یادداشتی بر نمایش 《سرگشتگان سعادت》به کارگردانی و نویسندگی یوسف لطفی زاده از شهرستان دورود
به بهانه ی اجرا در بیست و هشتمین جشنواره تئاتر لرستان
“سرگشتگان سعادت” یک لوپ (چرخه) است که توسط یوسف لطفی زاده نوشته و کارگردانی شده است . نمایشنامه ای با ساختار دوار که تلاش می کند به منطق یا بی منطقی ابزورد نزدیک شود اما ترس خالق اثر در القای فضا باعث می شود در حد ایجاد موقعیت مدرن باقی بماند اما این چیزی از ارزش های متن کم نمی کند و برخورد نویسنده برای شخصیت پردازی کمینه گرا (مینی مال) ستودنی است. یکی از نقاط قوت متن که خیلی روی آن کار شده است فضاسازی انتزاعی درستی است که نویسنده در کارگردانی هم روی آن مانور داده است . کارگردانی اما که همان طراحی است و دنباله روی گرتوفسکی (تئاتر بی چیز) را دنبال می کند. برای اجرای متن درست و به جا عمل می کند اما در لحظات معدودی، اثر از پلاستیک صحنه ای که گرتوفسکی تعریف می کند خارج می زند که نشانگر عدم ثبات موقعیتی است.
در کلیت اثر می توان کارگردانی خلاقی را از یوسف لطفی زاده شاهد بود … مخصوصا در استفاده از آوای بازیگر به مثابه موسیقی متن که به شدت هم راستای ایده بود و می توان گفت این ایده بود که به ثبات رسیده بود نه اجرا . گرچه بازیگران فضای خلق شده را درک کرده بودند ، اما عدم تمرکز شخصیت های اصلی که بار فضا را تا جایی به تنهایی بر دوش می کشیدند در اثر به شدت مشهود بود و نمایش را از یک اثر کامل بودن دور می کرد . بازیگران حامی که این فضای انتزاعی و فانتزی را احاطه کرده در بازی خود دقیقا ارائه می دانند و در عین حال باور پذیر بودند هرچند در شیوه ی تئاتر بی چیز مهمترین مسئله کار با بازیگر است و این همان چیزی است که کارگردان از یک سمت روی آن خیلی خوب کار کرده است و از سوی دیگر از ثبات موجود در ایده تا اجرا بهره نبرده است .
میلاد فرج زاده – تئاتر فستیوال
