کارگردان نمایش “روال عادی” به کارگردانی حسن خالقی در تماشاخانه نوفل لوشاتو (ارغنون) اجرا می شود . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفتگویی با کارگردان این نمایش انجام داده است که می توانید در ادامه بخوانید :
حسن خالقی درباره ویژگی نمایشنامه “روال عادی” که برای اجرا در نظر گرفته است به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت: بدون شک ژان کلود کریر برای بسیاری از علاقمندان به تئاتر و به خصوص سینما نامی آشنا است. من مدت ها بود (۸ سال) از کار در تئاتر فاصله گرفته بودم ، چون نه می‌خواستم به هر نحوی که شده کار کنم و نه با بسیاری از اتفاقات که امروزه در تئاتر شاهدش هستیم موافق هستم . اما این نمایشنامه آنقدر جذاب و ساختار قوی داشت که به نظرم نباید در حد خواندن – حداقل برای خودم – باقی می ماند.
وی افزود : من همیشه دغدغه مسائل سیاسی و اجتماعی کشورم را داشته و دارم. خط به خط دیالوگ‌ها مرا به یاد شرایط خودمان می انداخت و دلم می‌خواست برای یک ساعت هم که شده تماشاگران را با احساسات و وضعیت موجود که خودم متصور می شدم شریک کنم. بوده و هستند کسانی که در برابر اتهام‌هایی که به آنها وارد شده معترض بودند و ادعا دارند که پرونده سازی بر علیه آنها ساختگی است.. یکی از وجوهی که به شدت مرا با این نمایشنامه در گیر می کرد همین مسئله بود و البته آدمهایی که این اتفاق را برای دیگران رقم می‌زنند.
خالقی در رابطه به ویژگی های بازیگران این نمایش که با توجه به میزانسن های محدود ، بیشترین بار تاثیرگذاری و ارتباط با مخاطب را بر دوش دارند ، توضیح دهید : فربد فرهنگ و حمید رحیمی از دوستان من در زمان دانشگاه هستند. این سومین همکاری من و فربد و اولین همکاری من و حمید است. به شخصه در طول این سال‌ها شاهد پیشرفت این دو رفیق نازنینم بوده ام. آنها نسبت به کارشان جدی و البته متعهد و بسیار خلاق هستند. از کار با این دو نفر بسیار لذت بردم .
او همچنین اضافه کرد : من معتقدم در تئاتر شما می‌توانید همه عناصر را برای یک اجرا حذف کنید به جز بازیگر. بازیگر اصلی ترین و مهمترین در تئاتر است. پس یک کارگردان به بازیگران خلاق و باهوش نیاز دارد. با شناختی که از دوستان داشتم انتخاب بازیگر برای من اصلاً کار سختی نبود.
کارگردان نمایش “همه دزدها که دزد نیستند” درباره مدت زمان و شیوه ی تمرین با گروه گفت : دقیقا نمی توانم بگویم چند بار راجع به کاراکترها، فضای صحنه، لحن ها، و….. اتود زده ایم. هر جلسه تمرین برای هر سه نفرمان تازگی داشت و جذاب بود. چون دنبال بهترین گزینه ها بودیم.
وی در همین رابطه ادامه داد : از بهمن ماه تمرینها رو شروع کردیم. من، فربد و حمید. یک گروه سه نفره و تا اوایل اردیبهشت ماه ادامه داشت.
خالقی درباره ی تاثیری که از دو اجرای پیشین این نمایشنامه که توسط دکتر محمدرضا خاکی اجرا شده است. به خبرنگار تئاترفستیوال گفت : من بعد از اینکه متن را خواندم متوجه شدم که قبلاً دو بار توسط دکتر خاکی اجرا شده است. همین جا از مترجم کار جناب آقای اصغر نوری به خاطر حسن سلیقه در انتخاب متن برای ترجمه تشکر میکنم . ترجمه عالی و بی نقص است. متاسفانه یا خوشبختانه اجراهای قبل را ندیدم. البته تیزرهای تبلیغاتی کار را دیدم و مطمئن بودم که باید از آن فضا فاصله بگیرم. با احترام به جناب دکتر خاکی برداشتی که من از متن داشتم چیزی به جز آن بود.
کارگردان نمایش “هملت از زبان مردم کوچه و بازار” در رابطه با اجرا در سالن خصوصی نوفل لوشاتو (ارغنون) توضیح داد: سالن “نوفل لوشاتو” نو پا و هنوز برای بسیاری ناشناخته است. یکی از مشکلاتی که در همه تماشاخانه های خصوصی ما وجود دارد این است که مخاطب هدف در تماشاخانه ها مشخص نیست. شما دقیقا نمی دانید در فلان سالن چه کارهایی قرار است ببینید. کودک، کار دانشگاهی، تجربی، و…. این مختص به این سالن نیست. به نظرم هر تماشاخانه ای باید از این لحاظ سیاست کاری و حیطه فعالیت هایش را کاملا برای مخاطبین مشخص کند.
وی درخصوص استقبال مخاطبان از این نمایش اذعان داشت : استقبال در شرایطی سنجیده می شود که شرایط عرضه مهیا باشد. عرض کردم تماشاخانه نوفل لوشاتو (ارغنون) برای بسیاری هنوز ناشناخته است و تلاش ما برای تبلیغ کار در درجه اول تلاش برای شناساندن تماشاخانه به حساب می آمد. مسئله دیگر اینکه بسیاری از تماشاگران امروز تئاتر ما تماشاگران کاذب هستند. کسانی که چهره ها و سلبریتی های خود را در محافل یا کوچه و خیابان پیدا نمی‌کنند و از این جهت مطمئن هستند برای ساعتی می‌توانند در یک سالن تئاتر از نزدیک با آنها روبرو شوند. در کشوری که سرانه مطالعه بسیار پایین است، بالطبع تماشاگری برای تئاتر بسیار کمتر است و فقط محدود میشود به قشر دانشجو و فرهنگی و کسانی که به تئاتر به منزله یک نیاز می نگرند. بسیار خوشحالم که با وجود تماشاگران کم، این نمایش بازخوردی عالی برای من و گروه چه از منظر مخاطبین عادی و چه از منظر کارشناسانی چون دکتر ناظر زاده کرمانی داشت.
خالقی در صحبت پایانی خود به معضلات حال حاضر تئاتر اشاره کرد و گفت : امروز مشکل اصلی ما در تمام حوزه ها نداشتن منتقد در امور سیاسی، فرهنگی و اجتماعی و خصوصا در مسائل هنری است. کارشناسان و منتقدین ما همیشه یا به اظهار نظر شخصی می‌پردازند و یا معمولا بدون دلیل تعریف و تمجید و یا تخریب می‌کنند. این در همه موارد در کشور دیده میشود. تئاتر ما امروز از نظرات کارشناسان و نقد منصفانه و عادلانه رنج می‌برد. بسیاری از همکاران به طرز عجیبی کاسب کار شده اند. به هر ضرب و زوری متوسل می‌شوند تا کارشان بفروشد. تخصص‌ها به کنار رفته و جایش را افراد به اصطلاح سلبریتی گرفته تا از هر طریق کار دیده شود. نقدها محدود به تعریف و تمجیدهای الکی و نون به هم قرض دادن شده است.
وی در همین رابطه ادامه داد : هر شلنگ و تخته ای که هر کسی در تئاتر انجام بدهد به هیچ کجا نباید جواب پس بدهد چون همیشه یک جواب آماده وجود دارد که “کار هنری است و تو یک مخاطب معمولی هستی و اگر نمیفهمی مشکل از توست!! ” بماند که مافیای تئاتری چه ها که نمی‌کنند!! ؛ کار تقسیم کردن بین عده ای دوست و آشنا در محافلی کوچک در بهترین زمان‌ها برای خودشان و در بهترین سالنها. فرقی نمی‌کند کارت چیست اگر چهره شده باشی از هر طریقی به عنوان بازیگر تئاتر میتوانی بدرخشی!! اگر از بازیگران و هنرمندان سینما هستی که مدتی است پیشنهاد کار نداشته ای ، مشکلی نیست! میتونی یک متن برداری و شروع کنی با یک گروه بفروش!! تمرینات خود را شروع کنی، زمان هم زیاد مهم نیست ، میشود یک ماهه یک کار بست و مطمئن بود فروش خوبی هم داری! چون نباید زیاد وقت بازیگرها رو بگیری و خودت هم باید زود به نتیجه(پول) برسی!
