“خانه پاکیزه” نمایشی ساده و تاثیرگذار است .
“خانه پاکیزه” قصه ای روان و قابل تامل دارد و از ابتدای ورود مخاطب به سالن نمایش ، قصه اش آغاز می شود ، حتی اندکی از وقت خود را نیز هدر نمی دهد . همچنین طراحی صحنه ای کارآمد و انتخاب رنگ سفید متناسب با نام و سوژه ی نمایش از ابتدا این پیام را به مخاطب القا می کند که با اثری فکر شده روبرو است .
انتخاب‌ خوب بازیگران و کارگردانی سنجیده و همچنین دقت و درایت کارگردانان این اثر در شخصیت پردازی پرسوناژ های نمایش را می توان نقطه قوت “خانه پاکیزه” بیان کرد . زیرا تمامی پرسوناژ های این نمایش با بازی درست بازیگران و پرداخت های به جا و اصولی ، در حد تیپ باقی نمانده و همگی به شخصیت تبدیل شده اند و کاملا مشخص است که بازیگران ایفاگر چه گونه شخصیتی هستند .
داستان از زبان پرسوناژ اصلی نمایش روایت می شود ، یک روایت اول شخص کامل و بی نظیر . با اکت های بی نقص و به موقع که به معرفی شخصیت قصه کمک می کند .
سوژه نمایش به زندگی زوجی اشاره دارد که دچار روزمرگی شده اند و یک اتفاق سبب فروپاشی زندگی آنها می شود ، اما این بار از زاویه ای متفاوت مشکلات زناشویی را مورد بررسی قرار می دهد .

موضوع نمایش در عین سادگی ، قابلیت معماگونگی دارد و با توجه به شیوه روایت و پردازش موضوع، کارگردان سعی داشته بیش از نیمی از نمایش را به معرفی شخصیت ها و ایجاد تعلیق برای مخاطب اختصاص می دهد .
“خانه پاکیزه” ژانری کمدی دارد و به همین دلیل مخاطب را به  سمت خود جذب می کند . هم او را سرگرم می کند و هم مخاطب از دیدن یک تئاتر و نمایش روی صحنه لذت می برد ؛ زیرا به موضوعات و مسائلی اشاره دارد که مخاطب پیش از این با آن در دنیای خارج از قصه روبرو بوده و روابط و کاراکترهایی که در متن هستند ، می‌تواند برای او مشابهت زیادی در زندگی شخصی اش داشته باشند و به همین دلیل اتفاقات نمایش برای او ملموس است و او را به تفکر وا می دارد . زیرا در این متن ارتباط آدم‌ها با همدیگر کاملا جدی اما کمدی وار است. یعنی ممکن است در قسمت هایی از نمایش شاهد دیالوگ های طنازانه ی بازیگران باشیم ولی به شدت متن جدی و حرفش مشخص است . متن قشر خاصی از اجتماع را مورد بحث قرار نمی‌دهد ؛ به همین خاطر تماشاگرانی که به تماشای این کار می‌نشینند شاید بتوانند با تک تک شخصیت‌ها در لحظه‌های مختلف همذات‌پنداری کنند .
سروش طاهری و مانلی حسین پور در این نمایش با دقتی که در ترکیب‌بندی کمدی‌های رفتاری، کلامی و موقعیت انجام داده اند توانسته اند متن سارا رول را به اجرایی قابل تحسین برسانند . زیرا فرم و محتوا به یکدیگر وابسته هستند و اگر کارگردان در اجرای نمایشنامه‌ای که محتوا و نگارش خوبی دارد موفق عمل نکند ، اساسا متن هیچ کمکی به ساختار نمایش نمی کند و محتوای خوب فدای اجرایی ضعیف خواهد شد .

وحید لاری طراح صحنه این نمایش نیز ، از عهده کار خود در این اجرا برآمده و توانسته فضای لازم را برای حرکت پرسوناژهای نمایش فراهم کند ، با توجه به آن که صحنه نمایانگر فضای داخلی یک آپارتمان یا خانه معمولی است ولی لاری توانسته به صورتی طراحی کند که صحنه نمایی از فضای دو خانه را نشان دهد و خانه دوم در دل خانه اول قرار گرفته و خود اشاره به مفهومی از سوژه نمایش دارد و مخاطب را به تحلیل وا می دارد .

نوع طراحی دکور، میزانسن‌ ، طراحی نور و موسیقی به جا و مناسب را می توان نقاط مثبت و تاثیرگذار “خانه پاکیزه” عنوان کرد .

سروش طاهری و مانلی حسین پور نیز در این نمایش نشان دادند که در کارگردانی می توانند با یکدیگر همکاری خوبی داشته باشند و با انتخاب متنی قوی اجرایی بی نقص را به روی صحنه ببرند . ما در “خانه پاکیزه” شاهد یک کارگردانی یک دست هستیم . گویی هر یک توانسته اند تکمیل کننده دیگری باشند و با پاسخ دادن به تمامی سؤالاتی که در ذهن مخاطب شکل گرفته ، او را  راضی از سالن نمایش به بیرون هدایت می کنند .

فرهاد ابراهیمی والا – دپارتمان نقد تئاتر فستیوال