میلاد اخگر : اتفاقات نمایش “با ریتم برف پاک کن” بیشتر شبیه سازی واقعیت است


میلاد اخگر بازیگر و کارگردان تئاتر که بیش از کارگردانی تجربه ی بازیگری دارد ، این روزها نمایش “با ریتم برف پاک کن” که ماجرای یک نوازنده قدیمی است که الان ، در سال ۹۴  ، از سال های اوجش می گوید را با نویسندگی ، کارگردانی و بازی خود در سالن موج نو به روی صحنه می برد . اخگر که پیش از این تجربه ی کارگردانی نمایش های “ خانه برناردا آلبا” و می خوام تو عکس باشم” را داشته است ، به خبرنگار تئاتر فستیوال از ایده ی شکل گیری نمایش “با ریتم برف پاک کن” و مراحل تکمیل این اثر نمایشی از ایده تا اجرا می گوید .

تئاتر فستیوال

میلاد اخگر با با بیان اینکه پیش از این داستان کوتاه هایی با موضوعی همچون نمایشنامه “با ریتم برف پاک کن” نوشته است ، درباره شکل گیری ایده ی اولیه این نمایش گفت : همیشه دوست داشتم راجع به موسیقی و نوع موسیقی که خودم گوش می دهم داستانی بنویسم . زمانی که شروع به نوشتن “با ریتم برف پاک کن” کردم چون اول شخص هم بود ، دیدم خیلی به درد مونولوگ می خورد و تصمیم گرفتم خودم در آن بازی کنم .

وی در مورد پروسه مطالعه و نگارش نمایشنامه و تمرینات نمایش افزود : همه ی مراحل هم زمان بود . اواسط تیر ایده نمایشنامه از اول تا آخر در ذهنم تکمیل شد . هنوز نمایشنامه را ننوشته بودم زنگ زدم به تماشاخانه موج نو که می خواهم چنین کاری انجام دهم و خودم هم بازی کنم و برای الان سالن را رزرو کردم . مرحله به مرحله می نوشتم و تمرین می کردم . تحقیق می کردم ، خط می زدم تا اینکه نمایشنامه تمام شد و من هم تمرینم تمام شد .

وی در ادامه افزود : حدود ۳۵ الی ۴۰ درصد نمایشنامه را بر اساس تحقیقاتی که کرده بودم ، از شخصیت ها و حوادث واقعی نوشته بودم . به طور مثال اسم گروه هایی که آورده شد ، واقعی است . برای  انجام این کار سراغ نوازنده های قدیمی رفتم و از خاطرات آن ها استفاده کردم . همچنین آرشیو و اطلاعات خوبی هم دارم که آن ها را مطالعه می کردم و آهنگ های این نوازنده ها را هم گوش می کردم . اما اتفاقات بیشتر شبیه سازی واقعیت است .

کارگردان نمایش می خوام تو عکس باشم” در مورد اینکه مخاطب بازیگر نمایش مخاطب حال حاضر است ، گفت : من برای اینکه تحقیقات این کار را انجام دهم به پاتوق هایی که نوازنده های قدیمی رفت و آمد داشتند ، می رقتم تا ببینم نوع حرف زدنشان چگونه است یا از چه کلماتی استفاده می کنند تا مستنداتم را تکمیل کنم . می دیدم که این ها همیشه زمانی که در مغازه ی دوستشان می نشینند و با هم صحبت می کنند ، یک سری مخاطب جوان هم دارند . من می خواستم چیزی شبیه آن باشد . نمایش یک چیزی شبیه خاطره تعریف کردن این نوازنده های سابق باشد .

میلاد اخگر در پایان در مورد کارهای آینده خود گفت : من نمایشنامه ای به نام “روتوش” نوشته ام که تمرین آن را هم کردیم . برای سالن انتظامی خانه هنرمندان بازبینی اش را هم رفتیم که اجرای آن به اوایل سال ۹۵ موکول شده. چون آن نمایش تاخیر افتاد ، در این زمانی که فرصت داشتم ، این نمایش را کار کردم .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *