نمایش «اینک انسان» به کارگردانی حمیدرضا نعیمی از آثار اجرا شده در چهل و سومین جشنواره تئاتر فجر است که در تالار چهارسو مجموعه تئاترشهر اجرا شد . به همین بهانه خبرنگار تئاترفستیوال گفت و گویی با کارگردان این نمایش انجام داد که می توانید در ادامه بخوانید :

همچون آثار قبلی تان که دغدغه انسانی را دارید که میخواهد بین شر و خیر را انتخاب کند ، مثل پرسوناژ ابن ملجم در نمایش «ترور» ، این بار حاکم روم در مقام تصمیم گیری قرار می گیرد . چگونه در تاریخ به دنبال این شخصیت ها می‌گردید ؟

من به دنبال قصه در تاریخ نمی‌گردم و قصه اصلا برایم اهمیتی ندارد. موقعیت برای من مهم است . موقعیتی که در آن آدم هایی که دارای تضاد هستند و با هم برخورد دارند ، لحظه برخورد این آدم ها و تضادهایشان را به نمایش بگذارم . به همین خاطر  قصه گوی خوبی در تئاتر نیستم اما خیلی خوب موقعیت های دراماتیک را می‌توانم هم بنویسم و هم به نمایش بگذارم و کارگردانی کنم . این نمایش هم یک موقعیت است . داستان همان داستان همیشگی حضرت مسیح است از زمانی که شکل می‌گیرد تا زمانی که به پیامبری مبعوث می‌شود و تا زمانی که به صلیب کشیده می‌شود. اما من سعی کرده ام که مقطعی که کمتر درباره اش حرف زده شده یا فیلم یا نمایش دیده ایم را بیشتر برجسته کنم و آن هم در موقعیت دادگاه و محاکمه‌اش است . در اصل نمایش ما دادگاه و محاکمه مسیح است . این نمایش یک نمایش دادگاهی ‌است و در آن آدم ها بحث می‌کنند برای همین نه شوخی دارد ، نه می‌تواند اصلا شوخی داشته باشد ، نه با این موقعیت و نه با تماشاگر. آدم ها هر کدام در هر بخشی به شدت آدم های پری هستند ، کسی که از طرف شورای عالی یهود آمده ، خود حضرت عیسی که الان میخواهد از خودش دفاع کند ، یا حاکم رومی ، پنتیوس پیلاتوس که به عبارتی دارد بین این ها دست و پا می‌زند و به گونه ای اوست که باید در نهایت حکم اعدام را امضا کند اما در نمایش می‌بینیم که مردد است و اصلا نمی‌خواهد که این کار را انجام بدهد . ممکن است در تاریخ هرکدام از این کاراکترها طور دیگری باشند یا به شکل دیگری گفته شده باشد، قرار نیست که من وفادار به تاریخ باشم. من برداشت ، نگاه و تاویل خودم را از تاریخ ارائه می‌دهم . این آدم ها آدم های من هستند ، نه آدم های تاریخ . به همین دلیل آثار من آثار تاریخی نیستند ، آثاری هستند که از تاریخ وام می‌گیرند.

فکر می کنید این شخصیت ها چقدر می‌تواند بر مخاطب امروز تاثیر بگذارد ؟

خیلی زیاد. تماشاگرانی داشتیم که سه یا چهار بار این نمایش را که اصلا نمایشی نیست که بخواهد به تماشاگر لحظه ای تفریح بدهد یا به عبارتی مفرح باشد و جدی است و به شدت هم ذهن و هوش تماشاگر را می‌خواهد ، آمده بودند . برای همین در طول تمام دورانی که این نمایش را اجرا کردیم ، استقبال با شکوهی از کار به عمل آمد .

نمایش شما اولین اجرا در جشنواره تئاتر فجر بود و مهم ترین چالشی که داشتید، مجبور بودید خودتان به جای آقای میکائیل شهرستانی بازی کنید . این چالش چطور پیش رفت؟

به هر حال آقای میکائیل شهرستانی در نقش پانتئوس پیلاتوس حدود دو ماه تمرین کردند و بعد روی صحنه آمدند و قطعا ایشان هم در جایگاه یک بازیگر قدرتمند ، صاحب امضا و مولف حرف های زیادی برای گفتن داشتند اما به دلیل اینکه از چند روز قبل به دلیل آلودگی هوا متاسفانه تارهای صوتی‌شان آسیب دید، نمی‌توانستند حضور داشته باشند و همین دلیل هم باعث شد که من خیلی سریع بتوانم جایگزین شوم، قطعا برای من سختی های زیادی داشت ولی تمام تلاشم را کردم که از همین روزهای اول تماشاگر یک نمایش کامل و تمام و کمال ببیند.

شما در گفتگو های قبلی تان گفته بودید ، چند سالی جشنواره کمی کمرنگ بود و آثار ضعیف تر بودند ولی دوست داشتید که آثار قوی تری در جشنواره باشد . جشنواره ی این دوره را چطور ارزیابی می‌کنید؟

من امسال هیچ ارزیابی ندارم ، چون خودم هم در حال اجرا هستم و هنوز کاری ندیده ام و باید ببینم در روز های آتی چه اتفاقی می‌افتد اما تا این لحظه  فقط می‌توانم بگویم که آرزوی موفقیت برای همه شرکت کنندگان دارم و امیدوارم که جشنواره تئاتر فجر به روز های خویش برگردد. به هر حال همانطور که عرض کردم چندین دوره است که این جشنواره به خاطر یک سری جریان های سیاسی و نگاه های سیاسی از نفس افتاده بود و آسیب های زیادی دید. امیدوارم این سیاست شر خودش را از سر ادب ، فرهنگ و هنر این مملکت کم بکند و ما دیگر بتوانیم شاهد روزهای خوبی برای هنر و تئاتر باشیم.