«اینک انسان» نمایش خوبی است . هم قصه ای پر کشش دارد ، هم طراحی صحنه ی جذاب و بازیگرانی کاربلد .
سوژه ، همان سوژه ای است که نعیمی پیش از این هم در دیگر آثارش به آن پرداخته است و این بار با رنگ و رویی تازه و در قالب برش دیگری از تاریخ ، به سراغ روایت دادگاهی مسیح رفته است . آن هم به گونه ای که مخاطب امروز به راحتی میتواند با پرسوناژها ارتباط برقرار کند و خود را به جای تک تک پرسوناژها بر روی صحنه ببیند . در اینجا مسئله ی انتخاب مطرح می شود . انتخاب بین خیر و شر ، حق و باطل که انسان همواره در طول تاریخ با این چالش رو به رو بوده است که راه و انتخاب درست چیست .
نعیمی ، در به نمایش درآوردن این چالش ، مهارت دارد. هم در فضاسازی ها و طراحی میزانسن ها و هم در بازی گرفتن از بازیگران .
طراحی صحنه به اندازه است و همه ی المان های استفاده شده ، در جهت تعریف قصه هستند . استفاده درست از اکسسوری ها (عینک ، ساعت و … ) مخاطب را بین تماشای یک روایت تاریخی و آنچه در جهان پیرامون زندگی امروزی او می گذرد پلی ایجاد کرده است و نشان می دهد که قصه ، صرفا نمایش یک قصه تکراری تاریخی نیست ، بلکه قرار است بر روی تماشاگری که در دنیای امروز زندگی می کند تاثیر بگذارد .
به پرسوناژهای قصه ی این نمایش که هرکدام نماینده ی طبقه ای اجتماعی هستند ، به شکل کامل پرداخته می شود . استفاده از فیلم کلوزآپ از پرسوناژها که روی پرده پخش می شود هم به فهم بیشتر مخاطب کمک کرده است و تنوع بصری ایجاد شده روی صحنه جذاب است .
«اینک انسان» را می توان اثری ارزنده و درخور ارزیابی کرد . نمایشی که به دلیل قصه پرکشش و جذاب ، مخاطب را با خود همراه کرده و تاثیر می گذارد و از این بابت نمره قبولی دریافت می کند .
مینامحمدی – دپارتمان نقدتئاترفستیوال
