به گزارش تئاتر فستیوال به نقل از واحد ارتباطات، آموزش و پژوهش تئاتر شهر، امین عظیمی مدیر ارتباطات، آموزش و پژوهش تئاتر شهر که از سمت خود استعفا داده است دلیل کناره گیری ‌اش را تمرکز بیش از پیش بر فعالیت های پژوهشی عنوان کرده است.

در بخشی از این نامه کناره گیری که عظیمی خطاب به سعید اسدی مدیر مجموعه تئاتر شهر نوشته، آمده است:

«مجموعه تئاتر شهر یکی از خاطره انگیزترین نمادهای تئاتر ایران است و چه بسیار دل ها، در تمام این نیم قرن حیات پر فراز و نشیب، به پای حفظ، تعالی و تداوم فعالیت مترقی آن خون نشده است؛ همچنان که در طول یک سال حضور و فعالیتم به عنوان مدیر دفتر «ارتباطات، آموزش و پژوهش» این مجموعه، دوشادوش شما بسیار دیدم و آموختم از رنج زمانه و کژتابی آدم ها و خون دلها که خوردید. شاهد بودم که چگونه با اخلاق مداری، سخت کوشی و نگاه علمی در مقابل بداخلاقی ها، بدعهدی ها ، تزویرها و منفعت طلبی ها ایستادید و هر روز مصمم تر از قبل بودید.»

عظیمی در بند دیگری از این نامه آورده است: «با شما بودم و دیدم چگونه می شود قربانی شد و نکرده گناه به «تنگ جای» محبس رفت. با شما بودم و دیدم چگونه مدیریت در عرصه فرهنگ می تواند چوب دو سر خاکستری باشد که دوست و دشمن بر سبیل آن به یک سیاق بر جان آدم زخم می نشانند. در این میدان اگر میل ایشان را برآوردی از اولیایی و اگر بر مدار اعتقادات قلبی، ارزش هنری و مقدورات منصف بودی و راه به طمع شان ندادی از شقی ترین اشقیایی.

شکی نیست اشتباهاتی نیز همواره در کار است. خطاهایی که ما را می سازد و بیدار نگه می دارد. اما هرگز ندیدم بر خطایی اصرار کنید و در دلجویی از دلشکسته ای پیشتاز نباشید. شاهد بودم که با پژوهش، تدوین و به کار بستن سند سازماندهی مجموعه، کوشیدید روحی اخلاق گرا، قانونمند، و پیش رو را بر باشکوه ترین مجموعه تئاتری کشور حاکم کنید و من نیز در حد توانم هم رکاب شما بودم. حال که به  تمام تلاش هایی که در حوزه مسئولیتم در جهت ایجاد نظم، فرآوری داده ها و اطلاعات و اخبار ، بازپیرایی آرشیو، احیای برندینگ تئاترشهر _ به دستان هنرمند سعید رضوانی که امیدوارم حاصل کارش پیش از بیات شدن از صفحه مانیتور روی در و دیوار مجموعه بنشیند، طراحی نشست های تخصصی و رویدادهای اجرایی پژوهشی کارگاه نمایش، رونمایی کتاب و … انجام شد نگاه می کنم حسی غریب وجودم را فرا می گیرد.

تمام آنچه همواره برای آن کوشیدم/ کوشیدیم در مسیر اخلاق بوده است، همچنان که از شما آموختم تئاتر هنر حقیقت، اخلاق مداری و آزادگی است؛ اما انگار در این زمین و زمانه و تاریکی پیرامون مان، آنچه برای آن می کوشیم یکسر رنگی معناباخته گرفته است.»

عظیمی در انتهای این نامه آورده است: «بر مبنای تمام آنچه رفت خاشعانه از شما رخصت ترک این جایگاه را می خواهم تا فرصت بیشتری برای دیدن، خواندن و پژوهش به ویژه در حوزه تئاتر سرزمینم بیابم که با همه وجود به آن عشق می ورزم. شایسته است ضمن آرزوی توفیق برای شما، از تمامی همکارانم در رسانه های مکتوب، دیداری و شنیداری که پاک دستانه، حرفه ای و اخلاق مدار به انعکاس اخبار فعالیت های مجموعه تئاترشهر در رسانه های خود مبادرت می ورزند تشکر کرده و از تمامی کسانی که به هر نحو موجب رنجش خاطر ایشان در هر سطحی شدم پوزش بخواهم.

از هم اکنون دلتنگ تمامی خوبی ها و زیبایی های دیرپاترین مجموعه تئاتری کشور هستم که روزگارانی در آن نفس کشیدم. چراغش پر فروغ تر از همیشه باشد و جاودان باد تئاتر و اهالی تئاتر ایران زمین و سوگ از همه ما دور باشد.»