نمایش ” استرالیا” نوشته پیام لاریان و کارگردانی کامران جباری در هفتمین روز از جشنواره در سالن چهارسو به روی صحنه رفت . این نمایش در بخش مسابقه بین الملل جشنواره قرار داشت . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با کامران جباری ، کارگردان این نمایش انجام داده است که در ادامه می توانید این مصاحبه را بخوانید :
کامران جباری به دلایل انتخاب متن “استرالیا” اشاره کرد و در خصوص شیوه اجرایی این نمایش توضیح داد : فرم و ساختار روایت غیرخطی متن ، درام جذاب ، دیالوگ های چکش خورده ، کاراکترهای پرداخت شده و مهم تر از همه خوانش و شیوه اجرایی که من به عنوان کارگردان برای اجرایی کردن متن استرالیا به ذهن داشتم ، باعث شد که نمایشنامه “استرالیا” را انتخاب کنم .
جباری با بیان اینکه تاکنون در سه دوره از جشنواره حضور داشته است ، گفت : در دوره سی و پنجم ، با نمایش “پستو” به عنوان کارگردان در بخش مسابقه ایران و در دوره سی و ششم ، با نمایش “دیگران” به عنوان بازیگر در بخش مهمان و در امسال که سی و هفتمین دوره از جشنواره تئاتر فجر است با نمایش “استرالیا” به عنوان کارگردان در بخش مسابقه بین الملل حضور دارم .
کارگردان نمایش “استرالیا” در خصوص انتخاب بازیگران گفت : بازیگران از گروه “چرک نویس” هستند . از سال ۹۲ با تشکیل این گروه دور هم جمع شدیم و گروه را به ثبت مرکز هنرهای نمایشی ایران رساندیم و برنامه داریم که هر سال دو نمایش اجرا کنیم . من به عنوان بازیگر و کارگردان یکی از اعضای این گروه هستم .
این کارگردان در رابطه با تمرینات این نمایش گفت : متن “استرالیا” را اردیبهشت ماه انتخاب کردیم و تمرینات از اوایل خرداد شروع شد و سه ماه برای جشنواره استانی تمرین کردیم . پس از آن برای بازبینی فجر یک ماه و برای جشنواره فجر یک ماه دیگر تمرین داشتیم . در مجموع پنج ماه مشغول تمرین اجرای “استرالیا” بودیم .
باتوجه به اینکه موسیقی این نمایش در خلق فضاسازی برای مخاطب نقش تاثیرگذاری دارد ، جباری در رابطه با موسیقی نمایش توضیح داد : تعدد زمان و مکان یکی از خصوصیات متن “استرالیا” است ، زمان و مکان مدام در حال تغییر است و از هیچ توالی خاصی پیروی نمی کند . من سعی کردم با کمک گرفتن از صدا و موسیقی ، علاوه بر فضا سازی و باور پذیری زمان و مکان های مختلف ، توالیِ ذهنی زمان و مکان را برای مخاطب کد گذاری کنم و به شکل گیری خط داستان در ذهن مخاطب کمک کنم .
او در پاسخ به این سوال که اوضاع تئاتر در بیجار و امکانات سالن‌های نمایشی و استقبال مخاطبان به چه صورت است ، گفت : هیچ سالن استانداردی در بیجار وجود ندارد. ما فقط بلک باکسی داریم که هم محل تمرین و هم محل اجراهای عمومی ما است . این بلک باکس دارای ظرفیتی محدود و با ابتدایی ترین امکانات نور پردازی و سیستم های صوتی است . این اوضاع در شرایطی است که ما به لحاظ نیروی انسانی بسیار غنی هستیم . تحصیلات اعضای گروه بیشتر در رشته هنرهای نمایشی است ، نامناسب بودن و مهیا نبودن شرایط ، اصلی ترین دلیل برای مهاجرت دوستان ما به مرکز و عدم بازگشت آن ها بعد از فارغ التحصیلی است .
کارگردان نمایش “استرالیا” در پایان به نکاتی در رابطه با تفاوت سی و هفتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر نسبت به ادوار مختلف این جشنواره اشاره کرد که به شرح زیر است :
۱- بازبینی حضوری و زنده از آثار منتخب استانی برای حضور در جشنواره فجر مهم ترین و بهترین اتفاق ممکن این دوره از جشنواره بود که امیدوارم همیشگی شود. در دوره های گذشته بازبینی به شیوه تماشای فیلم اجرا بود ، فیلم تئاتر معیار درست و مناسبی برای بازبینی یک اثر نمایشی نیست.
۲- تغییر زمان برگزاری جشنواره به دهه سوم بهمن ماه ، تغییر درست و مناسبی بود.
۳- متاسفانه همچون دوره های گذشته ، عجله و شتاب در برگزاری جشنواره ، اجراها را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث خستگی زیاد گروه ها می شود . این خستگی ناشی از برپایی دکور ، تنظیم نور و صدا و ایجاد هماهنگی های لازم برای اجرا است که موجب بروز کمی و کاستی در حین اجرا می شود .
۴- زمان تنفس بین دو اجرا به شدت کوتاه است . وقتی گروه هنوز به درستی ریکاوری نشده باید دوباره وارد اجرای دوم شود که قطعا از کیفیت اجرا می کاهد .
۵- شیوه بلیت فروشی اجراها پر از عیب و نقص است ، ایرادهایی روشن و واضح که همچنان تکرار می شود و انگار قرار نیست هیچ وقت برطرف شود!
سهم بلیط هایی که برای فروش آزاد و اینترتی اختصاص داده می شود بسیار بسیار کمتر از تقاضا است و برعکس سهم دبیرخانه بی هیچ سیاست درستی بی جهت بالا است و نتیجه چیزی جز هدر رفت بلیت های در اختیار دبیرخانه که معلوم نیست بر چه اساسی توزیع می شود ، نیست . همچنین عدم حضور متقاضیان به سالن ها که به دلیل عدم دسترسی به بلیت است . یعنی سهم ناچیزی برای متقاضیان در نظر گرفته شده است که خیلی زود و ظرف دو سه ساعت به صورت اینترنتی به فروش می رسد .
