شهین علیزاده ، بازیگر شناخته شده ای که سال ها در صحنه تئاتر ، تلویزیون و سینما درخشیده است ، در اولین دوره جشنواره تئاتر فجر در نمایش « خانات » بازی کرده بود . خبرنگار تئاتر فستیوال ، در خاطره بازی تئاتر فستیوال با جشنواره تئاتر فجر ، این بار به سراغ این بازیگر پیشکسوت رفته است که می توانید مرور خاطرات او از جشنواره و گلایه هایش در این روزها را در ادامه بخوانید :

شهین علیزاده که در اولین دوره برگزاری جشنواره تئاتر فجر در نمایش ” خانات ” بازی کرده بود ، درباره  این حضور خود به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : نمایشنامه « خانات » به کارگردانی رضا صابری در مشهد اجرا‌ شد . بازیگر خانم این نمایش در اجرای مشهد موافقت نکرد که به تهران بیاید ، بنابراین من به گروه پیوستم و به مدت سه روز ، همزمان هم نقش جوانیِ آن کاراکتر و هم نقش مادرِ آن کاراکتر را بازی کردم و به روی صحنه رفتم .

او درخصوص استقبال از این نمایش گفت : « خانات » اثری بسیار قوی بود و اجرای آن بسیار مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت . بعد از اجرا در جشنواره تئاتر فجر ، در تالار وحدت اجرای عمومی رفتیم . حتی به من پیشنهاد دادند تا برای اجرای این نمایش به یکی از شهرهای جنوب بروم که در آن وقت ، همسرم اجازه این کار را به من نداد .

علیزاده با بیان اینکه دقیقا به خاطر ندارد چه گروه های دیگری در آن دوره از جشنواره حضور داشتند ، در خصوص شروع فعالیت خود در تئاتر گفت : آن موقع سن کمی داشتم و بسیار جوان بودم . من از سن شانزده سالگی و نزدیک به چهل و پنج سال در تئاتر ، بازی کرده ام . در ابتدا در کنار همسرم کار کرده ام و شاگرد ایشان بوده ام . آن زمان ، تازه وارد دبیرستان شده بودم و ضمن داشتن همسر و سه فرزند ، درسم را ادامه می دادم و مدرک دیپلم خود را دریافت کردم و بلافاصله در دانشکده هنرهای دراماتیک قبول شدم .

او با تعریف خاطره ای جالب از نحوه اولین حضورش در نمایشی از زنده یاد رکن الدین خسروی ، صحبت هایش را این گونه ادامه داد : زمانی که سال اول دانشکده بودم ، آقای رکن الدین خسروی ، نمایشنامه « دشمنان گورکی » را به آتش تقی‌پور پیشنهاد دادند تا بازی کند ، دو روز بعد آتش تقی پور به من گفت که آقای خسروی برای من هم پیشنهاد کاری دارد . چون آن زمان سال اول رشته بازیگری و کارگردانی دانشکده هنرهای دراماتیک بودم ، حساسیت زیادی نسبت به کارم داشتم و احتمال می دادم من را برای بازی در نقش خدمتکار خانم انتخاب کند . بعد مشخص شد که آقای خسروی ، نقش اول نمایشنامه ،  بازی در نقش « کلئوپاترا »  را برای من کنار گذاشته اند !

 بازیگر نمایش « خانات » اضافه کرد : آقای خسروی گفتند که به نظرشان بهترین بازیگر زن در کلاس درس شان من هستم . آن استاد با همه ی تجربه ، آگاهی و دانشی که داشتند ، هیچ لزومی نداشت که بخواهد این طور از من  که تازه یک دانشجوی سال اولی بودم ، تعریف کنند . همچنین ایشان می گفتند که بهترین بازیگر مرد کلاس نیز آقای مسعود رایگان هستند .

بازیگر نمایش « در اعماق » همچنین درخصوص حضور در دوره های دیگر جشنواره گفت : در دوازدهمین دوره من با نمایش « بهرام چوبینه » به کارگردانی دکتر قطب الدین صادقی در جشنواره حضور داشتم . من نقش « گردیه » ، خواهر بهرام چوبینه را بازی کردم و آقای مصطفی عبدالهی نقش مقابل من ، در نقش « بهرام » بودند . هرکس این نمایش را می دید می گفت : باید اسم این نمایش را ” گردیه ” می گذاشتید . واقعا از آن نمایش لذت بردم و آن طور که دلم می خواست در آن بازی کردم . ولی متاسفانه همه ی این تلاش ها در بخش مسابقه نادیده گرفته شد .

او با اشاره به بازی خود در فیلم سینمایی « پرده آخر » به نویسندگی و کارگردانی واروژ کریم مسیحی که نقش یک زن کر و لال را ایفا می کرد ، گفت : آقای بهرام بیضایی تدوین گر این فیلم بودند و به آقای واروژ کریم مسیحی درباره بازی من گفته بود : « این زن ، این نقش را آن قدر واقعی بازی کرده که هیچ کس فکر نمی کند او یک بازیگر است ! همه  فکر می کنند که تو این بازیگر را از مدرسه باغچه بان آورده ای و دیگر کسی به او نقش نمی دهد !! » دقیقا هم همین طور شد . من بعد از آن فیلم ، در نقش دیگری که به دلم بنشیند و از آن لذت ببرم ، پیشنهادی نداشتم . و در حالی که همه گفتند که جایزه جشنواره را به من خواهند داد ، این اتفاق نیفتاد .

علیزاده با بیان علل از کم کاری خود در سال های اخیر و ضمن گلایه از شرایط ، گفت : الان نزدیک به ده سال است که در خانه بیکار نشسته ام ، در صورتی که هنوز هم توانایی بازی دارم . یک سال تمام برای اجرا کردن نمایشی با دو پرسوناژ ، با تک تک مسئولین مرکز هنرهای نمایشی صحبت کردم که یک سالن و حداقل بودجه ای که بتوانم یک بازیگر مرد انتخاب کنم ، به من بدهند . نه بودجه ای به من تعلق گرفت و نه سالنی در اختیارم قرار دادند . شما فکر می‌کنید من در این شرایط چه احساسی دارم ؟!

او همچنین ادامه داد : من بعد از ۱۷ سال وقفه بعد از اخذ مدرک کارشناسی ، موفق به دریافت مدرک فوق لیسانس از دانشگاه تهران شده ام . چقدر باید در حق من اجحاف شود ؟ مگر من چه کار کرده ام ؟! البته به طور رسمی به من اعلام نکرده اند که ممنوع الکار هستم ، اما در عمل ، گویی که ممنوع الکار هستم . من کلافه هستم و دچار افسردگی شده ام . من کسی نیستم که به هر حالت و فضایی عادت کنم و همه می دانند که من در طول این سال ها چطور کار کرده ام و از جان و دل مایه گذاشته ام .