نمایش ” باجه تلفن ” به نویسندگی و کارگردانی افشین خدری از سنندج در چهلمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر اجرا شد . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با کارگردانی این نمایش انجام داده است که می توانید در ادامه بخوانید :

آمنه ملاحاجی – تئاتر فستیوال : افشین خدری درباره موضوع نمایش ” باجه تلفن ” به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : نمایش “باجه تلفن” روایت آوارگان افغانستانی است که بعد از حمله طالبان در سال ۱۹۹۶ که در آن زمان به صورت گروه های شبه نظامی بودند و از سال ۲۰۰۲ حمله کردند ، که باعث شد عده ای از مردم افغانستان از ترس جانشان ترک وطن کنند و در نقاط مختلف دنیا پراکنده شوند .

کارگردان این نمایش خیابانی با بیان اینکه ” باجه تلفن ” برای این افراد یک پل ارتباطی است که از طریق آن می خواهند رنج ها و ترس هایشان را به مردم بگویند توضیح داد : با اجرای این نمایش می خواستیم فرجی حاصل شود و کسی به کمک آن ها برود . در نهایت می‌بینیم که باجه به جایی وصل نیست و کسی صدای این دوستان را نمی‌شنود . پایان نمایش به مرگ هنرمند کمدین افغانستان ، آقای خاشه جوان ربط داده می‌شود .

خدری با بیان اینکه اصل موضوع نمایش مربوط به زمانی است که آمریکا ، افغانستان را اشغال کرده تا زمانی که آن را رها می‌کند ، اضافه کرد : در طول حدودا بیست سال برای مردم افغانستان انفاقاتی می افتد که بازیگر ما با زبان انگلیسی در مورد آن حرف می‌زند که به امپریالیسم جهانی بفهماند که آنها هستند که این وضعیت را به وجود آورده اند و می‌خواهند یک سایگونی دیگر به راه بیندازند و مشابه شکلی که ویتنام را رها کرده اند ، طالبان را هم رها کنند . آنها هستند که ذخایر افغانستان را برده اند ، آن را اشغال کرده و مردم افغانستان را آواره کرده اند و الان هم آن را دست کسانی که نمی‌شناسیم سپرده اند . این دقیقا جمله ای است که بازیگر ما در قالب یک خبرنگار افغانستانی به زبان انگلیسی به تمام دنیا می‌گوید .

او با توجه به شیوع ویروس کرونا ، طی دو سال گذشته و آنلاین شدن فعالیت های تئاتری خود توضیح داد : فعالیت ما در یکسال گذشته به صورت آنلاین صورت گرفت و نتوانستیم برای جشنواره تئاتر فجر اجرایی آماده کنیم . اما امسال مشکلات زیادی نداشتیم چون وضعیت استان ما زرد بود و از شهریورماه به بعد وضعیت نرمال تر بود . این یکی دو هفته آخر مشکل داشتیم و اکثر اعضای گروه به اُمیکرون مبتلا شدند و چند روزی تعطیل شدیم . خدا را شکر که اعضای گروه حالشان سریع خوب شد و بهتر شدند . فکر می کنم بد نبودیم و توانستیم آنچه در توانمان بود را ارائه دهیم و بهانه ای نیاوریم .

در پایان افشین خدری گفت : تنها نکته ای که دوست دارم بگویم این است که این فضای تئاتر خیابانی که ساخته اند خوب است ولی به نحوه ای تئاتر خیابانی را به سمت صحنه ای می‌برد . ارتباط مردم دور شده است و مشارکت تماشاگر اتفاق نمی افتد و نفر به نفر ، نفس به نفس و رو در رو بودن با مخاطب وجود ندارد . الان یک سکو وجود دارد و تبدیل شده ایم به یک تئاتر تخته حوضی و روحوضی و در قالب خیابانی اجرا می‌کنیم . این اشتباه است . خواهش می‌کنم سال بعد از ترس باران این بنر را نزنند . این بنر فقط بازیگر را می پوشاند ، پس مردم چه می شوند ؟! اگر باران بیاید بازیگر در امان است ولی مردم می روند . خواهش می‌کنم این بنر را روی سکو را نصب نکنند .