نوشین تبریزی نویسنده و کارگردان تئاتر که نمایش هایی چون “طعم آلوی جنگی” ، “خانه پدری” ، “تالاب هشیلان” و … را دارد ، این روزها نمایش “گنجفه” را که در سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر به روی صحنه رفت را در سالن سایه مجموعه تئاتر شهر به روی صحنه برده است . به بهانه ی اجرای عموم این نمایش خبرنگار تئاتر فستیوال ، گفت و گویی با تبریزی داشته است که می توانید در ادامه بخوانید .
نوشین تبریزی در مورد موضوع نمایش “گنجفه” که در دوران پهلوی اول می گذرد ، گفت : موضوع این نمایشنامه از دغدغه شخصی من درباره تاریخ معاصر ایران و درس هایی که می توانیم پیوسته از آن بگیریم ، ناشی می شود و با سر سوزن ذوق و سوادی که شاید در این زمینه داشته باشم ، ترکیب شده است .
وی در ادامه در مورد کارگردانی ، طراحی دکور و میزانسن های نمایش “گنجفه” گفت : نوع کارگردانی در قسمت هایی از کار تحمیل می شود ، به عنوان نمونه نوع سالن کارگردانی را تحمیل می کند . ما در جشنواره فجر در سالن چهارسو اجرا رفته بودیم و دکورمان لابیرنتی و برای فضایی با عمق زیاد طراحی شده بود ، در حالی که در سالن سایه عمق زیادی نداریم به همین دلیل چندین قسمت از لته های دکورمان حذف شد .
او در ادامه افزود : میزانسن ها حرکتی لابیرنتی داشتند به صورتی که بازیگرها از جاهای مختلف دکور و از پشت لته های متفاوت می آمدند و تقابل آن ها در جاهای مختلفی صورت می گرفت . ولی ما با سالنی مواجه شدیم که عمق آن کم است و مجبور شدیم که دکور را در عرض بچینیم چون همزمان با گروه دیگری در این سالن اجرا می رویم . ما تصمیم داشتیم دوسویه اجرا کنیم ولی آن گروه می خواست تک سویه اجرا کند و قاعدتا باید با هم تعامل می کردیم و این امکان وجود نداشت که بین دو اجرا صندلی ها را هم تغییر دهیم به همین دلیل تصمیم گرفتیم به نفع آن گروه ما تک سویه اجرا رویم و این اجرای تک سویه باعث شد که عمق سالن بسیار کم شود و در قسمت هایی از کار خطوط میزانسن و لحظه های ما فدای موقعیت چیدمان صندلی ها و خود سالن شد .
تبریزی درمورد مدت زمان تمرین نمایش “گنجفه” و تر کیب بازیگران نمایش به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : ما در جشنواره فجر بازیگران دیگری داشتیم ، در اجرای عموم دو بازیگر ما تغییر کرد و سه بازیگر به گروه اضافه شدند . حدودا ۲۰ جلسه تمرین داشتیم و با توجه به این که تعدادی از بچه ها از جشنواره فجر با ما بودند ، کار با بازیگران تازه نفسی که به ما پیوستند ، آسانتر بود چون نه تنها من بلکه همه بازیگران به تازه واردها کمک می کردند تا سریعتر بتوانند در فضا حل شوند و اتمسفر کار را پیدا کنند . ترکیب بازیگران همه از بازیگران حرفه ای تئاتر هستند ، بازیگرانی که در تئاترهای مختلف با نقش های متفاوتی که داشتند ، شناخته شده هستند . همه از دوستان من اند و با خیلی از آن ها مانند آقای صباحی ، محمدرضا مالکی ، افشین سلیمان پور و الهام شعبانی همکاری داشتم . وقتی گروهی خلقیات هم را بشناسند ، راحت تر می توانند با هم کار کنند ، شاید این یکی از دلایلی است که برای رسیدن به ترکیبی که می خواستم ، مدنظر داشتم .
نویسنده و کارگردان نمایش “گنجفه” در مورد کارهای آینده خود گفت : متنی به نام “سوناتی برای مردان خوب” دارم که آن را به مجموعه ای برای اجرا پیشنهاد دادم ولی هنوز جوابی دریافت نکرده ام . این نمایش اقتباسی از قصه ای است که در فضای خفقان آلمان شرقی می گذرد .
نوشین تبریزی در پایان با بیان اینکه امیدوار است کاری که انجام می دهد مورد قبول مردم صاحب نظر باشد ، گفت : امیدوارم مخاطب از کار استقبال کند . با توجه به اینکه در روزهای اسفند به سر می بریم ، انتخابات را داشتیم و فضای عید پیشرویمان است ، همچنین با توجه به ترافیک ها و شلوغی ها و ساعت اجرایمان که شاید کمی برای زمستان دیر باشد (چون در این سالن دو نمایش اجرا می رود) ، امیدوارم تماشاچیان از ما حمایت کنند و بیایند و کار را ببینند . به نظرم این روزها با توجه به کارهای مختلفی که در تماشاخانه های مختلف اجرا می شوند ، حضور تماشاگران کمرنگ است . من کوچکترین عضو خانواده تئاتر هستم که اجرا می روم ولی اساتید و دوستان من که چندین پیراهن بیشتر از من پاره کرده اند نیز مخاطب کمی به دیدن کارهایشان می روند . اگر مردم فرهنگ دوست از ما حمایت کنند ، باعث می شود چراغ تماشاخانه روشن بماند .
