روز شنبه  ۲۲ آبان ماه ، با حضور هنرمندان و مدیران عرصه ی تئاتر مراسمی برای بزرگداشت حسین محب اهری در تالار هنر برگزار شد . داریوش مودبیان کارگردان و بازیگر تئاتر یکی از هنرمندانی بود که در این مراسم حضور داشت و در گفت و گو با خبرنگار تئاتر فستیوال از خاطرات خود با حسین محب اهری ، هنر بازیگری و شخصیت والای این هنرمند گفت .

داریوش مودبیان با بیان اینکه از حسین محب اهری  به عنوان یک دوست می توان بسیار سخن گفت ، راجع به بازیگری او گفت : به عنوان یک بازیگر وقتی با او کار می کنی درمی یابی که چه توانایی هایی دارد ، توانایی هایی که گاهی هنوز شناخته نشده است .

او ادامه داد : در همان سال های ۶۰ که به ایران بازگشتم ، برای نوشتن نقد نمایشی به نام “شب جنایتکاران” دعوت شدم وهنگامی که در آن نمایش بازی حسین محب اهری را در کنار دیگر بچه ها دیدم متوجه حضور درخشان او بر روی صحنه شدم و در همان نخستین دیدارهایمان راجع به کار صحبت کردیم .

مودبیان با اشاره به مجموعه های تلویزیونی که کارگردانی کرده است ، گفت : هنگامی که “محله ی برو بیا” و بعد از آن “محله ی بهداشت” را شروع کردم در کنار آتیلا پسیانی ، اکبر عبدی ، حمید جبلی ، رضا ژیان ، فردوس کاویانی و … از حسین محب اهری هم خواستم بیاید . حضور او به عنوان بازیگر می توانست به کارهای تلویزیونی من خیلی رنگ بدهد و همچنین به خلق و خوی من در صحنه و بازی طنزی که می خواهم بسیار نزدیک است . او به عنوان بازیگر توانایی های مختلفی دارد و در بسیاری از کارها او را به عنوان بازیگر به کار گرفتم و همیشه هم راضی بودم چرا که حسین محب اهری همیشه چیزی به من افزوده است و از او یا د گرفته ام .

این هنرمند پیشکسوت عرصه تئاتر با بیان اینکه حسین محب اهری  همیشه سعی می کند از زندگی لذت ببرد ، گفت : تمام خلقیات او ، شادی و شاد بودن او ، ارتباط دوستانه اش، اینکه هیچ وقت توقع ندارد و با توقع جلو نمی آید ، هیچ وقت راجع به مسائل مالی صحبت نمی کند ، همیشه راضی است و در بدترین شرایط هم رضایت دارد ، همه برای این است که سعی می کند از زندگی لذت ببرد و به دیگران هم این لذت زندگی را می چشاند و معرفی می کند .

این دوست و همکار سال های دور با ذکر این نکته که حسین محب اهری تئاتر کار می کند تا از زندگی اش لذت ببرد ، به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : شاید خداوند مقدر کرده که این بیماری به سراغش بیاید تا به دیگران یاد بدهد ، آدمی که می خواهد زندگی کند و به زندگی علاقمند است ، چگونه در همه ی جهت ها کوشش می کند تا این زندگی و شادی را به دیگران عرضه بدارد .

داریوش مودبیان در پایان در مورد بیماری حسین محب اهری گفت : این بیماری مهلکی است اگر هر کسی غیر از حسین بود خیلی زودتر از پا درآورده بود ولی او سال های سال است به بهترین شکل مبارزه کرده و هنوز هم سرپا است ، هنز هم خوب کار می کند . هیچوقت دوستانش از یادش نمی رود . گاهی اوقات زمانی که در بیمارستان است ، به من زنگ زده و اولین کاری که کرده برای من داستانی گفته که یادآور خاطره ای بوده و بعد از آن به من گفته بیمارستانم . من می دانم در آن لحظات چه دردی می کشد ، شاید نیاز او به این ارتباط بوده ولی وقتی نیاز برطرف می شود بلافاصله به ما قدرت و نیرو می دهد .