نمایشنامه ” افرا یا روز می گذرد ” به کارگردانی محمد جواد حبیبی ، در تماشاخانه استاد فنی زاده خوانش شد . در این نمایشنامه خوانی ساغر عزیزی بازیگر  تئاتر ، تلویزیون و سینما نقش خوانی پرسوناژ شازده خانم را بر عهده داشت . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی را با ساغر عزیزی که فارغ التحصیل کارگردانی سینماست انجام داده است که می توانید آن را در ادامه مطالعه کنید .

از سوابق تئاتری خود کمی برای ما بگویید .

از کارهای تئاتری که خودم آن ها را دوست داشته ام ، ” چند کاپریس برای ویلون ” به کارگردانی محمودرضا رحیمی ، ” یک زن یک مرد ” خانم حاجیان ، و ” غربت پلاک ۱۳  ” هستند . ” ماشین نشین ها ” را هم بسیار دوست داشتم ، من و آقای ابراهیمی در آن بازی می کردیم و در زمان خودش بسیار سر و صدا کرد . در سال ۸۴ هم در اولین جشنواره ی نمایشنامه خوانی که در مولوی برگزار شد جایزه ی اول بازیگری زن را دریافت کردم .

شما هم تجربه ی کار تصویر و هم کار تئاتر را داشته اید . کدام یک را بیشتر دوست دارید ؟

واقعیت این است که یک هنرمند به اعتبار مردم زنده است . نفسش با نفس مردم است . کارهای تصویری بیشتر دیده می شود و این خیلی لذت بخش است . از طرف دیگر وقتی تماشاچی از نزدیک کار را می بیند ، ما از آن ها انرژی دریافت می کنیم . در تئاتر زندگی هست ، اشتباهات ، حال بد یا خوب بازیگر ، نفس در نفس تماشاچی ، این ها باعث می شود من عاشق تئاتر باشم .

خانم عزیزی شما در این نمایشنامه خوانی برای نزدیک شدن به نقش شازده خانم چه کردید ؟

در حال حاضر یکی از کارهای من یعنی «سریال تبریز در مه » در حال پخش است . فکر می کنم آن نقش خیلی به شازده خانم نزدیک است . آن نقش یک شیرازی است و شازده خانم مقداری از سادگی آن را دارد . به همین دلیل نزدیک شدن به این نقش که نقش سختی هم هست ، که البته نقش خوبی است چون آقای بیضایی آن را نوشته اند ، کار خیلی سختی نبود .

با توجه به اینکه در نمایشنامه خوانی بر خلاف  تئاتر ، اکت چندانی هم نمی توان داشت ، در نمایشنامه خوانی برای تاثیر بیشتر بر روی تماشاچی باید چه کرد ؟

به نکته ی خیلی خوبی اشاره کردید که ما در نمایشنامه خوانی اکت نداریم و یکی از توانایی های بازیگر را از او می گیریم . پس تمرکز بیشتر باید بر روی بیان باشد .  به نظر من در خوانش نمایشنامه خوانی تمام زندگی آن کاراکتر باید در بیانش باشد .

کار و پروژه ی بعدی شما چیست ؟

الان « تبریز در مه » روی آنتن است . در هفتم مهر ما هم « معمای شاه » روی آنتن می رود که در آن کار نقش فرح دیبا را از ۱۸ تا ۴۲ سالگی بازی می کنم که فکر می کنم توانسته ام در آن موفق باشم .

شما به نقش های تاریخی علاقه ی زیادی دارید .

بله خیلی . به همین دلیل هم در این چند سال اخیر بیشتر با آقای ورزی کار کرده ام . البته با آقای میرباقری هم کار تاریخی به نام « معصومیت از دست رفته » را انجام داده ام  . من نقش های تاریخی را بسیار دوست دارم .

شاید یکی از دلایل خوب از کار درآمدن و باور پذیر بودن نقش شازده خانم همین باشد .

یعنی آن قدر بد جنس به نظر می آمدم ؟ ( با خنده ) از نظر من شازده خانم خیلی کاراکتر بدجنس و دِردو ای بود . من نقش هایی که سخت و دورتر از من هستند را دوست دارم . نه اینکه بگویم من آدم خوبی هستم بالاخره هر آدمی ایراد هایی دارد . ولی اصلا شبیه کاراکتر شازده خانم نیستم . ولی این کشف لایه های دیگر از خودم برایم جذاب است . این خیلی لذت بخش است .