تئاتر و مردم. بهترین جلوه ارتباط تئاتر با عموم جامعه را می توان در تئاتر خیابانی دید. چرا که مشارکت مخاطب در اینگونه نمایشی پررنگ و پراهمیت است. زمانی که تماشاگر در اجرا برای پیشبرد قصه با بازیگر همراه می شود، خود را جزئی از اثر و قصه حس می کند و این همزادپنداری باعث اثرگذاری بیشتر بر مخاطب می شود.
مسئله دیگری که در تئاتر خیابانی مطرح می باشد این است که بایستی در مدت زمانی کوتاه نهایتا ۳۰ دقیقه آنچه که مورد نظر کارگردان است به بهترین شکل به مخاطب منتقل شود. بنابراین اگر اثری این دو المان را داشته باشد، موفق عملکرده است.
نمایش ۴ ماه و ۱۰ روز به نویسندگی و کارگردانی فرشته مصطفی پور و البته بازی درخشان او یکی از نمایش های خیابانی اجرا شده در جشنواره تئاتر فجر است که می تواند برای ۲۰ دقیقه مخاطب را در اجرا مشارکت دهد، او را بخنداند ، متاثر کند و تا آخرین لحظه این همراهی را حفظ کند.
۴ ماه و ۱۰ روز قصه می‌گوید، قصه ای که در آن داستان های مختلفی روایت می شود و در پایان نخ تسبیح این داستان ها با موضوعی بیان می شود که یکی از معضلات اجتماعی این روزهای جامعه محسوب می شود. نقد اجتماعی که یکی دیگر از شاخص های تئاتر خیابانی است در این اثر به وضوح قابل لمس است.
نکته ی دیگری که ذکر آن واجب است، گروه موسیقی نمایش است که به صورت زنده موسیقی نمایش را اجرا می کردند در هماهنگی کامل با بازیگر و اثر بودند.
۴ ماه و ۱۰ روز به عنوان یک نمایش خیابانی قابل قبول توانست با قصه گویی، مشارکت و ایجاد همزادپنداری در مخاطب، او را تا انتها با خود همراه کند و نمره ی قابل قبولی از آنها دریافت کند.
الناز امیرخانی _ دپارتمان نقد تئاتر فستیوال
