رحمت امینی در آغاز برگزاری همایش علمی- پژوهشی هفدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران، طی سخنانی از ناکارآمدی پژوهش‌های حوزه تئاتر و عدم توجه دانشگاهیان به برنامه‌های این عرصه گلایه کرد.
به گزارش تئاتر فستیوال به نقل از ایران تئاتر، رحمت امینی در آغاز برگزاری همایش علمی- پژوهشی هفدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران، طی سخنانی از ناکارآمدی پژوهش‌های حوزه تئاتر و عدم توجه دانشگاهیان به برنامه‌های این عرصه گلایه کرد.
دبیر علمی همایش علمی- پژوهشی هفدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران گفت: از زمانی که به عنوان مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری مشغول به کار شده‌ام توجه به فعالیت‌های پژوهشی از اولویت‌های کاری من بوده و خواهد بود. در حوزه هنری بحث پژوهش برای ما بسیار جدی است.
وی با برشمردن بسترهای ارائه‌ی مقالات پژوهشی تئاتر، توضیح داد: در حال حاضر مقالات پژوهشی تئاتر به سه روش تولید و ارائه می‌شوند. اول، پایان‌نامه‌های دانشگاهی است که البته پایان‌نامه‌های مقطع کارشناسی در حال برچیده شدن است ولی این ادعا وجود دارد که در مقطع کارشناسی ارشد و دکترا، دانشجویان ما کارهای پژوهشی خود را با عنوان پایان‌نامه ارائه می‌کنند.
این مدرس دانشگاه اضافه کرد: بستر دوم، امکانی است که برخی نهادها برای کار پژوهشی مهیا می‌کنند. مثل حوزه هنری، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و جهاد دانشگاهی که وظیفه‌ی انجام کارهای پژوهشی را دارند. این نهادها برخی موضوعات را محور قرار داده و طبق آن یا فراخوان می‌دهند یا پژوهشگران مشخصی را برای هدف خود به خدمت می‌گیرند که البته فراخوان‌های پژوهشی جشنواره‌ها نیز در این حوزه قرار می‌گیرند.
امینی پژوهش‌های خودجوش هنرمندان و پژوهشگران را نوع سوم کار پژوهشی دانست که الزاما آکادمیک یا دانشگاهی نیستند. وی ادامه داد: پژوهش‌های خودجوش علیرغم کم تعداد بودن، از مخاطبین و استقبال بیشتری برخوردارند. مانند کتاب “نمایش در ایران” بهرام بیضایی که بعد از ۵۰ سال همچنان که در دانشگاه‌ها تدریس می‌شود و هنوز همسنگ این کتاب پژوهشی منتشر نشده است.
رییس مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری تصریح کرد: حال نکته این‌جاست که چرا استقبال از برنامه‌های پژوهشی در بین دانشگاهیان ما اینقدر کم است؟ قبلا می‌گفتند تئاتری‌ها، تئاتر را برای خانواده‌ی تئاتر اجرا می‌کنند و غیر از خودشان مخاطب دیگری ندارند. حالا نیز به نظر می‌رسد پژوهشگران ما پژوهش‌های خود را برای خود پژوهشگران ارائه می‌کنند و همایش‌های پژوهشی مخاطب دیگری ندارد. متاسفانه باید اعتراف کنم همایش‌ها و سمینارهای پژوهشی در اولویت اعضای هیات علمی و دانشگاهیان ما نیست.
وی با بیان اینکه پژوهشگر برای کار پژوهشی خود باید یک مسئله داشته باشد گفت: فکر می‌کنم همین عدم توجه به همایش‌های پژوهشی در تئاتر کشور ما باید مسئله پژوهشگران ما باشد و ببینند چرا تعداد مخاطبین سمینارهای پژوهشی اینقدر کم است. البته مخاطبین چنین برنامه‌هایی بی‌شک، خاص است اما همان مخاطبین خاص نیز در این برنامه‌ها شرکت نمی‌کنند و اینگونه نیست که فکر کنیم مشکل در مخاطب ماست، احتمالا پژوهش‌های ما نیز دچار مشکل است.
امینی نیاز تئاتر کشور را به پژوهش‌های کاربردی جدی دانست و خاطرنشان کرد: در تئاتر پژوهش‌های جدی آماری، کمیت‌گرا و با داده‌های ملموس کم است. تئاتر ما نیاز به پژوهش‌هایی همانند پژوهش‌های حوزه‌ی صنعت در کشورهای پیشرفته دارد که با عدد و رقم و آمار دقیق، کاملا کاربردی در پی رفع نیازها و کمبودهای تئاتر کشور باشد. متاسفانه بیشتر مقالات پژوهشگران ما تکرار مکررات مقالات تحلیلی و توصیفی قدیمی است که بارها به طرق مختلف انجام و ارائه شده است.
وی همچنین ضمن تقدیر از دانشجویانی که در همایش علمی- پژوهشی هفدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران مقاله ارائه داده‌اند گفت: به شکر خدا امسال پژوهش‌های کاربردی‌ای در بین فهرست مقالات دیده می‌شود و امیدوارم پژوهش‌های جوانان ما به این سمت و سو، سوق پیدا کنند. پژوهشگر موفق کسی است که به ساحل دریا نظر چندانی نداشته باشد همچون غواصی به اعماق دریا برود و یافته‌هایی بجوید که تابحال کسی آن ها را ندیده است. پژوهش‌های ما باید اینقدر حرف تازه و خوب داشته باشند تا مخاطبین خود را از خلوتشان خارج کند و به چنین جلساتی بکشاند.
رحمت امینی در پایان از پژوهشگران خواست تا همکاری خود را با دفتر مطالعات و پژوهش مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری ادامه دهند.
خاطرنشان می‌شود دکتر فرزان سجودی، دکتر کامران سپهران و دکتر محمد‌باقر قهرمانی به عنوان اعضای شورای علمی، دکتر رحمت امینی را به عنوان دبیر عملی این همایش، همراهی کرده‌اند.
