پیکر مصطفی عبداللهـی هنرمند فقید تئـاتـر پس از تشییع از مقابل تالار وحدت ، در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد .
به گزارش تئاتر فستیوال ، مراسم تشییع پیکر مصطفی عبداللهی صبح امروز ، شنبه دوم خردادماه ، با حضور علی مرادخانی معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ، مهدی شفیعی مدیرکل هنرهای نمایشی، ایرج راد مدیرعامل خانه تئاتر ایران، پریسا مقتدی رئیس مجموعه تئاترشهـر ، گلچهره سجادیه ، هادی مرزبان ، سعید اسدی ، آتش تقی‌پور، بیوک میرزایی ، خسرو احمدی، شکر خدا گودرزی، هدایت هاشمی، کاظم هژیر آزاد، رضا صابری، شهرام کرمی، کاوه آهنین جان، اصغر همت، رضا بنفشه‌خواه، حسین پارسایی و قادر آشنا و تعدادی کثیری از هنرمندان تئاتر، سینما و تلویزیون و دوستدارانش از مقابل تالار وحدت به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) برای خاکسپاری تشییع شد.
در ابتدای این مراسم میکائیل شهرستانی که برگزاری این مراسم را برعهده داشت ، ضمن ابراز ناخرسندی از قرار گرفتن در این جایگاه ، اظهار کرد : هرگز فکر نمی‌کردم روزی فرا برسد که بالای جسم بی‌جان برادرم مصطفی بایستم و گردانده مجلس ترحیم او باشم.
وی ادامه داد : جهانی که زیستن در آن با ارزش نیست، زندگی کردن در آن را سخت کرده است. عبداللهی رنج کشید اما راضی بود. او تا آخرین لحظات تلاش می‌کرد و سعی می‌کرد وظیفه انسانی خود را در هر کاری که هست به درستی انجام دهد. زمانی که در بیمارستان به عیادتش می‌رفتیم وقتی صحبت از نمایش می‌شد به یکباره به هوش می‌آمد و پیشنهادات خود را عنوان می‌کرد.
شهرستانی در ادامه این مراسم با اشاره به اینکه تئاتر برای هنرمندان این عرصه هم درد است و هم درمان گفت : او در طی این سال‌ها با بیماری‌اش شرافت‌مندانه جنگید ، اما فردی در کنار او بود که این رنج را برایش آسان‌تر می‌کرد. همسرش، ناهید همواره در کنارش قرار داشت.
در ادامه این مراسم علی مرادخانی معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با ابراز تاسف از اینکه در اولین روز هفته برای عزیزی در تالار وحدت جمع شده‌ایم که دوست داشتیم همراه با خود او کارش را در تئاتر شهر تماشا کنیم، گفت: قرار ما با مصطفی عبدالهی همین بود، چون حدود یک ماه قبل که با هم صحبت کردیم و او مسائل و مشکلاتش را گفت، قرار گذاشتیم بدون توجه به آنها کارش را پی بگیرد و صادقانه همین کار را انجام داد.
مرادخانی همچنین پس از ذکر چند دعا و آمین گفتن حاضران از خدا خواست که روح مصطفی عبدالهی را متعالی کند.
در ادامه این مراسم قطب‌الدین صادقی طی سخنانی گفت: من سه دهه با مصطفی عبداللهی زندگی کردم. او از باهوش‌ترین دانشجویان من بود. ما به همراه هم در عرض ۳۰ سال ۷۰ نمایش در گروه‌مان به روی صحنه بردیم که او در ۳۰ اثر نمایشی این گروه نقش محوری داشته است.
وی با بیان اینکه مصطفی عبدالهی به رقم آگاهی از سرنوشت تلخی که داشت، کارش را ادامه می داد، بیان کرد : این رفتار او درس بزرگی از هنرمند بودن برای ماست آن هم در روزگاری که ممکن است، اغلب اوقات شرایط بر وقف مراد ما نباشد.
وی در پایان گفت : همه ما در برابر مرگ تسلیم هستیم و کاری از دست‌مان برنمی‌آید، جز اینکه مردگان‌مان را دوست بداریم و به ارزش‌هایشان بیندیشیم.
پس از صحبت های قطب الدین صادقی، میکائیل شهرستانی در جایگاه حاضر شد و ضمن اشاره به اجرای نمایش ” در اعماق ” گفت: زمانی دوستان ما نمایش روی صحنه می‌آوردند و کارشان ماه‌ها روی صحنه می‌ماند اما به مصطفی فقط ۱۵شب اجرا دادیم. نمی‌دانم طبق چه قانونی کار‌های سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر، تنها ۱۵ شب باید اجرا داشته باشند. این در حالی است که در گذشته بیشتر از این بود و ما اجراهای چندین ماهه داشتیم. امیدوارم این وضعیت تغییر کند و نمایش «در اعماق» بیشتر بر صحنه بماند.
و در ادامه این مراسم ایرج راد ، مدیرعامل خانه تئاتر در ارتباط با نداشتن بیمه بازنشستگی و مشخص نبودن زمان برای هنرمندان تئاتر ، گفت: من می‌خواهم از شرافت تئاتر و هنرمندش حرف بزنم. از احساس مسئولیت و وظیفه‌شناسی که در هنرمند این حرفه وجود دارد. عبداللهی یکی از این هنرمندان است که بدون ادا و اطوار برای مردم و فرهنگ آنها کار می‌کرد. او همواره عاشق تئاتر بود.
راد به دیگر هنرمندان درگذشته تئاتر طی یک سال گذشته اشاره کرد و گفت: مجید بهرامی و بهرام ریحانی مدت‌ها به مرگ خندیدند و تئاتر کار کردند. مصطفی عبداللهی ۱۴ سال به مرگ قهقهه زد و با شرافت کار کرد. اوست که به ما می‌آموزد که چگونه از لحظه لحظه زندگی استفاده کنیم و خدمتگزار باشیم.
در پایان این مراسم میکائیل شهرستانی بازیگر و کارگردان تئاتر از رسول نجفیان دعوت کرد تا با اجرای یکی از آهنگ‌های خود مراسم را به اتمام برساند.
پیکر مرحوم مصطفی عبداللهی پس از خواندن نماز توسط حجت‌الاسلام دعایی به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) تشییع شد.
هه هه . دکتر صادقی فقط یه سری جمله آماده کرده که همه جا میگه . هه هه