گزارشی از تئاتر “زندگی انسان” در تالار مولوی

تئاتر زندگی انسان نوشته ی “نیکلایویچ آندریف” به کارگردانی “مسعود دلخواه”، بعد از ۲ شب و ۴ اجرا در جشنواره بین المللی تئاتر فجر در سالن انتظامی خانه هنرمندان، از ۱۵ بهمن ماه در سالن مولوی دانشگاه تهران به روی صحنه رفت.

این نمایش نامه که به گفته ی دکتر دلخواه، از بهترین آثار اکسپرسیونیستی روسیه در قرن ۲۰ است، روایتگر انسان در ۷ مرحله است و در نمایش از ۲۵ نفر بازیگری که در آن به ایفای نقش می پردازند، تنها انسان و همسرش هستند که انسان هستند و بقیه نماد قشر و گروهی از جامعه می باشند.

این تئاتر از بازیگران جوان و تازه کار کارگاه آموزشی “سه نقطه”  تشکیل شده و کاری گروهی بوده که در آخر چند بازیگر مطرح نیز به کار اضافه شده اند و حاصل اثری قوی، دلچسب و تاثیرگذار شده است!

اما متاسفانه، کمبود امکانات و کم توجهی به تئاتر همچنان نیز یکی از معظلات تئاتر ماست. گویا تئاتر خلاصه شده است در جشنواره ای سالانه، آن هم با نواقص و مشکلات فراوان و بعد از آن هم فراموشی تئاتر تا سالی دیگر و جشنواره ای دیگر!

سالن های تئاتر از حداقل امکانات از جمله نور و صدا برخوردار نیستند. سالن مولوی نیز نه تنها از این قاعده مستثنی نیست بلکه حال و روز بدتری را سپری می کند. این سالن ماه ها بلااستفاده بوده و حال که تئاتر “زندگی انسان” در آن به روی صحنه رفته است همچنان از نداشتن حداقل امکانات رنج می برد! چنانکه اعضای گروه تئاتر “زندگی انسان”، با خلاقیت خودشان و کاملا با هزینه ی شخصی سالن را به حداقل نور مجهز کرده و “زندگی انسان” را به روی صحنه برده اند! این در حالی است که تالار مولوی که زیر مجموعه دانشگاه تهران است می تواند به راحتی تعمیرات مورد نظر را انجام دهد و از این طریق حمایت خود را نیز از تئاتر دریغ نکند.

نمایش “زندگی انسان” تا ۲۵ اسفند ماه اجرا خواهد داشت، کاش مسئولین تالار مولوی هرچه زودتر دست به کار شده و مشکلات سالن را رفع نمایند تا این تیم جوان که مسعود دلخواه با اعتماد کردن به آنها، کاری سنگین را به اجرا درآورده است، با انرژی و امید و فارغ از هرگونه دلزدگی از تئاتر و آینده ی آن، به کار خود ادامه دهند.