گیتی قاسمی از بازیگران خوب عرصه ی تئاتر و سینما که بازی در نمایش هایی چون “کوکوی کبوتران حرم ” ، “عامدانه ،عاشقانه ، قاتلانه ، “خانه پاکیزه” ، “عدالتخانه” ، “ترانه ای برای آیدا” و … را در کارنامه ی خود دارد ، این روزها در نمایش “آبی مایل به صورتی” به نویسندگی و کارگردانی ساناز بیان که به مشکلات و معضلات ترنسکچوال ها می پردازد ، به روی صحنه می رود . به بهانه ی اجرای این نمایش خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با گیتی قاسمی داشته که می توانید آن را در ادامه بخوانید .
گیتی قاسمی با اشاره به اینکه موضوع نمایشنامه “آبی مایل به صورتی” به گونه ای است که تا به امروز کمتر کسی به سراغ آن رفته است ، در مورد پرسوناژی که در این نمایش بازی می کند ، گفت : شخصیت من در این نمایش با بقیه شخصیت ها که یا ترنس اند یا به نوعی با این افراد در خانواده درگیر هستند ، متفاوت است . این فرد از این فضا جدا است اما او هم به نوعی قربانی جنسیت است و نکته ی اشتراکی که باعث ارتباط او با این قشر می شود ، قتل شهرزاد است .
وی در ادامه با بیان اینکه در جامعه آدم های بسیاری را می توانید ببینید که شرایط زندگی خیلی بدی دارند ، در مورد نزدیک شدن به نقش خود توضیح داد : علاوه بر دید بازیگر که باید جامعه را خوب ببیند تا بتواند کاراکترش را پیدا کند ، اگر نمایشنامه ای درست شخصیت پردازی شده باشد ، خیلی به بازیگر کمک می کند . یعنی دیالوگ به آدم راهکار می دهد ، اگر مناسبات دیالوگ را خوب درک کنی ، می فهمی که الان باید چه کار کنی . وقتی دیالوگ های کاراکتری که من بازی می کنم را می خوانی ، می بینی که شخصیتش چقدر دچار دوگانگی است ، چقدر تظاهر می کند و در عین همه ی این ها چقدر ساده است . وقتی این ساده لوحی به روی صحنه می آید ، متوجه می شوی که این کاراکتر چقدر می تواند نمایشی و جذاب باشد و مخاطب را با خود همراه کند .
او در این مورد ادامه داد : شاید در همه ی نمایش ها چنین زنانی را با یک تیپ خاص ببینیم ، همه لاتی حرف می زنند ، لمپن اند ، یک سری جذابیت های بصری به صورت غلو شده دارند ، البته در این نمایش هم آن جذابیت های بصری را داریم اما سعی کردم درونی تر به این قضیه نگاه کنم یعنی کمی از تیپ بودن فاصله بگیرم ، به شخصیت نزدیک ترش کنم . خانم بیان دیالوگ ها را بر اساس تحقیقات میدانی ای که در این زمینه انجام داده بودند ، نوشته اند که این مسئله بسیار به من راهکار داد .
بازیگر “کوکوی کبوتران حرم” در مورد شاخص های خود برای انتخاب بازی در نمایشی اظهار کرد : زمانی کاراکتر برایم مهم بود اما هدف کار کردن بود . الان دلم می خواهد شخصیت هایی که بازی می کنم ، متفاوت باشند یعنی اگر در دو ، سه ماه آینده کاراکتری شبیه آنچه در نمایش “آبی مایل به صورتی” بازی می کنم ، به من پیشنهاد شود ، قطعا قبول نخواهم کرد . “کوکوی کبوتران حرم” کار کاملا متفاوتی با این نمایش بود ، همانطور که در کار قبلی خانم بیان “عامدانه ، عاشقانه ، قاتلانه” کاراکتر کاملا متفاوتی داشتم . در حال حاضر تفاوت و چالش برایم حرف اول را می زند و سعی می کنم روی جزئیات و ریزه کاری ها کار کنم . همیشه دلم می خواهد کاراکترهایی را روی صحنه ببرم که بازی آن برای هر بازیگری راحت نباشد .
گیتی قاسمی در پایان در مورد علاقه به بازی در تئاتر و سینما گفت : هر دو را دوست دارم اما حالم با تئاتر خیلی بهتر است . سینما را هم دوست دارم ، بهر حال حرفه ام است و باید برای آن انرژی بگذارم و فکر می کنم اگر هدف ، تاثیرگذاری ، تعهد و معرفت باشد ، باید در هر دو وجود داشته باشد . من باید هم مخاطب سینما و تلویزیون را در نظر بگیرم که عام هستند ، هم مخاطب تئاتر را که خاص هستند . هر دو برایم ارزشمند است ولی حالم با تئاتر خوش تر است .
