دکتر محمدرضا خاکی ، کارگردان تئاتر ، مترجم و استاد دانشگاه ، که هنر تئاتر و معضلات و مشکلات آن از دغدغه های همیشگی وی می باشد ، در گفت و گویی که با خبرنگار تئاتر فستیوال داشته است ، علاوه بر اعلام فعالیت های جدید خود در عرصه ی تئاتر و ترجمه ، در مورد قیمت بالای بلیت برخی از نمایش ها و حواشی آن و مقایسه این وضعیت با تئاتر اروپا گفته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید :

دکتر محمدرضا خاکی در مورد فعالیت های تازه ی خود در حوزه تئاتر به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : قرار است جلساتی برای نمایشنامه خوانی و بحث و بررسی آن اثر با حضور نویسنده و یا مترجم آن نمایش، و شرکت فعال تماشاگران داشته باشیم که در کنار یک کارشناس میهمان، در نخستین شنبه ی هر ماه ، در یکی از سالن های تئاتر شهر ، تالار قشقایی یا تالار سایه برگزار خواهد شود . چون تئاتر شهر در روزهای شنبه ، تعطیل است ، این روز برای برگزاری جلسات نمایشنامه خوانی انتخاب شده است . در این رابطه با آقای دکتر سعید اسدی ؛ مدیر مجموعه تئاتر شهر وجناب آقای شهرام کرمی ؛ مدیر اداره کل هنرهای نمایشی ، گفت و گوهای های لازم و توافق های ضروری صورت گرفته است .

وی در این رابطه ادامه داد : هدف این جلسات ، معرفی نمایشنامه ها و آثار جدیدی است که بسیاری از آن ها یا خوانده نشده اند و یا بخش قابل توجهی از مخاطبان تئاتر از وجودشان بی خبر اند . انشاالله بتوانیم این کار را انجام دهیم وخیلی امیدواریم که مطبوعات و رسانه ها بتوانند در خصوص اطلاع رسانی این جلسه های معرفی نمایش های جدید و گفتگوی تئاتری به ما یاری برسانند و کمک کنند . فکر می کنم در صورت حضور و حمایت جامعه ی تئاتری، وجود چنین جلسه هایی برای دانشجویان و آموزشگران جوان تئاتر بسیار مفید و آموزنده خواهد بود و باعثِ گشوده شدن باب گفتگوهای درون تئاتری خواهد شد.

این مترجم همچنین در مورد تازه ترین اثر خود در حوزه ترجمه توضیح داد : اخیرا نمایشنامه ای را به نام “دومین محاکمه سقراط” ترجمه کرده ام که آن را بسیار دوست دارم و حدود شش ماه درگیر ترجمه آن بوده ام . نویسنده ی این نمایشنامه ، فیلسوف، نمایشنامه نویس، و متفکر معاصر فرانسوی «آلن بَدیو» است که خوشبختانه برای دوستداران فلسفه و مسایل اجتماعی چهره ای آشناست؛ تا اکنون آثار نمایشی دیگری هم از او به زبان فارسی منتشر شده است. پیش از این هم، من کتاب «ستایش تئاتر» او را ترجمه و تقدیم به دوستداران تئاتر کرده ام. خوشبختانه مجوز نشر “دومین محاکمه سقراط” صادر شده و قرار است طبق روالِ چند کتاب اخیرم، «انتشارات روزبهان» آن را منتشر کند. در حال حاضر مشغول آخرین مراحل آماده سازی آن هستیم و امیدوارم که در آبان ماه آینده منتشر شود.

این کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه گفتگوهایی با تالار مولوی برای اجرای نمایش تازه ی خود داشته است ، عنوان کرد : در تلاش هستم که بتوانم تا پایان سال جاری یا آغاز سال آینده، نمایشی را با دانشجویان کار کنم. در حال حاضر مشغول رایزنی و صحبت های اولیه با همکارانم در تالار مولوی هستم و امیدوارم این کار، با حمایت مرکز هنرهای نمایشی و تالار مولوی و بخش فرهنگی وزارت علوم و آموزش عالی تحقق پیدا کند .

ما مشغول بحث گرانی بلیت هستیم، عده ای مشغول چسباندن نانشان در تنور این بحث

دکتر محمدرضا خاکی ، استاد دانشگاه سوربن فرانسه ، در مورد قیمت بسیار بالای بلیت برخی از نمایش ها اظهار داشت : فکر می کنم این بحثی که در این خصوص در فضای مجازی راه افتاده بحثی کاملاً انحرافی است و من نیازی نمی بینم که ما ذهنمان را فقط به خاطر این که تئاترهایی دارند با قیمت هایی بالا به نفع لاکچری ها عرضه می‌شوند، مشغول بحث پیرامون قیمت بلیت بکنیم. الان که ما مشغول این بحث هستیم، عده ای مشغول به اصطلاح چسباندن نانشان در این تنور و بی خیال این حرف ها هم هستند. آن ها کار خودشان را می کنند. مساله شان که تئاتر فرهنگی نیست، پول درآوردن از تئاتر است و بس!..

مسئله بلیت تئاتر، موضوعی نیست که آن را به رأی عمومی بگذاریم .

وی در این خصوص ادامه داد : به نظر من مسئله بلیت تئاتر، موضوعی نیست که آن را به رأی عمومی بگذاریم . در همه جای دنیا ، قیمت بلیت سالن های تئاتر، معین است و تعین قیمت بلیت راهکارهای مشخصی دارد. از طرف دیگر میزان تخفیف بلیت ها هم مشخص است، یعنی اگر الان بلیت تئاتر شهر پاریس یا تئاتر برلین (deutsch theater berlin) را مثلاً در اینترنت جستجو کنید ، می بینید که قیمت های آن مشخص و از پیش تعیین شده است. اینگونه نیست که امروز یکی بگوید قیمت بلیت ۵۰ یورو است و فردا فرد دیگری بگوید ۷۰ یورو.

با کپی برداریِ ظاهر فریب و درست کردن نسخه ی بدلی تئاتری از فیلم های آمریکایی، هنر خلق نمی شود.

این وضعیت قیمت گذاری بلیت تئاتر که در یکی دو تالار شهر تهران رواج پیدا کرده، حاصل ضعف مدیریت آن ها و بی توجهی به ضرورت های فرهنگی کشور و یک نوع دلال بازی و تلاش برای کسب درآمد به هر قیمت  و لاکچری بازی است. این شیوه ی تولید و عرضه ی تئاتر با هدف فروش، اصلا نه روال تئاتری دارد ، نه جستجوگر بنیادهای فکری و اندیشه ی آموزشی است، و نه کمکی به فرهنگ تئاتری و اجتماعی ما می‌کند. البته پول زیادی را به طرف خودش جذب می کند و همان گونه که هر کالای لوکس و لاکچری بر تابلوهای تبلیغاتی گران قیمت در سطح شهر عرضه می شود، این نوع از «تئاتر- کالا» هم عرضه می شود که قطعا مخاطب و مصرف کننده ی آن همه ی مردم نیستند و مطمئناً هیچ کمکی هم به ارتقاء فرهنگی جامعه نخواهد داشت. با کپی برداریِ ظاهر فریب از فیلم های آمریکایی، و درست کردن نسخه ی بدلی تئاتری از آن ها که اتفاقی نمی افتد و هنری خلق نمی شود. این روال جز بی توجهی به خواست های واقعی جامعه و مردم کاری نخواهد کرد. البته در این گذر عده ای پول خوبی به جیب خواهند زد که می ماند تا وقت حساب!