نمایش ” آدمکش ” به کارگردانی زری اماد در تماشاخانه ایرانشهر به روی صحنه رفت . این نمایش برداشتی آزاد از نمایشنامه غرب مغموم مارتین مک دونا است . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با کارگردان این نمایش انجام داده است که می توانید در ادامه بخوانید :
کارگردان نمایش “ آدمکش ” درباره دغدغه اصلی خود برای به روی صحنه بردن این نمایش گفت : من برای نمایش ” ظرافت گرایان مسخره ” مولیر نوبت اجرا داشتم ولی وقتی این نمایشنامه را خواندم ، جذب آن شدم و با توجه به آن که این نمایش پیش از این هم اجرا شده بود ، بیشتر وسوسه شدم . این نمایش حدود دو ماه پیش در عمارت نوفل لوشاتو اجرا شد و آن را دیدم . خشونت ذاتی انسان در تمام فیلمنامه ها و نمایشنامه های مارتین مک دونا وجود دارد . ولی در این نمایشی که اجرا شد بخش های کمدی هم داشت که متاسفانه گویا این بخش ها بیشتر مدنظر کارگردان بود تا بخش های اساسی داستان و گاها ما در روند دیدن آن نمایش آنقدر جذب بخش کمدی نمایش می شدیم که قصه اصلی را فراموش می‌کردیم . برای من جذاب بود که این نمایش را طوری که دلم می خواهد دراماتورژی کنم و به روی صحنه ببرم . بنابراین جایگزین اجرای ” ظرافت گرایان مسخره ” کردم .
اماد درخصوص پروسه تمرینات این نمایش و روند کارگردانی خود توضیح داد : من هیچوقت به صورت کارگاهی کار نمی کنم . به نظر من خط و ربط کارگردان و چهار ضلعی ذهنی اش باید مشخص باشد و بداند که می خواهد از کدام نقطه شروع و در کدام نقطه تمام کند . به همین خاطر از همان ابتدا میدانستم که می خواهم در این نمایش چه کنم . دراماتورژی نمایش هم به همین صورت باید انجام گرفت و همینطور طراحی صحنه نمایش . چون طراحی صحنه در نمایش هایی که کار می کنم جزئی از اجرای کار من است . موقع طراحی صحنه ، آن را زاویه بندی و صحنه ها را چیدمان می کنم و بازیگر ها را در صحنه قرار می دهم ، به طوری که بازیگر میداند روی می خواهد چه کار کند و بلاتکلیف نیست .
وی درباره تغییرات نمایشنامه در مرحله اجرا نیز عنوان کرد : صحنه های طنز نمایش متعلق به نمایشنامه است . ما بخش های کمی را به متن اضافه کرده ایم . در واقع صحنه هایی مثل صحنه های کلیسا جایگزین صحنه هایی شده اند که آرامش صحنه ای ایجاد کنیم . در واقع خلق کلیسا در دل یک نمایشنامه رئال ، فضا را به سمت سورئال می برد و این امکان را به من داد که از تخیلات ذهنی ام استفاده کنم و صحنه ها را چیدمان کنم و همین باعث شد که سبک و سیاق نمایشنامه ام را به صورت مشخصی به سمت مدرنیته ببرم و فکر می کنم موفق بوده ام.
زری اماد در پاسخ به این سوال که با توجه به صدای رادیویی که دارد چرا در رادیو فعالیت نکرده است ، توضیح داد : به دلیل اینکه در هر کجای هنر سینما ، تلویزیون ، دوبلاژ ، رادیو ، تئاتر ، موسیقی ، نقاشی و … بخواهی فعالیت کنی ، مافیای خاص خودش را دارد . مافیا همیشه در دل هر هنری من را اذیت میکند به همین دلیل مستقل کار میکنم ، حداقل به عنوان یک بازیگر قبل از کارگردانی ، خیال راحتی دارم . حاضر نیستم این آرامش ذهنی ای را با چیز دیگری عوض بکنم .
از طرف دیگر این آرامش را به گروه خود منتقل میکنم و هر کسی با من کار می کند ، در محیطی قرار می گیرد که می تواند بیرون از تمام دغدغه های ذهنی که این روز ها در جامعه وجود دارد ، با آرامش خاطر به کار خود بپردازد . کار کردن در تئاتر به این معنی است که داریم عشقمان را به صورت خالص در صحنه جاری می کنیم و امیدوارم که این عشق را فقط برای بازیگرها جاری نکرده باشم ، تماشاچی ها هم آن را حس کرده باشند و توانسته باشم حداقل هشتاد دقیقه ی عالی برایشان ترسیم کنم .
کارگردان نمایش “ آدمکش ” در پایان اضافه کرد : این روز ها دل به کار دادن و کنار هم زندگی کردن سخت شده است . به خاطر اینکه ما داریم عشق ، رفاقت و دوستی را فراموش می کنیم و یادمان می رود که آدم هستیم . در صورتی که باید در کنار هم ، بهترین ها را برای هم بخواهیم . این روز ها حال هیچکس خوب نیست ، امیدوارم شرایطی به وجود بیاید که حال همه خوب باشد .
