نمایش “کلنل” به نویسندگی و کارگردانی خیرالله تقیانی پور که این روزها در تالار اصلی مجموعه تئاتر شهر به روی صحنه می رود ، در ادامه ی کارنامه ی تقیانی پور از جمله نمایش های ایرانی می باشد که به بیان مسائل اجتماعی ، سیاسی و انسانی می پردازد . به بهانه ی اجرای این نمایش ، خبرنگار تئاتر فستیوال ، گفت و گویی با این کارگردان خوش ذوق و دغدغه مند داشته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید .

خیرالله تقیانی پور با بیان اینکه علقه ی خاصی به نمایش ایرانی دارد ، در مورد نگارش نمایشنامه “کلنل” و به اجرا درآوردن آن توضیح داد : بعد از نمایش “بوقلمون” ، جهل مردم برایم بسیار دغدغه شد ، قصه و طرحی را نوشتم و نمایشنامه که به ۵۰ درصد رسید با آقای شهرام حقیقت دوست ، حسین پاکدل و سایر دوستان تماس گرفتم که چنین نمایشنامه ای را می خواهم اجرا کنم . همکاران تئاتر شهر نیز با زمانی که برای اجرا درخواست دادم ، موافقت کردند ، منتهی تمرین ها را خیلی دیر شروع کردیم . فکر می کنم کل تمرینات مان یک ماه و یک هفته طول کشید تا به اجرا رسیدیم و ماحصل هم چیزی شد که رویت فرمودید .

وی در پاسخ به اینکه از چه جنبه هایی این نمایش را متناسب با شرایط امروز جامعه ایران می بیند ، گفت : معمولا جهل به این شکل است که جهل مردم زمانه ای به شدت به آیندگان صدمه می زند . تاریخ را که ورق می زنیم ، متوجه می شویم که تبعات جهل مردمان گذشته را ما می کشیم . گذشتگان در اتفاقاتی جاهل بودند که اگر این جهل نبود ، امیرکبیری به مقتل نمی رفت ، اگر این جهل نبود بخشی از سرزمین ما از دست نمی رفت ، اگر این جهل نبود خیلی از نخبگان ما کشته و نابود نمی شدند و …

کارگردان نمایش “بوقلمون” در مورد مقوله ی بداهه پردازی بازیگر در آثار نمایشی اظهار کرد : من چیزی را به عنوان بداهه پردازی قبول ندارم ، مگر اینکه اتفاق خاصی در لحظه بیافتد مانند اینکه اشکالی در نور به وجود بیاید یا آنکه خدای ناکرده سالن به هم بریزد . وگرنه چیزی به عنوان بداهه پردازی را در حین اجرا نمی پسندم و اجازه نمی دهم بازیگرم بدیهه پردازی کند . معمولا در حین تمرینات با بازیگر گپ و گفت می کنم ، شاید بازیگر به نکته ای اشاره کند که مورد استقبال من قرار بگیرد یا آنکه چیزی بگوید که به حذف زوائد کمک کند ، از نظر او استفاده می کنم منتهی همیشه سعی می کنم تز ، آنتی تز ، سنتز و فتوسنتزی که در آن میان شکل می گیرد را در تمریناتم لحاظ کنم .

کارگردان نمایش “کلنل” در مورد تعطیلی تئاتر در روز سه شنبه ، ۲۳ آبان ماه گفت : قرار بود ما فروش روز سه شنبه نمایش را برای زلزله زدگان کرمانشاه بدهیم که نمی دانم چه شد که تصمیم گرفتند اجراهای آن روز را کنسل کنند . ما و خیلی از دوستان تئاتری چنین نیتی داشتیم که فروش آن روز را برای زلزله زدگان بدهیم ، کما اینکه شب قبلش هم این موضوع را اعلام کرده بودیم و صحبت هایی که جناب پاکدل در رورانس داشتند ، مخاطب را بسیار متألم و سمپاد کرد اما نمی دانم که چرا ناگهان و بی منطق سه شنبه تعطیل شد .

وی همچنین در مورد تعطیلی تئاتر در چنین مواقعی اظهار کرد : در هیچ جای دنیا مراکز فرهنگی را در چنین مواقعی تعطیل نمی کنند . ما در ماه صفر بودیم ، چه چیزی می توانست در تئاترهای روی صحنه اتفاق بیافتد ، مگر نمایش کمدی ای روی صحنه بود؟ به نظر من اینکه صرفا فکر کنیم تعطیلی یعنی همزادپنداری یا سمپاد شدن ، اندکی کژاندیشی و بی فهمی است . شاید خیلی از تئاتری ها می توانستند دیگران را همراه کنند و آگاهی ببخشند . چه بسا فروش بلیت نمایش هایشان را همت عالی می گذاشتند و حتی این گونه فروش بیشتری هم داشتند . مگر سینما تعطیل نشد ، اتفاقی افتاد؟ این موضوع به فهم مدیرانی که درکی از این شرایط ندارند ، برمی گردد که اصطلاحا می گویند بادمجان دور قاب چین اند . در مواقعی خیلی جلوتر از چیزی که فکر می کنیم ، حرکت می کنند و به وقتش هم خیلی عقب تر از چیزی که تقاضا داریم ، جا می مانند .
تقیانی پور در پایان با بیان اینکه استقبال از نمایش “کلنل” بسیار خوب بوده است ، در مورد فعالیت های آینده خود گفت : ما تا ۱۰ آذر روی صحنه خواهیم بود و در مورد کارهای بعدی متاسفانه مملکت ما ، مملکتی نیست که شما بتوانی برای کار بعدیت برنامه ریزی کنی . بعد از پایان اجرای این نمایش باید فکر کنیم که فعالیت بعدی چه خواهد بود و چه خواهد شد ، هر چه خدا بخواهد .