اشاره: توقیف ناگهانی نمایش ” روز عقیم ” به کارگردانی حسین کیانی برای اجرا در سی و ششمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر ، آن هم در شرایطی که کارگردان این اثر ابتدا از شرکت در این جشنواره انصراف داده بود و بعد با نامه سرگشاده دبیر جشنواره و به خواهش او و البته با این شرط که “روز عقیم” برای جشنواره بازبینی مجدد نشود ؛ پذیرفت که در جشنواره حضور داشته باشد و ظاهرا دبیر نیز علی رغم قوانین این شرط را پذیرفت ؛ باعث شد تا درباره این واقعه عجیب و زشت و غیر حرفه ای چند سطری بنویسم تا یک صحنه روشن را برای هر چشم بینایی ، تنها شرح دهم :
صحنه روشن است :
شبیه این ضرب المثل است که : ” با دست پَس می زند و پا پیش می کشد! ”
فرهاد مهندس پور آن روز که برای حسین کیانی ” نامۀ فدایت شَوم ” نوشت و قول های خارج از قاعده و قانون به او داد که : ” مَـــــن (!) جلوی بازبینی و غیره را می گیرم ! ” و یقه ی ” روز عقیم ” را گرفت و ” با پا پیش اَش کشید ” ؛ یا از حدود و اختیارات دبیر جشنواره بی خبر بود ( که بی خبر نبود ، چرا که دوره بیست و سوم هم دبیر بوده است ) و یا “روز عقیم” و تئاتر را ملعبه کرد تا جدول خالی از اسامیِ مطرح و ستاره های تئاتر در این دوره از جشنواره را کمی رنگ و لعاب دهد!
و امروز که طبق قانون ، نمایش فوق الذکر باید بازبینی شود ؛ آن را ” با دست پَس می زند ” و نامه های ” فدایت شَومِ ” خود به حسین کیانی را فراموش می کند و به جای گفتگو و اجرای شعارهایش ، فقط کافی است تا گردنش را خَم کند تا تیرِ این ” توقیف ” به او نخورد و زخم آن به تنِ مدیران و مسئولانی چون مهدی شفیعی بنشیند ، آن هم مدیرانی که بیشترین دفاع را در اجرای عموم از همین نمایش مشخص کرده اند .
مهندس پور خسته تر از آن است که ” بازی ” طراحی کند تا کسی را از نظرها بیندازد و محکوم جلوه دهد ؛ او فقط حال ندارد که وظایفش را انجام دهد ! و برای فرار از اتهامِ توقیف ، فقط کافی دانسته است تا “جا خالی دهد” تا تیر به دیگرانی چون مدیرکل هنرهای نمایشی بخورد .
چرا که دفاع از تئاتری که خودش با ” نامۀ فدایت شَوم ” به جشنواره دعوت کرده ، انرژی زیادی می خواهد ؛ ولی او حال ندارد !
سید مرتضی امیدی – تئاترفستیوال
فرهاد جان گل کاشتی
نقدها را بود آیا که عیاری گیرند ؟؟