مارتین مک دونا با آثاری همچون “ملکه زیبای لی نین” ، “ستوان اینیشمور” ، “مرد بالشی” و … که در سبک گروتسک نگاشته شده اند ، به عنوان نمایشنامه نویسی خوش ذوق برای ما شناخته شده است . نمایشنامه های او بارها در ایران توسط کارگردان های مختلف به روی صحنه رفته است و این بار “جمجمه ای در کانه مارا” با کارگردانی وجید حافظی در حال اجرا است . نمایشنامه ای گروتسک که البته کارگردان با آنکه تلاش کرده است اما نتوانسته فضای گروتسکی حاکم در نمایشنامه را به خوبی بر روی صحنه به نمایش درآورد .

نمایشنامه تعلیق هایی دارد که همین تعلیق ها آن را جذاب و پرکشش می کند که البته اثر کارگردانی شده توسط حافظی این تعلیق و دلهره را کامل به تماشاگر منتقل نمی کند و کمی در این زمینه از متن جا مانده است و نتیجه ی آن می شود اینکه ریتم نمایش در لحظاتی کند می گردد .

اما با این همه “جمجمه ای در کانه مارا” یک نمایش قابل قبول و متوسط است . از نکات مثبت آن می توان به اجرای کلاسیک آن اشاره کرد ، اجرایی که در فضای پرهیاهوی تئاتر کشور که به اسم نوآوری و خلاقیت دست به هر کاری می زنند ، نکته مثبت و پراهمیتی به حساب می آید .

بازی ها درست و باورپذیر ارائه می شوند و طراحی گریم و لباس در جهت ارائه ی بهتر پرسوناژ ها به کمک نمایش آمده اند .

طراحی دکور نیز کاملا رئالیستی اجرا شده است و توانسته در تفکیک فضاهای مختلف به درستی عمل کند . اجزای دکور همگی در راستای هدفی روی صحنه قرار گرفته اند و هیچکدام بلا استفاده باقی نمی ماند . البته در این میان طراحی نور هم موثر بوده است و در ایجاد فضای مدنظر کارگردان به کمک دکور آمده است .

از موسیقی به اندازه استفاده شده است و در جهت تاثیرگذاری بیشتر بر مخاطب از آن سوء استفاده نمی شود .

مجموع عوامل ذکر شده نمایشی قابل قبول را حاصل شده است که توانسته مخاطب را سرگرم کند و هر قشری را راضی به بیرون سالن هدایت کند و این در بازار داغ شلنگ تخته به جای تئاتر ، این خود چیز کمی نیست .

آرزو شفق – دپارتمان نقد تئاتر فستیوال