نمایش “ناسور” نوشته خیرالله تقیانی پور و به کارگردانی افسانه زمانی یک از نمایش هایی است که در بخش مسابقه مرور تئاتر ایران در سی و پنجمین جشنواره تئاتر فجر به روی صحنه رفته است . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با این کارگردان تئاتر داشته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید .
افسانه زمانی با بیان اینکه نمایش “ناسور” یک نمایش ایرانی با داستانی ایرانی است ، در مورد شیوه ی اجرایی این نمایش گفت : شیوه ی اجرایی این نمایش براساس شیوه ی نمایش های ایرانی طراحی شده است یعنی از نمایش هایی مثل تعزیه ، نمایش های شادی آور زنانه و… برای اجرا استفاده کرده ایم و نمایش ، نسبت به اجرای عموم هیچ تغییری نکرده است .
وی با اشاره به اینکه هر جشنواره ای سیاست های خودش را دارد ، در مورد آثار شرکت کننده در جشنواره تئاتر فجر گفت : فکر می کنم که من نباید بگویم در جشنواره فجر چه آثاری یاید اجرا شود ، اما بهر حال یک سری قاعده هایی وجود دارد و فرصتی است برای اینکه کارهایی به روی صحنه بیایند که از نظر مخاطبان و هنرمندان ویژگی های خاصی داشته باشد ، یعنی کاری که برای دیدن آن می آیند ، شاخصه اش ویژگی های خاص اجرایی اش باشد و یا اینکه به گونه ای باشد که دانشجویان تئاتر بتوانند از آن استفاده کنند .
زمانی ادامه داد : من کارهای ایرانی راندیدم و قضاوتی راجع به آن ها نمی توانم بکنم . ولی بخشی از آثار بخش بین‌الملل را دیدم و می توانم بگویم که متاسفانه امسال بخش بین‌الملل جشنواره به لحاظ کیفی خوب عمل نکرده است . کارهایی که در بخش بین‌الملل می توانست نماینده ی تئاتر یک کشور باشد ، پایین تر از سطح تئاتر آن کشور بود . به طور مثال نمایشی که از فرانسه آمده است . من نمایش هایی از فرانسه دیده ام که خیلی بالاتر از چیزی است که متاسفانه در بخش بین‌الملل جشنواره می بینیم .
این کارگردان تئاتر با ذکر این نکته که در حضور برخی کارها در جشنواره محدودیت ها ، خط قرمز ها و مشکلاتی مانند هزینه ی بالای برخی گروه ها وجود دارد ، گفت : همه ی این ها وجود دارد اما باز هم معتقدم که بخش بین‌الملل جشنواره تئاتر فجر می توانست خیلی بهتر از این عمل کند و شاهد کارهایی باشیم که برای جامعه ی تئاتری و مخاطب مان قابل استفاده باشد . یعنی مخاطب کاری را ببیند که به عنوان نماینده ی آن کشور ، آن اثر را بپذیرد نه اینکه آثاری در بخش بین‌الملل داشته باشیم که نمایش های ایرانی یک سر و گردن از آن بالاتر هستند .
کارگردان نمایش “حسن کچل” با بیان اینکه هر فستیوالی جایی برای تبادل آثار هنری است ، در مورد تاثیر آثار بر نسل جوان تئاتر گفت : در فستیوال ها فرصت دیدن آثار و شیوه های مختلف از ملل گوناگون را پیدا می کنیم . جایی است برای تبادل اثر هنری ، اندیشه و به نمایش گذاشتن آثارمان . اینکه برای نسل جوان چقدر قابل استفاده است بحث بسیار مهمی است . چون به هر حال راه های تازه ای پیش پایشان می گذارد و می تواند نگاه تازه ای به این نسل بدهد . اما به نظر من این تاثیر را تنها بر نسل جوان ندارد .
او در ادامه افزود : اثر و کار هنری پویا است و همیشه باید در حال یادگیری باشیم . اینکه من فکر کنم در کاری استاد شده ام و نیازی به یادگیری ندارم ، اشکال بزرگی است که متاسفانه گریبانگیر بسیاری از هنرمندان ما در شاخه های مختلف هنری است . کار هنری یک تلاش و تکاپوی مدام است . اینکه مدام یاد بگیری ، مدام تلاش کنی و مدام تجربه های تازه داشته باشی . به نظر من هر کار تازه ای که شروع می کنی ، یک چالش تازه است . این فرصت برای همه ی هنرمندان ما وجود دارد که بخواهند از آن استفاده کنند و این فستیوال می تواند شرایط را برای دیدن آثار فاخر فراهم کند ، آثاری که واقعا به روند رو به جلو برای تئاتر کشورمان کمک کند نه چیزهای تکراری که همیشه بوده است .
افسانه زمانی در پایان در مورد کمرنگ بودن حضور بزرگان تئاتر در جشنواره تئاتر فجر گفت : اینکه چرا بزرگان در جشنواره شرکت نمی کنند ، بخشی ممکن است به تمایلات شخصی خودشان مربوط باشد که بخواهند در فستیوالی شرکت کنند یا نکنند ، یعنی یک امر اجباری نیست . شاید برخی از بزرگان کشور ما اصلا تمایلی به اینکه در فستیوالی حضور داشته باشند ، ندارند . من به بزرگان تئاتر کشورمان احترام می گذارم ، آن ها سرمایه های هنری مملکت ما هستند . اما ن بین کارگردان های نسل میانی کارگردان های صاحب نامی داریم که شیوه های خاص خودشان را دارند و حرف های تازه ای برای گفتن دارند و در این سال ها ثابت کرده اند . من فکر می کنم که این عرصه جایی برای این باشد که این نسل بخواهند کارهایشان را به معرض نمایش بگذارند . بزرگان تئاتر کشورمان شاید خیلی نیاز نداشته باشند که اثرشان را در فستیوالی به معرض نمایش بگذارند و بهر حال هنرمندان ثابت شده ای هستند . اینکه در فستیوالی حضور داشته باشند بسیار عالی است ولی فکر می کنم یک امر شخصی است و شاید خیلی از بزرگان تمایل نداشته باشند که سختی ها و مشکلاتی که اجرای فستیوال دارد را قبول کنند .
