هادی مرزبان برای نمایش ‘بی بی بیدل’ در یادداشتی نوشت؛ ‘بی بی دل’ یک اثر نمایشی تاثیرگذار با بازیگری و کارگردانی دقیق و حساب شده است که حتما یکبار دیگر با عشق به دیدن این نمایش زیبا خواهم رفت و یادآوری می‌کنم در این وانفسای کمبود تئاتر خوب، حتما آن را ببینند.

به گزارش تئاتر فستیوال به نقل از نسیم ، کارگردان پیشکسوت تئاتر در یادداشتی به بهانه اجرای نمایش بی بی بیدل به کارگردانی آزاده انصاری از این اثر نمایشی تقدیر کرد.
در یادداشت هادی مرزبان آمده است:

دوستان جایتان خالی ، چند شب پیش من به اتفاق خانم کابلی به دیدن نمایش “بی بی بیدل” نوشته نویسنده و کارگردان خوبمان نادر برهانی مرند و با کارگردانی خانم آزاده انصاری در سالن قشقایی تئاترشهر رفتم. آن شب برای من شبی فراموش نشدنی شد؛ چراکه جدا از اینکه شاهد نمایشی شدم که در جای خود به آن می پردازم، عزیزان بسیاری را ملاقات کردم
می دانید، این روزها آنقدر گرفتار زندگی ماشینی و ترافیک و . . . هستیم که تو گوئی نزدیکترین دوستانمان را نیز از یاد برده ایم. بله پیش از شروع نمایش سرکار خانم حمیده بانو عنقا، همسر زنده یاد رادی بزرگ و آرش رادی پسر استاد رادی و همچنین بانو روستای عزیز، حمید لبخنده ، محمد ساربان و . . . محفلی صمیمی با خیل تماشاگران که با شور و شعف به دنبال جایی برای نشستن بودند. به هرحال شبی خاطره انگیز شد که هرگز برای من و فرزانه فراموش نخواهد شد
و اما نمایش “بی بی بیدل” ، “بی بی بیدل” ابتدا با چند اگر و شاید و تصور غیرممکن آغاز می شود و هرچه پیش می رود، بیشتر قابل درک و باور تماشاگر می شود تا آنجا که من مرزبان که به سختی با آثار مدرن باب روز ارتباط برقرار می کنم، روابط و بازی ها را باور می کنم و همراه کاراکترهای نمایش همزادپنداری می کنم و قصه را به جلو می برم تا آنجاکه غیرممکن ها ی آن به سهولت برایم ممکن می شود و ناباوری ها باورم می گردد.
“بی بی بیدل” نمایشی است مدرن ولی با رعایت همه جوانب یک درام صحیح و به دور از ادا و اصول های باب روز مدرنیته نمایش های وطنی که به زور نور و صدا و سیل، طوفان و خورشید و چه و چه و چه خلق اله را سرکار می گذارند و اگر تو بگویی چرا و این چیست ؟ با برچسب نادانی و عقب افتادگی مواجه می شویم.
بگذریم. داستان از زبان دختر و پسری بیان می شود که وجود ندارند و یا حداقل در زمان داستان نمایش هنوز بوجود نیامده اند و آزاده انصاری با زیرکی و توانایی بسیار چنان به شخصیت این پسر و دختر پرداخته است که گویی سالهاست با تماشاگر آشنایی دارند
در نمایش “بی بی بیدل” زمان و مکان سیال است و زیبایی کار آن است که تو به آنی این مسئله را می پذیری . اشاره می کنم به ملاقات دختر و پسر و در جای دیگر ملاقات مادر و مسیح . نشانه های بکارگرفته شده در “بی بی بیدل” حکایت از شناخت عمیق نادر برهانی مرند بعنوان نویسنده و آزاده انصاری به عنوان کارگردان است . ورود و خروج آدمها در لحظات، بسیار مناسب و دقیق صورت می گیرد و حتی لحظاتی که در پشت پرده های سفید ( فون ) بصورت محو دیده می شوند گویای لحظه لحظه زمان نمایش است.
دختر و پسر جوان از زمان هایی سخن می گویند که خود نبوده اند و از آینده ای سخن بمیان می آورند که کلی اما و اگر در آنست و اصولا مشخص نیست که آیا داستان به همان شکل پیش می رود و یا خیر و ناگهان با سرعت ۱۶ سال را به مدت ۹۰ دقیقه طی می کنیم و باورمان می شود که این اتفاق می تواند بیفتد و اگر این اتفاق در ذهن برهانی مرند رویداده است در برابر ما عینیت یافته و ما همه آنرا باور می کنیم.
ارتباط دو خانواده یا ارتباط بین چهار شخصیت آنچنان شکل می گیرد و پیش می رود که کافیست ذهن خلاق هر تماشاگر فقط لحظه ای تامل کند. من بنا ندارم به داستان نمایش بپردازم ولی آنچه روی صحنه در جهت پیشبرد داستان نمایش شکل می گیرد بسیار استادانه است و نقاط تعلیقی که ایجاد شده است کاملا بجا و در جهت پیشبرد درام است. نمایش از یک ریتم بسیار صحیح برخوردار است فقط در آغاز نمایش، مونولوگ آناهیتا اقبال نژاد کمی عجولانه و باسرعتی غیرمتعارف اجرا می شود که مسلما من کارگردان این حق را برای آزاده انصاری قایل هستم که بگویم این ریتم خواسته من است ولی اگر من . . . ( باز هم اشاره می کنم ) اگر . . . اگر . . . من کارگردان بودم ریتم آغاز نمایش را آرامتر آغاز می کردم.
در این نمایش ما شاهد بازیهای بسیار دقیق و حساب شده ای هستیم از جمله بازی بسیار ساده و روان و دلچسب محمودرضا رحیمی و راحتی محسن قصابیان و آناهیتا اقبال نژاد هستم که انسان را وادار به تحسین می کند. بویژه بازی گیرا و دلچسب فرشته سرابندی که برای اولین بار بود از ایشان در صحنه تئاتر کاری می دیدم که البته به حساب کم کاری ایشان نمی گذارم بلکه مشغله دکاری من اجازه نداده که از ایشان تاکنون کاری ببینم. حیفم آمد که از طراحی صحنه، دکور و نور نمایش سخنی نگویم که کاری خلاقانه و در جهت نمایش بود.
به هرحال نمایش “بی بی دل” یک اثر نمایشی تاثیرگذار با بازیگری و کارگردانی دقیق و حساب شده است که من حتما یکبار دیگر با عشق به دیدن این نمایش زیبا خواهم رفت و به همه همشهریان عزیز یادآوری می کنم که در این وانفسای کمبود تئاتر خوب ، حتما بی بی بیدل را ببینند. بچه های بی بی بیدل نازنینمان همگی خسته نباشید و نفستان همیشه گرم.