«گروه تئاتر لیو» به سرپرستی «محمد حسن معجونی» برگزار می کند:
چهار فصلِ مونولیو ؛ فصلِ پاییز
12 تا ۲۱ آذر ماه ۱۳۹۴. ششمین جشنوارۀ مستقل مونولیو؛ ویژۀ نمایش های مونولوگ و مونودرام
درباره مونولیو
فستیوال «مونولیو» پروژه ای غیرانتفاعی با اهداف آموزشی، پژوهشی و اجرایی است که از سال ۱۳۸۷ توسط گروه تئاتر لیو آغاز شده است. حاصل این پروژه تاکنون ایجاد انگیزه و فرصتی برای خلاقیت، تبادل تجربه و همکاری میان هنرمندان حرفه ای، ایجاد بستری برای شناسایی و معرفی استعدادهای تازه، تولید مجموعۀ متنوعی از متون نمایشی تک نفره (بیش از ۱۰۰ نمایشنامه)، برگزاری مجموعه ای از جلسات سخنرانی و گفت و گو با حضور صاحبنظران و هنرمندان، نگارش و ترجمه و انتشار مجموعه ای از مقالات تئوریک و اجرای بیش از ۳۰ تئاتر تازه در قالب مونولوگ یا مونودرام بوده است که بسیاری از آنها پس از نخستین اجرای خود در فستیوال «مونولیو» برای اجرای عمومی به سالن های حرفه ای تئاتر ایران راه یافته اند.
از نگاهی دیگر، اجرای این پروژه محکی برای سنجش ایده های مدیریتی «گروه تئاتر لیو» برای کمک به توسعه در تئاتر ایران، از طریق شکل دهی به حرکتی مستقل و مبتنی بر منافع جمعی (شامل هنرمندان، مخاطبان، مدیران) بوده است. «مونولیو» نخستین و تنها فستیوال مستقل و خصوصی تئاتر ایران است که برگزاری آن بیش از سه سال تداوم داشته است و از هیچ نوع حمایت مالی دولتی برخوردار نبوده است.
این فعالیت در نیمۀ ابتدایی سال ۸۷ با انتشار فراخوانی برای دریافت متون و همچنین دعوت از طیف متنوعی از نمایشنامه نویسان ایرانی برای تولید متونی در قالب مونولوگ یا مونودرام، آغاز شد و از نیمۀ دوم همان سال با برگزاری گردهمایی های پژوهشی “مونولوگ” گروه تئاتر لیو تجسم عینی یافت.
موفقیت «گروه تئاتر لیو» در برگزاری «گردهمایی های پزوهشی گروه تئاتر لیو» و استقبال مخاطبان و هنرمندان و منتقدان از این رویداد، موجب شد این پروژه از سال ۱۳۸۹ در قالب نخستین فستیوال مستقل نمایش های تک نفره، برای کاوش و بررسی قابلیت های گوناگون این شکل از بیان هنری، ادامه پیدا کند.
این فستیوال که از سال ۱۳۹۰ با عنوان اختصاری «مونولیو» نامیده می شود، برای نخستین بار در ایران شیوۀ تازه ای در تعریف، طراحی و برگزاری یک «فستیوال غیر فشرده» و «غیر متمرکز» توسط یک گروه تئاتر را پیشنهاد داده است که در یک بازۀ زمانی بلند مدت و فرایندی خلاقانه، مستمر و فارق از تزئینات و تجملات مرسوم، نتایج بلند مدت و عمیق تری را برای تئاتر جستجو می کند.
