مراسم تشییع مجید بهرامی ، بازیگر تئاتر و سینمای ایران روز دوشنبه ، ۲۶ آبان ماه با حضور هنرمندان عرصه ی تئاتر و سینمای کشور در تالار وحدت برگزار شد . خبرنگار تئاتر فستیوال در این بین به سراغ احمد ساعتچیان ( کارگردان و بازیگر تئاتر ) و کورش سلیمانی ( بازیگر تئاتر و سینما ) رفت و گفت و گوی کوتاهی راجع به مجید بهرامی و بیماری سرطان که این روزها گریبان گیر هنرمندان شده ، انجام داده است که می توانید آن را در ادامه مطالعه نمایید .
آقای ساعتچیان ضایعه پیش آمده را تسلیت می گویم . اگر حرفی دارید بفرمایید .
من هم به تمام بچه های تئاتر و دوستان نزدیک مجید و به همه تسلیت عرض می کنم ، چیز خاصی برای گفتن ندارم ، روش و منش مجید برای همه در این چند مدت کاملا آشکار است و به احترام تمام این زحماتی که متحمل شد من واقعا کلاهم را از سر برمی دارم و به احترام او همچنان کف می زنم و فقط می توانم بگویم براوو مجید براوو .
حرف خاصی برای گفتن ندارم چون کاری که او کرد ، درسی بود برای خیلی از ما . به هر حال جسته گریخته با او در تماس بودم و وقتی که این اتفاق افتاد فقط به گفتگوهایی که با همدیگر در طول این چند سالی که با این بیماری دست و پنجه نرم می کرد ، فکر می کنم و می بینم که واقعا مثل یک قهرمان بود و من حس نمی کنم که مرگ به او مستولی شد . این را برای شعار نمی گویم واقعا او روی مرگ را کم کرد و درس خیلی بزرگی به خیلی از ما داد . واقعا دمش گرم !
متاسفانه شاهدیم که سونامی سرطان گریبان گیر هنرمندان ما شده و اگر از دو جهت به این قضیه نگاه کنیم ، وظیفه هنرمندان و مسئولین نسبت به این اتفاق چیست ؟
من هنرمند و غیرهنرمند را از هم تفکیک نمی کنم بالاخره یک وظیفه انسانی است در قابل هر کسی که متحمل اینجور بیماری ها می شود . به فرض اگر قرار باشد کمپینی راه بیافتد و یا از نظر مالی به آن ها که استطاعت درمانش را ندارند ، حداقل یک صندوقی ارائه شود . نمی دانم واقعا راهکار این قضیه چیست و چه کاری می توان کرد . ولی وقتی می بینیم که نه تنها هنرمندان بلکه هر کسی که در این جامعه هستند که نام آشنا نباشند ولی درگیر این ماجرا هستند و ما آنها را نمی شناسیم . اگر در این بیمارستان ها یک چرخی بزنیم ، متاسفانه هزاران هزار مدل به چشم می خورد . به هر حال وقتی چیزی به صورت اپیدمی پخش می شود به نظرم مسئولین باید حداقل یک کار فوریتی در مورد آن انجام دهند .
**********
آقای سلیمانی ضایعه پیش آمده را تسلیت می گویم . اگر حرفی دارید بفرمایید .
من هم به جامعه هنری تسلیت می گویم ، آبان ماه امسال اتفاقی افتاد که باعث شد به یکباره دو ، سه نفر از افراد تئاتر کشورمان را از دست دهیم ، افرادی که در عرصه هنر ، جوان و نخبه بودند . ما امروز برای مجید بهرامی آمدیم ، او از خانواده ما و از بچه های خوب تئاتر بود و با آنکه خودش بیمار بود ولی به همه ما امیدواری می داد . به هر صورت دست تقدیر است و ما راضی به رضای خداوند هستیم ، انشالله که آرامش و رحمت نصیب او شود .
متاسفانه شاهدیم که سونامی سرطان گریبان گیر هنرمندان ما شده و اگر از دو جهت به این قضیه نگاه کنیم ، وظیفه هنرمندان و مسئولین نسبت به این اتفاق چیست ؟
آقای ریحانی به حمایت روحی اشاره کردند ، حمایت روحی از بیماران به خصوص بیماران خاص . واقعیت هم همین است . همه ما بیمارانی در اطرافمان داریم که از لحاظ روحی نیاز به حمایت دارند . بحث روحیه و حمایت ، کاری است که جامعه هنری می تواند انجام دهد ، اینکه بگوید من هم در کنارت هستم .
اما ما باید یک مقدار ریشه ای تر به موضوع سرطان نگاه کنیم و این که این بیماری در این سالهای اخیر فراگیر شده است و مسئولین بهداشت کشور باید دلایل این اتفاقاتی که به این گستردگی می افتد را بررسی کنند . حال ما تنها با آدم های مشهور روبرو هستیم ، در حالیکه در بیمارستان ها چقدر جوان ها ، کودکان و مردم درگیر این بیماری هستند . به نظر من باید ریشه ای حل شود چون جان انسان حتی در پیش خداوند بالاترین ارزش را دارد ، باید فکری اندیشیده شود چون این آمار به نظر زیادتر از حدی است که باید باشد . امیدوارم مسئولین پزشکی کشور ، رای صادر کنند و همه نهاد های دیگر تبعیت کنند که بتوانند در رابطه با این بیماری به لحاظ بهداشت محیطی و بهداشت روانی تصمیمات درستی بگیرند . در هر صورت امیدوارم این بیماری برای همه مردم کمتر شود و یا کمتر اتفاق بیافتد و با آن مواجه شوند .
صحبت پایانی .
برای مجید عزیز طلب رحمت می کنم ، مراسم آقای مرتضی پاشایی هم که دیروز بود و همچنین آقای کاشانیان که از هنرمندان باسابقه رادیو بود و این دو سه روز ذهن ما درگیر سفر دوستان بود . امیدوارم در جوار رحمت حق باشند .
