یادداشتی بر نمایش “بنیامین و بن تن” به کارگردانی آرش شریف زاده
به بهانه ی اجرای این نمایش در شانزدهمین جشنواره تئاتر عروسکی مبارک
“بنیامین و بن تن” قصه دارد ، قصه ای پرکشش و جذاب !
هنر نویسنده نمایش “بنیامین و بن تن” در به روز بودن سوژه ی قصه ، با حفظ قواعد کلاسیک آن است . منهایپایان بندی آن که بیشتر به فیلم های سینمایی دنباله دار آمریکایی شباهت دارد تا هنر نمایش و تئاتر .
در روزگار ما و برای کودک جامعه امروز صحبت از “کدو قلقله زن” و “شنگول و منگول” افاقه نمی کند ! باید حتما مفاهیم و سوژه های روز ، نظیر نمایش “بنیامین و بن تن” کار شود .
“بنیامین و بن تن” در قصه اشنکات قوت بسیاری دارد اما :
کاش کارگردان می توانست با دقت بیشتر در میزانسن و تمرین بیشترگروهاز جمله بازیگران و عروسک گردانان اثری درخشان را عرضه کند !
و کاش و صد کاش که یا عروسک گردانان از بازیگران جدا و متمایز بودند – اگر هم اصرار به استفاده هم زمان از آنان بود ، زمانی که بازیگران به عنوان عروسک گردان به روی صحنه می آمدند ، چهره آنان دیده نمی شد -یا آنکه حداقل با همان چهره ها ، در نقش های(پرسوناژهای) متناقض به کار گرفته نمی شدند و جلوی بچه ها به نمایش در نمی آمدند.
چطور می توانیم از بچه ها انتظار داشته باشیم ، تفاوت میان بازیگری که هم نقش ویروس و هم نقش آنتی ویروس را بازی می کند ، کاملا متوجه شوند !
از بچه ها نباید انتظار داشت بعد از اجرا که به خانه می روند بتوانند فرق بین آدمیزاد و عروسک را بدانند و بازیگر و عروسک گردان را از هم تفکیک کنند .
گرچه بازی بازیگرانی نظیر بنیامین ( با بازی عرفان فیضی ) و فرمانده و علی الخصوص بن تن تا حدودی خوب ارزیابی می شد . اما همچنان صدای بازیگران در سالن خوب شنیده نمی شود . که در مواردی اشکال از بازیگران نیست بلکه ، نحوه میزانسن کارگردان محترم نیز در این اشکال مزید بر علت است .
استفاده از موسیقی هم خالی از اشکال نیست ، البته نوع و سبک موسیقی مورد بحث نیست بلکه حجم (volume) موسیقی در سالن اجرا ، نمایش و صحنه ی آن را چند پاره می کند .
در مجموع به غیر از اشکالاتی که گفته شد و بهانه ی اجرای جشنواره ای نمی تواند کمکی به حل آن کند . و باید در اجرای صحنه ای حل شود . نمایش دارای اشکالات ریز و درشت نیز بود که قابل چشم پوشی است . من به شخصه منتظر دیدن این نمایش در سالن های عمومی شهرم هستم . چون این نمایش چنانکه در ابتدا گفته شد با سوژه به روز و قصه گو بودن آن توان جذب مخاطب را دارد و هم می تواند بچه های ما را کمی – فقط کمی – از فضای مجازی بی سر و ته دور کند . خدا کند که بتواند … !
خدا کند تا دیر نشده کسی پیدا شود که از الان برای بازی های جدید نظیر : پوک مان گو کار زیبا و قصه گو و تاثیر گذار بسازد . خدا کند …
محمدجواد حبیبی – دپارتمان نقد تئاتر فستیوال
من با نظر شما موافق نیستم که موضوع نمایش کودکان باید حتما بروز باشه . میشه قصه های کهن و قدیمی رو اجرا کرد ولی قوی و تاثیرگذار در اجرا
در شهرهای ما که هیچوقت جشنواره ها برگزار نمیشه ، تنها چشم امید ما مطالب سایت شما ست که جامع و کامل پوشش میده .
خسته نباشید دوستان .
لایک
خدا کنه این بازی اینقدر فراگیر نشه تو ایران … واقعا خیلی بده
آقای حبیبی عزیر به عنوان کسی که چندین کار عروسکی اجرا کرده ام و تجربه ی اجرای جشنواره ای را هم دارم ، واقعا امکانات و شرایط ما در جشنواره ها محدود است ، هم از لحاظ نور و هم صدا و موسیقی و کنترل آن به شدت سخت و در اغلب موارد غیرقابل کنترل .
من این نمایش را ندیده ام ولی با خواندن متن تان وظیفه خود دانستم که این موضوع را یادآوری کنم .
مننون از شما .