولتی نمی تواند حمایت کند یا اینکه نمی خواهد این کار را کند و قرار است سالنی راه اندازی شود، حداقل کاری که می توانند بکنند این است که برای افرادی که می خواهند این سالن ها را اداره کنند، یک دوره ی آموزشی برگزار کنند. این سالنی که ما هستیم، نمی داند که باندش خراب است ، یا آنکه می داند و به من نمی گوید. من می آیم سر کار و می بینم اوضاع اینگونه است. می گویم حداقل روز اول به من می گفتی، با هم یک کاری می کردیم، پول می گذاشتیم، درستش می کردیم. در واقع این کارها کارشکنی است. وضعیت ما را ببینید، یک گروه ساعت ۱۸:۳۰ اجرا دارد، یک گروه ساعت ۲۱، ما هم ساعت ۱۹:۳۰. خودتان محاسبه کنید، ما کارمان یک ربع به ۹ تمام می شود. ببینید چه استرسی به ما و گروه های دیگر وارد می شود. من کلا نیم ساعت فرصت دارم بیایم اینجا، سریع همه چیز را آماده کنم و روی صحنه بیایم. نمی دانم چه کسی باید این کارها را کند، مرکز هنرهای نمایشی، اداره ارشاد و … وظیفه شان این است که بر این سالن ها نظارت کنند و به آنها نظم دهند. چرا کسی کاری نمی کند؟ این پروسه اداری واقعا دیوانه کننده است. با من خیلی خوب رفتار شد به خاطر بازی هایی که قبلا داشتم به من احترام می گذاشتند، دلم برای بچه های تئاتر می سوزد. این کارها آدم را دلسرد می کند. البته یک سری افراد هستند که در راس اند، و گویا واقعا می خواهند ما به دلسردی برسیم. واقعا نمی دانم چرا اوضاع اینگونه است. مقصر، این سالن نیست، کسانی که اجازه می دهند این سالن ها تاسیس شوند و نظارتی بر آن ندارند، مقصر هستند. فقط این نیست که بیاییم سالن بزنیم، باید ببینند آنهایی که می آیند از این سالن ها استفاده می کنند، به چه امکاناتی نیاز دارند که باید تهیه شود. این اوضاع هم مثل چیزهای دیگرمان است. واقعا نمی دانم چه کسی مقصر است و چه می توان کرد.

در انتها ژاله صامتی، بازیگر و کارگردان نمایش “برف سرخ”  در پاسخ به اینکه استقبال مردمی را چگونه می بینید، پاسخ داد: آرزو می کنم استقبال از نمایش “برف سرخ” خوب باشد، من دعوت می کنم از مردم که بیایند کار را ببینند. من این کار را با دلم انجام دادم، امیدوارم مردم هم بیایند کار را ببینند و خوششان بیاید و همدلی بین همه صورت بگیرد.