مارکو د آمیکو که در ادامه کارگاههای تخصصی سی‌و‌چهارمین جشنواره تئاترفجر ، کارگاه طراحی و مدیریت تکنیکی نور را در روزهای آغازین دی‌ماه برگزار کرد، در روز آخر این کارگاه با اجرای نمایشی کوتاه به شکل کارگاهی ایده‌های طراحی نور را نشان داد. د آمیکو طراح نور کمپانی‌های المرسه، کوارچا تئاتر و تارمه و یکی از اعضای ثابت کمپانی بین‌المللی ویکتوریا چاپلین است.
به گزارش تئاتر فستیوال به نقل از ستاد خبری روابط عمومی سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر این هنرمند ایتالیایی در گفت و گوی کوتاهی که با وی به بهانه پایان کارگاه های فنی و تخصصی ایتالیا برگزار شد بر ضرورت توجه به نوعی از نورپردازی در تئاتر اشاره کرد که لازمه ان تلفیق خلاقیت و تکنیک است.. وی در پاسخ به سئوالی در خصوص اینکه در کارگاه سه روزه نور بیشتر تمرکز و توجه خود را بر ارائه مباحث نظری قرارداده یا بحث تکنیکی و عملی را مورد توجه قرار داده گفت: در این چند روز کارگاهی که داشتیم سعی کردم به جنبه‌هایی از نور توجه کنم که معمولا در تئاتر در نظر گرفته نمی‌شوند ولی به نظرم خیلی مهم و اصولی هستند، هم از نظر فنی و علمی و هم از نظر هنری.از نظر من کسی که در تئاتر کار می‌کند باید بتواند شناختش را از هنر بالاببرد چرا که کار ما فقط کار فنی نیست و از سویی فقط هم خلاقیت نیست. اینکه به عنوان طراح نور بتوانی از هر دوی این‌ها استفاده کنی و هر دو وجه را در کنار هم داشته باشی مهم است.
مارکو د آمیکو همچنین در پاسخ به سئوالی با این موضوع که در نورپردازی در تئاتر بحث دراماتیک بودن نورپردازی تا چه میزان دارای اهمیت است خاطر نشان ساخت: در تئاتر نه تنها باید تصاویر زیبایی تولید کرد که باید به نور مفهوم دراماتیک نیز داد اما واقعیت این است که بدون بخش فنی و تکنیکی بخش زیبایی‌شناسی نور هم به چشم نمی‌آید. البته در کنار صحنه‌پرداز، نورپرداز باید ایده‌های یپیچیده را با هم ترکیب کند و قصه‌های پیچیده را بتواند با نور ارائه دهد.در واقع طراح هم باید به بحث فنی اهمیت بدهد و هم به بحث حسی، نورپردازی‌ها خیلی اوقات انتزاعی و ذهنی هستند تا رئالیستی.
وی اشاره کرد: نورپرداز باید نور را کامل بشناسد، هم از نظر فیزیکی و هم برای اینکه ابزار کارش نور است. باید همه دستگاه‌های مربوط به نورپردازی را بشناسد وبا نرم‌افزارهای جدید آشنا باشد. در کنار این‌ها باید از نقاشی، از بحث رنگ‌ها و ترکیب آن‌ها سر دربیاورد وبا هنرهای تجسمی مأنوس و از سویی با فضای سینما و تئاتر هم آشنا باشد. در واقع با یک ذهن ۳۶۰ درجه باید نورپردازی کند که بتواند طراحی بدیع و متنوعی برای تئاترهای کمدی، تئاتر تجربی، تئاتر موزیکال و… ارائه دهد.
این هنرمند شناخته شده عرصه بین الملل نظر خود را در خصوص این دیدگاه که “اگر نور نباشد صحنه تئاتری در کار نیست” و آیا نور کاراکتر اصلی هر صحنه تئاتری است یا خیر تصریح کرد: نور مسأله بسیارمهمی در صحنه تئاتر است اما به نظر من در یک تئاتر اگر قرار باشد کار خوبی ارائه شود، چیزی به نام کاراکتر اول یا کاراکتر اصلی نداریم. همه¬ بخش‌ها از بازیگر، نور، صحنه‌پردازی، کارگردان وحتی کسی که صحنه را تمیز می‌کند تا آماده اجرا شود، تا تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار، همه و همه مهم هستند و باید به این بخش‌ها احترام گذاشت، در غیر این صورت نمی‌شود کار تئاتر را به خوبی به پایان برد.
وی درباره ارزیابی خود از کارگاه سه روزه تخصصی نور گفت: سطح بچه‌های حاضر در کارگاه متفاوت بود، حتی تخصص‌هایشان با هم فرق می‌کرد. بعضی‌ها طراح نور بودند، اما برخی کارگردان تئاتر بودند.حتی نقاش هم داشتیم، رنگ‌شناس خوب! امابه هر حال سعی‌مان براین بود که با تفاوت‌هایمان در کنار هم بتوانیم چیزی بیاموزیم و کاری کنیم. مارکو د آمیکو همچنین درباره قطعه نمایشی کوتاهی که در روز پایانی کارگاه صدا برگزار شد و به نوعی حاصل آموخته های شرکت کنندگان کارگاه نور و صدا بود نیز گفت: ما در این پرفورمنس کوتاه نهایی سعی کردیم از ایده‌های شرکت کنندگان در کارگاههای نور و صدا استفاده کنیم و این ایده‌ها را با هم ترکیب کنیم و یک نقشه نوری متناسب با کار و دیالوگ‌ها و فضای نمایشی تهیه کنیم که یک کار آزمایشی بود اگرچه فرصت برای به نتیجه رسیدن کارخیلی کوتاه بود. اما به هر حال انرژی خوب و تلاش شرکت کنندگان در کارگاهها نتیجه مطلوبی بود که از این کار عملی به دست آمد.
