خسرو سینایی با بررسی چند و چون اگزوتیسم یا غریبه‌گرایی در هنر گفت که در برخورد با اگزوتیسم، تبادل با دیگری باید با حفظ هویت و مشخص کردن جایگاه داشته‌هایمان صورت گیرد.
به گزارش تئاتر فستیوال ، سینایی نویسنده و کارگردان برجسته، روز پنجشنبه ۶ آبان‌ماه در نشستی با عنوان «اگزوتیسم در هنر» که به همت گروه رِزُنانس و در قالب هشتمین پروژه مرکز مطالعات اجرایی قشقایی در مجموعه تئاتر شهر برگزار شد به بررسی مفهوم اگزوتیسم یا غریبه‌گرایی در هنر پرداخت.
کارگردان فیلم سینمایی «عروس آتش» در حاشیه اجرای نمایش «هذیان یک خفته» به نویسندگی و کارگردانی حامد سلیمان‌زاده با اشاره به اینکه ما هر روز با اگزوتیسم سر و کار داریم و امکان دسترسی آسانتر به نقاط مختلف جهان به واسطه گسترش وسایل ارتباط جمعی، این امر را در درون‌مان حل کرده است، به روند حاضر اگزوتیسم در لباس و خوراک پرداخت و با عنوان اینکه این مسأله تا آن جا پیش رفته است که ما آن را از آن خود می‌دانیم به مثال‌هایی چون شلوار جین و پیتزا اشاره کرد.
او که دارای نشان ویژه کشور لهستان از طرف رئیس جمهور این کشور برای مستند «مرثیه گمشده» است، افزود: اطلاق واژه اگزوتیک به کسی یا آثار او چندان کمکی به فرآیند دلالت و معناسازی نمی‌کند زیرا نسبت دادن آن صرفا نشان می‌دهد که از نگاه دریافت‌کننده، آن اثر برای او، دیگری و اگر بخواهیم کلی‌گویی کنیم برای فرهنگی دیگر رنگ و بوی دگرجایی دارد.
کارگردان فیلم سینمایی «جزیره رنگین» با بیان اینکه برداشت‌های غلط و نادرست از واژه اگزوتیک چه مسایلی را پیش می‌آورد این نکته اساسی را عنوان کرد که در برخورد با اگزوتیسم باید با حفظ هویت و مشخص کردن جایگاه داشته‌هایمان به تبادل با دیگری بپردازیم.
خسرو سینایی در پایان با پیش کشیدن مثال‌هایی از هنرمندانی هم‌چون پابلو پیکاسو، پل گوگن، اوژن دلاکروا و کلود دبووسی به بررسی چند و چون اگزوتیسم و نقش انتخاب در این مورد و احتمال‌های دیگری هم‌چون استعمارگری فرهنگی اشاره کرد.
