اشاره : یادداشت زیر نوشته ی سیروس همتی ، کارگردان و بازیگر تئاتر است که در ویژه نامه ی تئاتر فستیوال با نام بهار فستیوال به مناسبت فرا رسیدن بهار ۱۳۹۴ منتشر شده است .
چه سالی بود ، سالی که گذشت و این شیب ملایم چه بر سر تئاتر و سینما و همه ی صنوف هنری نیاورد . امید که شکسته شود این ۱+۵ و حل شود هر آنطور که خدا می خواهد ، نه آنکه بدخواهان بخواهند .
واقعیت این است که هر نهادی بدون پول و با بضاعت کم مالی نمی تواند کیفیت و کمیت را به طور همزمان داشته باشد . چه بسا در تئاتر فجر سالی که گذشت ، تعداد نمایش های خوب ایرانی و خارجی روی هم رفته از انگشتان دو دست تجاوز نمی کرد و این مصداق در جشنواره فیلم فجر نیز وجود داشت . مانده ام که چطور برای آنانی که اختلاس میلیاردی و میلیونی می کنند ، پول هست ولی برای مردم و به ویژه هنرمندان پولی در کیسه و خزانه نیست . مانده ام که چطور برای کمک هزینه اجرایی و گرفتن پول ، آن هم چندرغاز باید کپی کارت ملی دهی ، و چند امضا دهی ، ولی برای گرفتن وام ۶۵۰۰ میلیون تومانی نیازی به وصیغه نیست . هنر در دنیای امروز به کیفیت بسته است و کیفیت ، امری است اجتناب ناپذیر که رابطه ای مستقیم با پول دارد . چه بسا در دوره هایی ، کارگردان حرف اول را می زد چه در تئاتر و چه در سینما ، اما بدون شک در سال های اخیر تهیه کننده حرف اول را می زند . سالی که گذشت سال خوبی برای هنر نبود . یاد آن لطیفه ای افتادم که ” مارادونا را ول کن غضنفر را بچسب . ” امید که بعضی از مسئولان به بهانه ی ۱+۵ هوای کثیف اهواز و اصفهان و تهران را فراموش نکنند . گرانی ۱۰ درصدی ، چندین درصدی نان و برق ، آب و گاز را فراموش نکنند و به این بهانه دنبال گرفتن آن یارانه ی چندرغازی نباشند که از مردم بگیرند . بودجه ی تئاتر همچون یارانه ای است که توهین آمیز و چه بسا نه سر هر ماه که هر شش ماه داده می شود . امیدوارم در سالی که می آید سونامی سرطان برای مردم و هنرمندان نباشد . امیدوارم دوره اختلاس به سر برسد . شاید از این طریق آرامش فکری در روح و جان مردم و به خصوص هنرمندان که شاخک های تیزی دارند ، دمیده شود . خدایا سال جدید را سال باران و برکت قرار بده و مباد که دروغ و خشکسالی بر ما مستولی گردد .
