سعید حران اف یکی از بازیگران نمایش ” واپسین رقص برگ با باد ” به کارگردانی بهمن پارسا آرا است که از شهرستان اراک در سی و سومین جشنواره تئاتر فجر شرکت کرده است . حران اف که بازیگری اش بیشتر بر حرکات بدنی تکیه دارد ، در این نمایش نقش چند پرسوناژ را بازی می کند . خبرنگار تئاتر فستیوال ، گفت وگویی را با او ترتیب داده است که می توانید آن را در ادامه مطالعه کنید .
در ابتدا بیوگرافی مختصری از خودتان و کارهای قبلی تان برای ما بگویید .
من سعید حران اف هستم که حدود ۱۴ سال است به صورت حرفه ای در زمینه تئاتر و تلویزیون کار می کنم . حدود سال ۷۶ ، برای اولین بار نقش کوچکی را بازی کردم و اینگونه قدم به تئاتر گذاشتم . در طی این سال ها فعالیت بسیاری داشتم و نتیجه نسبتا خوبی گرفتم و به صورت تخصصی بدن گرایی کار می کنم . استفاده بسیار زیادی از بدنم در عرصه ی تئاتر می کنم . سعی می کنم وقتی روی صحنه هستم ، با تمام وجودم ، از صدایم ، مخصوصا بدنم استفاده کنم و به نظر خودم به آن ایده آلی که در ذهن دارم ، تئاتر یعنی تمام بدن ، تمام روح ، تمام صدا ، رسیده ام . نمایش ” واپسین رقص برگ با باد ” که حدودا یک سال است که تمرین آن را شروع کردیم ، در چند جشنواره شرکت کرده است و به لطف داوران در طیف های مختلف ، جایزه بازیگری را گرفته ام ، البته فکر می کنم خود نقش هم خوب است ، نمی توانم بگویم همه ی آن به توان بازیگری من بر می گردد . دوست دارم با تمام وجود آن نقشی را که دارم ، حسش کنم ، لمسش کنم . به قول بچه ها من نقش را می خورم ، هضمش می کنم ، بعد ارائه می دهم .
در این نمایش شما چند پرسوناژ مختلف را بازی کردید ، بیشتر به چه المان هایی توجه داشتید تا آن مفهومی را که مد نظرتان بود ، به مخاطب القا کنید ؟
وقتی از بخش بصری کار بگذریم ، برای من حس کردن آن لحظه خیلی مهم است . آن لحظه را هر زمان که خودم درکش کنم ، بازی می کنم . اگر حس کنم که خودم لمسش نمی کنم ، اصلا ارائه اش نمی دهم و از آن می گذرم . ولی وقتی خودم درکش کنم ، حسش کنم ، قطعا بیننده حسش می کند ، حالا مقداری هم تکنیک قاطی آن می کنیم و ارائه اش می دهیم .
از آثار جشنواره نمایشی را دیدید ؟
چون خودم مشغول ساخت یک سریال برای شبکه شما هستم ، نتوانستم بیایم و کارهای جشنواره تئاتر را ببینم . تلویزیون و وضعیت معیشتی مقداری ما را درگیر کرده است .
کیفیت برگذاری جشنواره را از لحاظ مدیریت چگونه ارزیابی می کنید ؟
مدیریت جشنواره فجر همیشه خوب است ولی حرفی که همیشه ما این طرف ، آن طرف می شنویم این است که بچه های شهرستان در جشنواره فجر دیده نمی شوند یا کارهایی که از بخش های دیگر جشنواره آمده اند ، دیده نمی شوند . نمی دانم چرا چنین حرفی پیچیده است ولی امیدوارم که این حرف دروغ باشد .
و سخن پایانی .
تئاتر زیباست و با تماشاچی زیباتر هم می شود .
