حسین رحیمی از کارگردانان جوان و دغدغه مند عرصه ی تئاتر که توان خود را صرف به روی صحنه بردن تئاتر با بازیگران پرتوان استثنایی می کند ، سال گذاشته نمایش موفق “پرده برداری” را به روی صحنه برد . نمایش “صندلی ها” نوشته اوژن یونسکو که کاری دیگر از گروه تئاتر “پاپیون” است و در جشنواره کوفار بلاروس به روی صحنه رفت و موفق به دریافت جایزه ی بزرگ این جشنواره و جایزه بهترین بازیگر زن برای شنو قادری شد ، قرار است در سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر نیز با بازیگران پرتوان استثنایی به روی صحنه رود .

حسین رحیمی طی گفت وگویی که با خبرنگار تئاتر فستیوال داشت از تغییرات نمایش “صندلی ها” نسبت به اجرای بین المللی آن ، گفت . همچنین به ارزیابی کیفیت برگزاری جشنواره تئاتر فجر به عنوان بزرگترین رویداد تئاتر کشور پرداخت و راه حل هایی نیز برای بهبود نحوه ی برگزاری این رویداد بزرگ ارائه داد که می توانید در ادامه بخوانید .

الناز امیرخانی – تئاتر فستیوال : حسین رحیمی در مورد تغییرات نمایش “صندلی ها” نسبت به اجرای بین المللی آن و عدم حضور شنو قادری در این اجرا گفت :  شنو قادری به دلیل شرایطی که داشت امکان آمدن به تهران را ندارد . او پدرش را تازه از دست داده و به دلیل یک سری مشکلات ، امکان همکاری فراهم نبود . بنابراین از میان حدود ۲۸ موردی که به من معرفی شد ، خانم رویا حاجی حسینی را به جای شنو انتخاب کردم که ایشان از هنرمندان معلول جسمی ، حرکتی هستند . ایشان مجری شبکه خبر بودند و اولین بارشان است که تئاتر حرفه ای بازی می کنند . با توجه به وقت کمی که ما داشتیم و باید کار را برای بازبینی می رساندیم ، ایشان فشار زیادی را تحمل کردند و کار را رساندند .

وی در مورد تغییرات کیفی در اجرا افزود : از لحاظ کیفی می توانم بگویم که کیفیت کار تغییر خوبی کرده است . با توجه به اینکه در ایران اجرا می رویم و قرار است کسانی کارمان را ببینند که دوستان ما هستند و در کنار ما بودند و انرژی های آن ها ، بچه ها ذوق و شوق دیگری دارند که کاملا در تمرینات مشخص است . شاید وقتی در جشنواره خارجی اجرا می رویم ، ذوق و شوق شنیدن دیدگاه های مختلف راجع به کارمان را داریم . اما در اینجا اینگونه نیست ، بیشتر دیدگاه حسی را دوست داریم ، تماشاچی ای که کار ما را می ببیند چون هم زبان ماست ، تک تک دیالوگ ها ، حرکت ها و تاکیدهایی که در نمایش گذاشته شده را دوست دارد و با آن ارتباط برقرار می کند . ما سعی خودمان را کردیم که کار به لحاظ کیفی بهتر شود ، حال باید اجرا برویم و ببینیم چگونه اجرا می شود .

کارگردان نمایش “صندلی ها” در مورد اجرای عموم این نمایش گفت : انشالله بعد از جشنواره فجر قرار است ۱۵ شب اجرا داشته باشیم که البته سالن آن هنوز قطعی نشده است . احتمال دارد در سالنی اجرا برویم که افتتاحیه آن همزمان با اجرای نمایش “صندلی ها” باشد .

رحیمی با بیان اینکه یکی از کارهایی که در سال آینده قرار است انجام دهد ، اجرای نمایش “صندلی ها” در شهرستان های مختلف کشور است ، گفت : تصمیم ما بر این است که اجرای “صندلی ها” را از شهرهای مرزی شروع کنیم . باید ببینیم چه کارهایی می توان برای اشاعه آن انجام داد . “صندلی ها” حاصل تلاش و ممارست بچه هاست و تمرینات نفسگیری را می طلبید . بچه هایی که بازیگر بودند انصافا خیلی زحمت کشیدند . خیلی دوست دارم همه این کار را ببینند و تلاشمان هم این است . من و مشاورانم برای رسیدن به هم اندیشی هفته ای چند جلسه می گذاریم تا ببینیم چه می توان کرد که این کار در کل ایران اجرا برود .

کارگردان نمایش “پرده برداری” در مورد کارهای آینده گروه پاپیون به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : یکی از کارهایی که قرار است انجام دهیم “پزشک نازنین” نیل سایمون است . این کار بیشتر جنبه ی فان (fun) دارد و جنبه ی حرفه ای ندارد . این نمایش برای معرفی یک سری معلول جدید به جرگه ی تئاتر است . این نمایش تنها مبتنی بر خلاقیت های بازیگری و هدایت بازی است یعنی شاید شما به لحاظ کارگردانی کار خاصی را نبینید . بعد از این نمایش ما به سراغ “آوازه خوان طاس” می رویم . در پی آنیم “آوازه خوان طاس” را به صورت کاری به شدت حرفه ای و ممتاز در بیاوریم که مخاطب واقعا لذت ببرد . این کار شش بازیگر دارد که همه ی آن ها بچه های معلول هستند . نمایش دیگری که البته قبلا آن را کار کرده ایم ، “در انتظار گودو” است که به برادوی آمریکا هم دعوت شده و آن را با بچه های گرگان به روی صحنه بردیم . هفته ی آینده نیز با یک تهیه کننده نازنین دیگر به گرگان می رویم که انشاا… شرایط را بررسی کنیم تا “در انتظار گودو” را بعد از عید در تهران اجرای عموم برویم .

سرپرست گروه تئاتر “پاپیون” در بخش دیگری از صحبت های خود با خوب دانستن طراحی جشنواره تئاتر فجر سی و چهارم ، گفت : من خودم را در جایی نمی بینم که بخواهم نقدی بکنم ولی با توجه به اینکه چندین سال مسئولیت جشنواره های مختلف را بر عهده داشته ام و کارهای مختلف اجرایی و مدیریتی و برنامه ریزی و طراحی انجام داده ام ، احساس می کنم طراحی جشنواره امسال ، طراحی خوبی بوده است . در واقع طرح نو درانداختن در جشنواره ی فجری که سی و اندی سال است که به حیات خود ادامه می دهد ، خیلی سخت است . گاهی اگر بخواهی مسیر و روندی را عوض کنی به دلیل اینکه طرح آنقدر بزرگ است و شاخه های گوناگون آن دچار تغییرات و تغییر نگرش شده ، نیاز است آن نگرش جدید چند سال ، آزمون و خطایش را پس بدهد . من احساس می کنم در واقع هدف جناب دکتر اسدی این بوده که به سمت کمپانی های تئاتر برود و توجه به تئاترهای خصوصی و جوان ها جلب شود.

وی در ادامه افزود : به هر حال بخش اشاعه ی جشنواره فجر در شهرستان ها ساز و کارهایی دارد که نیاز به زمان دارد . اما فعلا چیزهایی که من در اجرا می بینم ، نقد و اعتراض بسیاری از گروه هاست . گروه های شهرستانی اعتراض می کردند که چرا کار ما باید به صورت فیلم دیده شود ، از این گذشته به صورت فیلم دیدن فقط برای جشنواره های خارجی است که شما قدرت انتخاب به صورت زنده را ندارید . یا مثلا جدول جشنواره ، جدول بسیار نانظم و ناهمگونی است . در اجرا می بینم ضعف هایی وجود دارد اما من به این ضعف ها نمره ی منفی نمی دهم ، چرا که فکر می کنم وقتی قرار است طرحی نو برای جشنواره فجر بنیان گذاری شود و این رویداد به صورت جدیدی اتفاق بیافتد ، احتیاج به زمان دارد .

 کارگردان نمایش “در انتظار گودو” با بیان اینکه عوض کردن دبیرها به صورت متوالی به جشنواره ضربه می زند ، گفت :  باید سه ، چهار سال به یک مدیر زمان داد که ببینم چه کار می کند و برنامه هایش را واقعا پیاده کند . منِ کارگردانی که می خواهم در جشنواره ای شرکت کنم ، سال اول با سیاست دبیری که قرار است تمام ساختارهای جشنواره را تبیین کند و اشاعه دهد ، آشنا نیستم . سال دوم بیشتر به آن توجه می کنم ، سال سوم کیفیت کار من بهتر می شود ، پس جریان تئاتر ی شکل می گیرد . ولی به طور مثال می آیند امسال یک کار نصفه و نیمه را با دکتر اسدی انجام می دهند ، سال بعد مثلا آقای الوند دبیر جشنواره می شوند و کار دیگری می کنند ، سال بعد مثلا آقای پاکدل می آیند ، سال بعدش آقای مسافر آستانه ، این که نمی شود . اینگونه نمی گذاریم چیزی جریان و قوام پیدا کند .

حسین رحیمی در پایان با اشاره به اهمیت برگزاری کنفرانس ها و سمینارهای آسیب شناسی بعد از جشنواره فجر ، گفت : به محض اینکه زنگ اختتامیه در ۱۲ بهمن به صدا در می آید ، همه تا بعد از عید به دنبال کار خودشان و خریدهایشان می روند ، در صورتی که نباید اینگونه باشد . کار خوبی که الان دارد صورت می گیرد این است که قبل از جشنواره و بعد از آن ، در اردیبهشت تئاتر ، قرار است کمپانی های مختلف به ایران بیایند . اما من نظرم این است که باید سمیناری تشکیل دهیم ، جلسه هم اندیشی ای صورت بگیرد ، دبیر جشنواره ، اساتید ، اصحاب رسانه بیایند ، صحبت شود ، ببینیم واقعا چه چیزی هایی به نتیجه رسیده است و بدانیم قرار نیست کسی را قلع و قمع کنیم بلکه قرار است یک جریان درست اتفاق بیافتد . آن جریانی که از صافی صاحب نظران و کارشناسان رد می شود ، به صورت مداوم سه الی چهار سال انجام شود که بتوانیم کیفیت آن را بالا ببریم . بهر حال آقای اسدی اولین بار است که در یک پست بسیار حساس قرار گرفته اند و با انرژی که دارند ، دوست داشتند کار مهم و بزرگی انجام دهند و وقتی این اتفاق می افتد ، باید به او زمان داده شود تا به بار بنشیند . من برای ایشان آرزوی موفقیت می کنم .