نمایش “مرگ تصادفی یک آنارشیست” نوشته داریو فو و به کارگردانی بهنام خندان ، یکی از نمایش هایی که در بخش به علاوه فجر سی و هفتمین جشنواره تئاتر فجر در تماشاخانه دیوار چهارم به روی صحنه رفت . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با بهنام خندان داشته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید :
چه شد که به سراغ داریو فو و “مرگ تصادفی یک آنارشیست” برای اجرا رفتید ؟
حال و هوای متن ، جنبه های سیاسی و حرف هایی که برای گفتن داشت ، سختی متن و سختی شیوه اجرایی اش باعث شد ، برای اجرایی شدن این متن ترغیب بشوم .
با توجه به اینکه شما روی نمایشنامه داریو فو ، دراماتورژی انجام داده اید و تغییراتی در آن صورت گرفته است ، پروسه ای که این نمایشنامه را انتخاب کردید تا اکنون که به روی صحنه رفته است ، چگونه طی شد ؟
طولانی بودن متن در ابتدا کمی اذیت کننده بود . متن به خودی خود ، حدود ٢ ساعت است و با توجه به شرایط موجود ، نیاز بود زمان را کم کنیم . مجبور بودیم آنقدر متن و بالا و پایین کنیم که آسیب جدی به متن وارد نشود .
به نظر شما اجرای این نمایش در شرایط کنونی جامعه چه کارکردی می تواند داشته باشد ؟
ما سعی کردیم حرفهایمان را در قالب یک کارگر ساده ، یا یک شخصی که همه فکر می کنند روانی است ، بزنیم … نظام سرمایه داری و عدم توجه به قشر کارگر جامعه و عدم مسولیت پذیری بعضی ارگان ها که در متن یک اداره پلیس است ، مهم ترین نکته نمایش بود .
چه شد که تصمیم گرفتید این نمایش را براساس متد برشت اجرا کنید ؟ به نظرتان از این طریق توانستید به مخاطب نزدیک تر شوید و اثر بیشتری روی او داشته باشید ؟
طبیعتا ما را با تماشاگر نزدیک و تماشاگر عزیز را همسو با ما می کرد . فاصله گذاری های کمی در متن بود ولی این فضا را به ما می داد تا بتوانیم بیشتر و بیشترش کنیم و تماشاگر را بیشتر به فکر فرو ببریم .
با توجه به اینکه نمایش شما در بخش به علاوه فجر جشنواره اجرا شد ، وجود این بخش را در جشنواره چگونه ارزیابی می کنید ؟ به نظرتان چه نکات مثبت و منفی ای دارد ؟
از حضور در این بخش حقیقتا حس خاصی ندارم … توجهات صرفا جهت اینکه اسم نمایش در بخش جانبی جشنواره هم بود ، جذاب نبود … توقع خاصی هم نداشتیم ولی …
